ΑΠ 280/2018
Αναιρείται λόγω ελλείψεως αιτιολογίας η προσβαλλόμενη καταδικαστική απόφαση για ανθρωποκτονία εξ αμελείας, πράξη συνιστάμενη στο ότι ο κατηγορούμενος, οδηγός τουριστικού λεωφορείου, ενώ άναψε “αλάρμ” και κατευθύνθηκε αρχικώς αριστερά για να επιτύχει επαρκή ακτίνα καμπυλότητας, εν συνεχεία άναψε δεξιό “φλας” και έστριψε δεξιά, κλείνοντας με τον όγκο του και τα δύο ρεύματα της λωρίδας του, με συνέπεια ο οδηγός της μηχανής, ο οποίος εκινείτο όπισθεν αυτού, να αποπροσανατολισθεί, να αιφνιδιασθεί από το μεγάλο όχημα που του ανέκοψε εντελώς ξαφνικά την πορεία του και να επιπέσει στην εμπρόσθια δεξιά μπαγκαζιέρα αποσκευών του λεωφορείου, τραυματιζόμενος θανάσιμα.
Η έννοια του καταναλωτή μετά τον ν. 4512/2018
Αντικείμενο της μελέτης είναι η οριοθέτηση της έννοιας του προστατευτέου «καταναλωτή» μετά την τροποποίηση του ν. 2251/1994 με τον ν. 4512/2018. Προηγείται παρουσίαση του θεωρητικού πλαισίου και σύντομη επισκόπηση της διαμόρφωσης της έννοιας του καταναλωτή κατά το προϊσχύσαν δίκαιο.
Ζητήματα ποινικής ευθύνης των διοικητών νομικού προσώπου για μη καταβολή εταιρικών φορολογικών χρεών προς το Δημόσιο κατά το άρθρο 25 του Ν. 1882/1990
Με την παρούσα μελέτη επιδιώκεται η αποσαφήνιση ορισμένων επιμέρους ζητημάτων σχετικά με την ποινική ευθύνη των διοικητών νομικού προσώπου για μη καταβολή προς το Δημόσιο εταιρικών χρεών από φορολογική αιτία. Στο κείμενο επιχειρείται να προσδιορισθεί ειδικότερα ο κύκλος των κάθε φορά ποινικώς υπόχρεων φυσικών προσώπων στις περιπτώσεις διαδοχικών μεταβολών των διοικούντων, με βάση το εκάστοτε είδος του φορολογικού χρέους.
ΑΠ 1072/2017
Αν ο εκκαλών έχει κατοικία στην ημεδαπή, αλλά παράλληλα ασκεί επαγγελματική δραστηριότητα στην αλλοδαπή (με συνέπεια να διαμένει κατά διαστήματα και εκεί), εναπόκειται στο δικαστήριο να κρίνει κατά πόσο η επίκληση του τόπου διαμονής στην αλλοδαπή αποτελεί θεμιτό λόγο επιμήκυνσης της προθεσμίας άσκησης της έφεσης ή γίνεται προσχηματικά, για να δικαιολογήσει ολιγωρία του εκκαλούντος.
Επανεκτιμώντας την ποινική συνδιαλλαγή: Μια ακόμη προσέγγιση για τη συμβατότητα του θεσμού με τη φύση της ποινικής δίκης
Η παρούσα μελέτη επανεκτιμά το θεσμό της διαπραγμάτευσης, όπως αυτή έχει από το βορειοαμερικανικό χώρο εισβάλει πλέον παντού. Μετά την εξέταση των βασικών χαρακτηριστικών της, αναλύονται οι αγεφύρωτες διαφορές της με τη φύση της ποινικής δίκης, διαφορές που καθιστούν το θεσμό, τουλάχιστον εκτός των υβριδικών του μορφών, όλως ασύμβατο με αυτόν τον τύπο δίκης. Αντί της επιτάχυνσης με τα ανυπολόγιστα κόστη σε αρχές και δικαιώματα που επιφέρει ο πραγματισμός της διαπραγμάτευσης, η μελέτη εισηγείται την εξάντληση άλλων τρόπων επίτευξης του σκοπού αυτού.
ΜΠρΛαμ 57/2018
Στην περίπτωση σύμβασης κοινού τραπεζικού λογαριασμού που περιέχει τον όρο του άρθρου 2 του Ν. 5638/1932, το τραπεζικό απόρρητο κάμπτεται μόνο υπέρ του νόμιμου μεριδούχου του αποβιώσαντος καταθέτη που αξιώνει ενημέρωση σχετικά με τα στοιχεία της κληρονομίας, εφόσον επιπλέον ο τελευταίος επικαλείται και αποδεικνύει ότι διά της κοινής καταθέσεως συντελέστηκε δωρεά προς τον επιζώντα συγκαταθέτη (άρθρο 1831 παρ. 2 ΑΚ).
Περί της εννοίας της κερδοσκοπίας
Στην παρούσα μελέτη καταγράφονται οι λόγοι για τους οποίους ο όρος της κερδοσκοπίας, που απαντά σε διατάξεις τόσο του Ποινικού Κώδικα όσο και των Ειδικών Ποινικών Νόμων, είναι ορθότερο –σε αντίθεση με ό,τι γίνεται συνήθως δεκτό στην ελληνική νομολογία– να ερμηνεύεται συσταλτικά, δηλ. κατά τρόπο εναρμονισμένο προς την έννοια της “φιλοκέρδειας”.