Εθνική ρύθμιση η οποία καταφάσκει τον καταχρηστικό χαρακτήρα ΓΟΣ όταν εξαιτίας αυτού δημιουργείται εις βάρος του καταναλωτή σημαντική ανισορροπία μεταξύ των δικαιωμάτων και των υποχρεώσεων των μερών, χωρίς όμως η καταχρηστικότητα να συναρτάται ρητά με την επιταγή της «καλής πίστης» κατά την έννοια του άρθρου 3 παρ. 1 της Οδηγίας 93/13, δεν αντιτίθεται στην εν λόγω Οδηγία.

Το αμάχητο τεκμήριο των οριστικοποιημένων αρχικών κτηματολογικών εγγραφών αποτελεί αντικείμενο έντονης επιστημονικής αντιπαράθεσης. Ιδίως αμφισβητείται το κατά πόσον πρόκειται για περίπτωση ειδικώς θεσπιζόμενου πρωτότυπου τρόπου κτήσης. Στη μελέτη επιχειρείται να καταδειχθεί γιατί η γνώμη περί πρωτότυπου τρόπου κτήσης προσκρούει σε αξεπέραστα συνταγματικά, συστηματικά και τελολογικά εμπόδια και ποία είναι τελικώς η δημιουργούμενη από την οριστικοποίηση των αρχικών εγγραφών νομική κατάσταση περί τα εγγραπτέα δικαιώματα.

Με την παρούσα μελέτη προσεγγίζεται το ζήτημα των προσωπικών δεδομένων ως ανταλλακτικών μέσων στο πλαίσιο της σύγχρονης ψηφιακής αγοράς υπό το πρίσμα της Οδηγίας 2019/770/ΕΕ και του ν. 4967/2022. Στόχος της μελέτης είναι η παρουσίαση των νομικών προκλήσεων που συνοδεύουν τη χρήση των προσωπικών δεδομένων ως ανταλλάγματος, καθώς και η κατά το δυνατόν πρόταση λύσεων για την αντιμετώπισή τους.

Η μελέτη αναφέρεται στη σχέση έντασης που μπορεί να αναπτυχθεί μεταξύ της ανάγκης για προστασία των καταναλωτών και των περιβαλλοντικών, κοινωνικών και λοιπών κριτηρίων χρηστής εταιρικής διακυβέρνησης (ESG), που –ολοένα και συχνότερα– υιοθετούνται από τις μεγάλες επιχειρήσεις. Παρουσιάζεται περιπτωσιολογία επιχειρήσεων (κυρίως από την αμερικανική νομολογία) που, επικαλούμενες την εφαρμογή κριτηρίων ESG, προέβησαν σε αθέμιτες εμπορικές πρακτικές, προσβάλλοντας με τον τρόπο αυτό δικαιώματα των καταναλωτών. Η μελέτη ολοκληρώνεται με την προσέγγιση του προβληματισμού υπό το πρίσμα του ελληνικού και ενωσιακού δικαίου.

H γνωμοδότηση εξετάζει την νομιμότητα και την διαφάνεια των ρητρών τιμαριθμικής αναπροσαρμογής στις συμβάσεις παροχής υπηρεσιών ηλεκτρονικών επικοινωνιών. Συγκεκριμένα διερευνάται εάν ρήτρες, με τις οποίες αναπροσαρμόζονται τα τιμολόγια του παρόχου βάσει του Δείκτη Τιμών Καταναλωτή, συνιστούν όρους μονομερούς τροποποίησης των τιμολογίων του και, μάλιστα, σε περίπτωση καταφατικής απάντησης, εάν αποτελούν όρους αύξησης του παγίου του τελικού χρήστη. Τα συναχθέντα πορίσματα αξιοποιούνται ακολούθως στο πλαίσιο του δικαίου των ηλεκτρονικών επικοινωνιών.

Μόνη η επίκληση από την ενάγουσα στις προτάσεις που κατέθεσε ενώπιον πολιτικού δικαστηρίου οριστικής (και μετέπειτα ανατραπείσας) καταδικαστικής απόφασης ποινικού δικαστηρίου σε βάρος του εναγομένου, ο οποίος μάλιστα δεν μνημονεύεται ονομαστικά στις προτάσεις της ενάγουσας, δεν συνιστά ανεπίτρεπτη επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα κατά την έννοια του Ν. 2472/1997.