Σκέψεις και προβληματισμοί σχετικά με την διάταξη του άρθρου 85 παρ. 2 του νέου Ποινικού Κώδικα
Με την διάταξη του άρθρου 85 παρ. 2 του νέου Ποινικού Κώδικα θεσμοθετείται ευθέως, ως νέα ελαφρυντική περίσταση του άρθρου 84 του νέου Ποινικού Κώδικα (ή ως ειδική ελαφρυντική περίσταση συνεπαγομένη μείωση της ποινής κατά το μέτρο του άρθρου 83 αυτού), η κατά την προδικασία ομολογία της ενοχής του κατηγορουμένου, η οποία συμβάλλει στην έγκαιρη απονομή της δικαιοσύνης. Σε κάθε περίπτωση με την διάταξη του άρθρου 85 παρ. 2 του νέου ΠΚ ο νομοθέτης, όταν συντρέχουν οι σχετικές προϋποθέσεις, ενδεικνύει την υπαγωγή και της εν λόγω ομολογίας στις ελαφρυντικές περιστάσεις του άρθρου 84, οι οποίες ούτως ή άλλως προσδιορίζονται ενδεικτικώς και όχι περιοριστικώς υπ’ αυτού. Στην ομολογία ενοχής του κατηγορουμένου που συμβάλλει στην έγκαιρη απονομή της δικαιοσύνης και συνιστά ελαφρυντική περίσταση συγκαταλέγεται, για την ταυτότητα του νομικού λόγου, η επ’ ακροατηρίω όμοια ομολογία ενοχής, πέραν της ομολογίας κατά την προδικασία, εφόσον ο νομοθέτης εκφράσθηκε στενότερον σε σχέση με την βούλησή του κατά την θέσπιση της διάταξης του άρθρου 85 παρ. 2 του νέου ΠΚ.
Η ποινική αντιμετώπιση του ανακριτικού υπαλλήλου που προκαλεί την απαλλαγή του υπαιτίου
Στην μελέτη αρχικά παρουσιάζονται τα προβλήματα που είχαν ανακύψει στην θεωρία και στην νομολογία από την ερμηνεία του όρου “πρόκληση απαλλαγής” του άρθρου 239 εδ. β’ του προηγούμενου Ποινικού Κώδικα. Ακολούθως, ελέγχεται η κατάργηση της προκλήσεως της απαλλαγής του υπαιτίου ως τρόπου τέλεσης του ποινικού αδικήματος της κατάχρησης εξουσίας στον νέο Ποινικό Κώδικα. Τέλος, προτείνονται ορισμένες λύσεις με βάση την μέχρι τώρα νομολογιακή επεξεργασία του άρθρου 239 εδ. β’ του προηγούμενου Ποινικού Κώδικα.
Το δικαίωμα άρνησης της μητέρας να συνασκεί τη γονική μέριμνα ο πατέρας που αντιδίκησε κατά την αναγνώριση
Το «δικαίωμα για βέτο» που παρέχεται με την ΑΚ 1515 § 3 στη μητέρα περιορίζει υπέρμετρα το δικαίωμα οικογενειακής ζωής του πατέρα, χωρίς τούτο να είναι αναγκαίο ούτε για την προστασία του αντίστοιχου δικαιώματος της μητέρας ούτε για λόγους προστασίας του παιδιού. Δικαιοπολιτικά ο συγγραφέας θεωρεί αναγκαία την τροποποίηση της διάταξης, ώστε στις περιπτώσεις δικαστικής αναγνώρισης με αντιδικία του πατέρα να παρέχεται η δυνατότητα στο δικαστήριο να αποφασίζει τη συνάσκηση της γονικής μέριμνας και από τον πατέρα, εφόσον τούτο επιβάλλεται από το συμφέρον του τέκνου. Μέχρι να επέλθει αυτή η νομοθετική τροποποίηση, ο συγγραφέας προτείνει de lege lata τρόπους προστασίας του δικαιώματος του πατέρα από την «αρνησικυρία» της μητέρας.
ΑΠ 305/2019
Ορθώς και αιτιολογημένως παραπέμφθηκε για απόπειρα κατάχρησης εξουσίας ο κατηγορούμενος, Υποδιευθυντής της Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, ο οποίος, έχοντας πρόθεση να προκαλέσει την απαλλαγή του διαχειριστή ιστολογίου από την τιμωρία του για την πράξη της συκοφαντικής δυσφήμησης κατ’ εξακολούθησιν, τελεσθείσας μέσω του συγκεκριμένου ιστολογίου, τον ενημέρωσε ότι επίκειται έρευνα της ανωτέρω υπηρεσίας στην κατοικία του, με αποτέλεσμα ο διαχειριστής του ιστολογίου να αντικαταστήσει την κεντρική μονάδα του ηλεκτρονικού υπολογιστή του με άλλον και η έρευνα να αποβεί άκαρπη.
ΑΠ 1401/2019 (Πολ.)
Η εντολή και η πληρεξουσιότητα με τις οποίες παρέχεται εξουσία διάθεσης του συνόλου της περιουσίας του πληρεξουσιοδότη ή ποσοστού της μετά τον θάνατό του, είναι άκυρες ως αντικείμενες στα άρθρα 368 εδ. α΄ και 1710 ΑΚ, η δε παρά ταύτα συναπτόμενη από τον πληρεξούσιο σύμβαση κρίνεται με βάση τις ΑΚ 229 επ.
Η ιατρική υποβοήθηση της αυτοπροαίρετης αυτοκτονίας
Στην παρούσα μελέτη ο συγγραφέας αναλύει την απόφαση που εξέδωσε το Ε΄ Τμήμα του γερμανικού Ακυρωτικού σχετικά με το ζήτημα της ποινικής ευθύνης του ιατρού ο οποίος παραλείπει να καλέσει τις πρώτες βοήθειες μετά την υλοποίηση της αυτοκτονικής απόφασης δύο ηλικιωμένων γυναικών με πολλά προβλήματα υγείας. Κεντρικό άξονα των εκτιθέμενων σκέψεων αποτελεί η θέση του εν λόγω Τμήματος ότι, ενόψει της αυξημένης βαρύτητας που έχει για τον κάθε πολίτη το δικαίωμα στον αυτοκαθορισμό, ακόμη κι όταν πρόκειται για αποφάσεις που αφορούν την ζωή του, ένας ιατρός που τελεί εν γνώσει των συγκεκριμένων περιστάσεων δεν μπορεί να υποχρεώνεται μέσω του Ποινικού Δικαίου να ενεργήσει ενάντια στην θέληση του αυτόχειρα.