Γίνεται εν μέρει δεκτή ως κατ’ ουσίαν βάσιμη η αίτηση για δίκαιη ικανοποίηση των αιτούντων, καθόσον από την ημερομηνία υποβολής τής εις βάρος τους μηνυτήριας αναφοράς μέχρι και την ημερομηνία άσκησης της ποινικής δίωξης μεσολάβησε χρονικό διάστημα πεντέμισι σχεδόν ετών, ενώ από το τελευταίο χρονικό σημείο μέχρι και την εκδίκαση της υπόθεσης παρήλθε χρονικό διάστημα περίπου 7 ετών, μη υφισταμένης καταχρηστικής ή παρελκυστικής συμπεριφοράς τους και περιπτώσεως πολύπλοκου πραγματικού ή νομικού ζητήματος, με συνέπεια να στοιχειοθετείται παραβίαση του δικαιώματός τους σε ταχεία απονομή της δικαιοσύνης (προεχόντως στο στάδιο της προδικασίας). Αναγνωρίζεται η υποχρέωση του Δημοσίου να καταβάλει χρηματικό ποσό 3.000 ευρώ στον καθέναν από τους αιτούντες για την δίκαιη ικανοποίησή τους.

Σε περίπτωση μεταβίβασης σε α.ε. ακινήτου με σύμβαση πώλησης που προσβάλλεται ως καταδολιευτική, η γνώση της α.ε. για τον καταδολιευτικό σκοπό του πωλητή κρίνεται από το πρόσωπο που είχε οριστεί ως υποκατάστατο όργανο αυτής και την εκπροσώπησε κατά την κατάρτιση της σύμβασης, και όχι από το πρόσωπο όλων των μελών του δ.σ.

Παραπέμπεται στην Τακτική Ολομέλεια του Αρείου Πάγου ο λόγος αναιρέσεως περί υπερβάσεως εξουσίας που περιέχεται στην αίτηση αναιρέσεως του εισαγγελέως, αφού με διαφορά μίας ψήφου κρίθηκε ότι έπρεπε να απορριφθεί, διότι ορθώς με το προσβαλλόμενο βούλευμα έγιναν δεκτές οι αιτήσεις για την άρση της Διατάξεως της Προέδρου της Αρχής Καταπολέμησης της Νομιμοποίησης Εσόδων από Εγκληματικές Δραστηριότητες για την δέσμευση περιουσιακών στοιχείων των αιτούντων, επειδή κατά την διεξαγωγή τακτικής ανάκρισης μετά την άσκηση ποινικής δίωξης εις βάρος των τελευταίων για τα αδικήματα της εγκληματικής οργάνωσης, της φοροδιαφυγής και της νομιμοποίησης εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες αρμόδιος να διατάξει το εν λόγω μέτρο ήταν ο ανακριτής και το δικαστικό συμβούλιο και όχι ο Πρόεδρος της ως άνω Αρχής. Κατά την γνώμη της μειοψηφίας η αρμοδιότητα της εν λόγω Αρχής και της Προέδρου της μπορεί να ασκείται παράλληλα µε την ποινική διαδικασία, ο δε λόγος αναιρέσεως έπρεπε να γίνει δεκτός.

Η αποδοχή της «κοινωνικής ηλικίας» ως μιας νέας μορφής υπό διεκδίκηση ταυτότητας, με τα όποια πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα, παραμένει ανοικτή. Δύο δικαστικές αποφάσεις, μία ολλανδική και μία ελληνική, διαμετρικά αντίθετες μεταξύ τους, διαλέγονται με κριτήρια την ασφάλεια δικαίου (ανατροπή δικαιωμάτων και υποχρεώσεων εξαρτώμενων από ανώτατα ή κατώτατα ηλικιακά όρια) και την ψυχοκοινωνική παράμετρο ενός σταθερού μεγέθους, της ηλικίας, αριθμητικά αποδιδόμενης.

Η online έκδοση του τεύχους Νοεμβρίου του περιοδικού ΧΡΟΝΙΚΑ ΙΔΙΩΤΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ είναι διαθέσιμη.

Με τη μελέτη επιχειρείται η κάλυψη του κενού που δημιουργήθηκε με την προσθήκη από τον Γεώργιο Μπαλή στο τελικό κείμενο των άρθρων 1166 και 1167 ΑΚ της επιφύλαξης «ενόσω δεν ωρίσθη άλλως» («εφόσον δεν ορίστηκε διαφορετικά»). Η επιφύλαξη αυτή, με την οποία κατέστησαν οι διατάξεις των άρθρων 1166 και 1167 ΑΚ ενδοτικού δικαίου, είναι διατυπωμένη με μεγάλο βαθμό αοριστίας. Αυτό έχει ως συνέπεια να μη συνάγονται από το κείμενο της εν λόγω επιφύλαξης τα κατά νόμον όρια της επιτρεπτής με την ιδιωτική βούληση απόκλισης από τον κανόνα του μη μεταβιβαστού της επικαρπίας (ως προσωπικής δουλείας) από τον επικαρπωτή (ΑΚ 1166) και του μη κληρονομητού αυτής (ΑΚ 1167).