Η αποδεικτική αξιοποίηση της διεύθυνσης διαδικτυακού πρωτοκόλλου (IP Address)
Στην μελέτη εξετάζεται η νομική φύση της διεύθυνσης διαδικτυακού πρωτοκόλλου (IP Address) εξ αφορμής των υπ’ αριθμ. 1093/2018 και 951/2019 αποφάσεων του Αρείου Πάγου. Εν συνεχεία ερευνάται υπό ποίες προϋποθέσεις επιτρέπεται στις ανακριτικές αρχές να λαμβάνουν γνώση αφενός μεν της διεύθυνσης διαδικτυακού πρωτοκόλλου, αφετέρου δε των στοιχείων του συνδρομητή που την χρησιμοποιεί. Τέλος, προτείνονται ορισμένες λύσεις για την αποτελεσματικότερη εξιχνίαση της συκοφαντικής δυσφήμησης μέσω διαδικτύου.
ΑΠ 951/2019
Αιτιολογημένως καταδικάσθηκε για συκοφαντική δυσφήμηση η αναιρεσείουσα η οποία, εν γνώσει του ψευδούς χαρακτήρα των ισχυρισμών της, ανήρτησε σε ιστολόγιο (blog) έγγραφο αποτελούμενο από κείμενο και οπτικοακουστικό υλικό, εμφανίζοντας την παθούσα δημοσιογράφο της ΕΡΤ ως “χρυσοπληρωμένη” υπερασπίστρια “λαθροαφγανών σφαγέων”, οι δε ισχυρισμοί της αναρτώμενοι στο διαδίκτυο περιήλθαν εις γνώσιν αγνώστου αριθμού επισκεπτών τού ως άνω ιστοτόπου ανά την επικράτεια και παγκοσμίως.
ΑΠ 1093/2018
Δεν αποτελεί απαγορευμένο αποδεικτικό μέσο η ανακοίνωση εκ μέρους των παρόχων υπηρεσιών ηλεκτρονικών επικοινωνιών, σταθερής-κινητής τηλεφωνίας και διαδικτύου, κατά την διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης, ανάκρισης ή προανάκρισης, κατόπιν παραγγελίας εισαγγελέα, των στοιχείων εντοπισμού των προσώπων που τελούν διάφορα εγκλήματα με κακόβουλες κλήσεις ή μηνύματα ή μέσω του διαδικτύου.
Η δογματική ένταξη των smart contracts στο δίκαιο των συμβάσεων
Τα smart contracts αναμένεται να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο στον τρόπο διενέργειας των σύγχρονων συναλλαγών σε παγκόσμιο επίπεδο. Στην μελέτη διερευνάται η ιεράρχηση της σχέσης μεταξύ των κανόνων ψηφιακών κωδίκων των smart contracts και του ιδιωτικού δικαίου, αν και ποιες συμβατικές σχέσεις δημιουργούνται μεταξύ των εμπλεκόμενων μερών στα smart contracts και αν κατά την κατάρτιση και εκτέλεσή τους τυγχάνουν εφαρμογής οι διατάξεις του παραδοσιακού δικαίου των συμβάσεων.
Απιστία. Δήλωση συνέχισης της διαδικασίας. Αναδρομική εφαρμογή ουσιαστικών και δικονομικών κανόνων.
Με την παρούσα γνωμοδότηση απαντώνται τα ακόλουθα ερωτήματα: α) Η προβλεπόμενη στην διάταξη του άρθρ. 6 παρ. 2 του Ν. 4637/2019 τετράμηνη προθεσμία υποβολής δήλωσης συνέχισης προόδου εκκρεμών ποινικών διαδικασιών υπόκειτο στην αναστολή των νομίμων και δικαστικών προθεσμιών για τις διαδικαστικές πράξεις και άλλες ενέργειες ενώπιον δικαστηρίων και εισαγγελιών που προέβλεπαν οι εκδοθείσες από 12.3.2020, 15.3.2020, 27.3.2020 και 10.4.2020 ΚΥΑ; β) Η διάταξη του άρθρ. 46 της από 13.4.2020 ΠΝΠ έχει αναδρομική ισχύ από την έκδοση της πρώτης ΚΥΑ και αναιρεί παντελώς την αναστολή της προθεσμίας για την υποβολή δηλώσεων συνέχισης εκκρεμών ποινικών διαδικασιών ή η ισχύς της εκκινεί το πρώτον από τη δημοσίευση της εν λόγω ΠΝΠ στο ΦΕΚ Α’ 84 της 13.4.2020; Εάν ισχύει το δεύτερο, πότε λήγει η προθεσμία υποβολής δήλωσης συνέχισης προόδου ποινικών διαδικασιών του άρθρ. 6 παρ. 2 του Ν. 4637/2019;
ΑΠ 1048/2019 (Πολ.)
Σε περίπτωση συνεκδικαζόμενων ανακοπών που στρέφονται κατά της κατάταξης του ίδιου δανειστή υφίσταται αναγκαστική ομοδικία μεταξύ των ανακοπτόντων μόνο καθ’ ο μέτρο οι ανακοπές προσβάλλουν στην ίδια έκταση την καταταγείσα απαίτηση.
Γενετήσια πράξη χωρίς ηδονισμό
Στην μελέτη εξετάζεται το ζήτημα του υποκειμενικού στοιχείου της ασελγούς πράξης, ιδίως στις περιπτώσεις στις οποίες ο δράστης επιδίωκε να εκδικηθεί, να τιμωρήσει ή να ταπεινώσει το θύμα. Παρουσιάζεται η αντιμετώπιση στην ελληνική και διεθνή νομολογία αλλά και στην θεωρία του ποινικού δικαίου. Παράλληλα, διασαφηνίζεται το ζήτημα εν όψει του νέου Ποινικού Κώδικα που υιοθετεί την έννοια της «γενετήσιας πράξης», δίνοντας μάλιστα ορισμό σε αυτήν (άρ. 336 § 2 ΠΚ).