Σε περίπτωση επέλευσης του ασφαλιστικού κινδύνου δικαιούχος της ασφαλιστικής αποζημίωσης μέχρι το ποσό της υποθήκης (και συνακόλουθα μόνος νομιμοποιούμενος να ασκήσει αγωγή κατά του ασφαλιστή για καταβολή της αποζημίωσης μέχρι το εν λόγω ποσό) είναι ο ενυπόθηκος δανειστής. Τα παραπάνω ισχύουν mutatis mutandis και για τον προσημειούχο δανειστή.

Αθωώνεται κατά πλειοψηφίαν ο κατηγορούμενος για το αδίκημα της μη καταβολής χρεών προς το Δημόσιο κατ’ εξακολούθησιν, αφού η πράξη έχει καταστεί ανέγκλητη, το δε συνολικό ποσό των υπολοίπων χρεών του πίνακα δεν υπερβαίνει τις 100.000 ευρώ. Κατά την γνώμη της μειοψηφίας ο κατηγορούμενος θα πρέπει να κηρυχθεί ένοχος για την πράξη, εφόσον στον πίνακα υπάρχουν καταχωρισμένα χρέη από φορολογικές παραβάσεις τυποποιούμενες ως ποινικά αδικήματα στο άρ. 66 ΚΦΔ τα οποία όμως δεν υπερβαίνουν ανά φορολογικό ή διαχειριστικό έτος το οριζόμενο από το άρ. 66 παρ. 3 και 4 του ΚΦΔ ποσό και επομένως δεν συνιστούν αυτοτελή αδικήματα κατ’ άρ. 66 ΚΦΔ, με αποτέλεσμα τα χρέη αυτά να υπολογίζονται για τον προσδιορισμό της ποινικής ευθύνης του προσώπου του κατηγορουμένου κατά το άρ. 25 παρ. 1 Ν. 1882/1990.

Το εργατικό δίκαιο συνιστά έναν ιδιότυπο κλάδο δικαίου –στη μεθόριο μεταξύ ιδιωτικού και δημοσίου δικαίου– στη διαμόρφωση του οποίου η συμβολή της νομολογίας υπήρξε καταλυτική. Ακριβώς η ανάδειξη ορισμένων χαρακτηριστικών περιπτώσεων δικαστικής δικαιοπλασίας στον χώρο του εργατικού δικαίου είναι ο σκοπός της μελέτης.

Γίνεται δεκτός ο αυτοτελής ισχυρισμός του κατηγορουμένου περί του ότι η εκ μέρους του κατοχή ακατέργαστης κάνναβης συνολικού βάρους 5.576,4 γραμμαρίων και 113 σπόρων κάνναβης εξυπηρετούσε ιδίαν αποκλειστικά χρήση, κηρύσσεται δε ένοχος ο κατηγορούμενος για καλλιέργεια, κατοχή και χρήση ινδικής κάνναβης κατ’ επιτρεπτή μεταβολή της κατηγορίας, αφού δεν αποδείχθηκαν συγκεκριμένες πράξεις διακίνησης.

Η online έκδοση του τεύχους Ιανουαρίου 2021 του περιοδικού ΧΡΟΝΙΚΑ ΙΔΙΩΤΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ είναι ήδη διαθέσιμη.

Στη μελέτη εξετάζονται οι νομοθετικές πρωτοβουλίες των τελευταίων μηνών στον Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας, με κύριο αντικείμενο την έναρξη της προθεσμίας παραγραφής των εγκλημάτων φοροδιαφυγής. Περαιτέρω, γίνεται δεκτή η θέση ότι με τις ίδιες νομοθετικές επιλογές επιχειρήθηκε η δημιουργία νομικών φραγμών στην έκταση εφαρμογής του άρθρου 2 παρ. 1 ΠΚ και συναφώς η δημιουργία διατάξεων προσωρινής ισχύος, συμπεραίνεται δε ότι οι συγκεκριμένες νομοθετικές επιλογές υποχωρούν απέναντι στο άρθρο 2 παρ. 1 ΠΚ και στα ισχυρά δικαιοκρατικά του θεμέλια.