Αντικείμενο της μελέτης αποτελούν ορισμένα ζητήματα που αναφύονται κατά την εφαρμογή της διάταξης του άρθρου 3 παρ. 10 Ν. 2408/1996. Συγκεκριμένα, εξετάζονται οι προϋποθέσεις μη διακοπής της προσωρινής κράτησης, όταν τούτη συναντάται με εξαγοράσιμη για άλλο αδίκημα ποινή. Παράλληλα, αναδεικνύονται οι πρακτικές συνέπειες της συνάντησης αυτής, οι οποίες οδηγούν στον συνυπολογισμό της έκτισης της ποινής που εξαγοράστηκε στο χρόνο υποδικίας και στη συνακολούθως ενδεχόμενη αποφυλάκιση του κρατουμένου.

Με τον Ν. 4529/2018 το ελληνικό δίκαιο προσαρμόσθηκε στις απαιτήσεις της οδηγίας 2014/104 για την αστική ευθύνη λόγω παραβάσεων του δικαίου ελεύθερου ανταγωνισμού. Το άρθρο 3 του Ν. 4529/2018 αναγνωρίζει μεν ρητώς στον ζημιωθέντα αξίωση πλήρους αποζημίωσης, δεν προσδιορίζει όμως τον οφειλέτη της. Η παρούσα μελέτη επιχειρεί, με συστηματικά και τελολογικά επιχειρήματα, να προσδιορίσει ποια πρόσωπα φέρουν την ιδιότητα του οφειλέτη κατά την έννοια του ως άνω άρθρου 3.

Αναιρείται εν μέρει, λόγω εσφαλμένης ερμηνείας και εφαρμογής της ουσιαστικής ποινικής διατάξεως του άρ. 2 παρ. 1 ΠΚ, η προσβαλλόμενη καταδικαστική απόφαση για απάτη, τελεσθείσα κατά συναυτουργία, από την οποία προκλήθηκε ιδιαιτέρως μεγάλη ζημία, και για παράβαση του άρ. 11 του Ν. 5227/1931 “περί μεσαζόντων”, κατά συναυτουργία, καθ’ ο μέρος κηρύχθηκε ένοχος για παράβαση του άρ. 11 του Ν. 5227/1931 ο κατηγορούμενος, ο οποίος, προκειμένου να αποκομίσει παράνομο περιουσιακό όφελος, παρέστησε ψευδώς από κοινού με την συγκατηγορουμένη του ότι είχε διασυνδέσεις και πολιτικές γνωριμίες, πείθοντας έτσι τον παραπλανηθέντα και ζημιωθέντα να τους καταβάλει το ποσό των 55.000 ευρώ, προκειμένου ο τελευταίος να λάβει άδεια λειτουργίας πρακτορείου ΠΡΟΠΟ, διότι η πράξη που προβλέπεται στο άρ. 11 του Ν. 5227/1931 έχει καταστεί ανέγκλητη, σύμφωνα με το άρθρο πρώτο περ. ΙΕ υποπερ. 20 του Ν. 4254/2014.

Η απορριφθείσα ως πρόωρα ασκηθείσα αγωγή (όπως λ.χ. η αγωγή επιδίκασης αποζημίωσης για μέλλουσα αλλά απρόβλεπτη ζημία) δεν θεωρείται ότι έχει απορριφθεί για τυπικούς λόγους κατά την έννοια του άρθρου 263 ΑΚ.

Στη μελέτη επιχειρείται εισαγωγικά να αναδειχθεί η νομική φύση των εγκλημάτων υποβοήθησης της παράτυπης μετανάστευσης ως εγκλημάτων αναγωγής μορφών συμμετοχής στην παράτυπη είσοδο / έξοδο (αλλά και στην μη αξιόποινη διαμονή) των αλλοδαπών σε αυτοτελή εγκλήματα και ως εγκλημάτων αναγκαίας συμμετοχής, και δη συναντώμενης δράσης, ακολούθως δε αναδεικνύονται επίκαιρα ζητήματα συμμετοχής στα εν λόγω εγκλήματα υπό το πρίσμα της νομικής τους φύσης.

Στην περίπτωση ένωσης κινητού με ξένο ακίνητο, κατά τρόπον ώστε το κινητό να καταστεί συστατικό του ακινήτου, γεννάται αξίωση αδικαιολόγητου πλουτισμού του κυρίου του κινητού κατά του κυρίου του ακινήτου με περιεχόμενο την αξία του πράγματος κατά το χρονικό σημείο της ένωσης. Ο χρόνος της ένωσης αποτελεί και το σημείο έναρξης της παραγραφής της αξίωσης αδικαιολόγητου πλουτισμού.