Η εκχώρηση των τιτλοποιούμενων (με βάση τον Ν. 3156/2003) απαιτήσεων επέρχεται με την καταχώριση της συμφωνίας μεταβίβασης στο δημόσιο βιβλίο του άρθρου 3 του Ν. 2844/2000. Η εταιρεία διαχείρισης των εν λόγω απαιτήσεων δεν έχει την ιδιότητα του μη δικαιούχου διαδίκου, όπως η εταιρεία διαχείρισης του Ν. 4354/2015. Επιτρέπεται η αναμεταβίβαση στην εκχωρήτρια εταιρεία των απαιτήσεων που αυτή μεταβίβασε για σκοπούς τιτλοποίησης, αρκεί η εν λόγω αναμεταβίβαση να καταχωρισθεί στο δημόσιο βιβλίο του Ν. 2844/2000.
Οι Εταιρείες Διαχείρισης Απαιτήσεων από Δάνεια και Πιστώσεις (Ε.Δ.Α.Δ.Π.) διαθέτουν εξαιρετική νομιμοποίηση ως μη δικαιούχοι διάδικοι, ακόμα και όταν έχουν αναλάβει την διαχείριση των εκχωρούμενων απαιτήσεων στο πλαίσιο εφαρμογής (όχι του Ν. 4354/2015 αλλά) του Ν. 3156/2003.
Η νομοθετική παρέμβαση στην αυτόνομη συμβατική ρύθμιση (π.χ. υπό την μορφή μιας προσωρινής αναπροσαρμογής ή αναστολής συγκεκριμένων συμβατικών υποχρεώσεων) είναι συνταγματικά ανεκτή σε περιόδους γενικευμένης αποσταθεροποίησης, όπως η περίοδος έξαρσης της πανδημίας Covid-19.
Η εταιρεία διαχείρισης των τιτλοποιημένων απαιτήσεων κατά τον Ν. 3156/2003 δεν διαθέτει βάσει του ως άνω νόμου εξαιρετική νομιμοποίηση ως μη δικαιούχος διάδικος. Συνεπώς, δεν δύναται να ασκεί ένδικα βοηθήματα στο όνομα της αποκτώσας τις τιτλοποιημένες απαιτήσεις εταιρείας, ούτε δύναται να νομιμοποιηθεί προς τούτο δυνάμει της μεταξύ τους σύμβασης διαχείρισης.
Δικαίωμα του τουριστικού γραφείου ή του ταξιδιωτικού οργανισμού να προβεί αζημίως σε ακύρωση μέρους ή του συνόλου της κράτησης των ξενοχειακών κλινών γεννάται (σε περίπτωση εγγυημένης ξενοδοχειακής κράτησης) μόνο εφόσον ειδοποιηθεί σχετικώς ο ξενοδόχος τουλάχιστον 21 ημέρες πριν από την άφιξη των πελατών.
Η μελέτη φωτίζει τη σχέση μεταξύ των διατάξεων του άρθρ. 8 του Ν. 1652/1986 για την ξενοδοχειακή σύμβαση και των διατάξεων του κοινού μισθωτικού δικαίου. Επίσης, αναλύει το νομικό πλαίσιο που διέπει τους όρους και τις συνέπειες της καταγγελίας της ξενοδοχειακής σύμβασης εγγυημένης κράτησης για σπουδαίο λόγο, καθώς και την αντιμετώπιση της ελαττωματικότητας των ξενοδοχειακών υπηρεσιών υπό το ισχύον δίκαιο.
Ο ν. 3301/2004 εισάγει εξαίρεση στην απαγόρευση της lex commissoria που αποτυπώνεται στο άρθρο 1239 εδ. 1 ΑΚ. Το άρθρο 4 του νόμου προβλέπει επιπλέον ότι η κτήση της χρηματοοικονομικής ασφάλειας από τον ασφαλειολήπτη είναι δυνατή μόνον εφόσον οι συμβαλλόμενοι έχουν συμφωνήσει για τον τρόπο αποτίμησης των χρηματοπιστωτικών μέσων ή των απαιτήσεων. Σε περίπτωση απουσίας συμφωνίας για τον τρόπο αποτίμησης, ο καταπιστευτέος όρος ως όρος μεν της σύμβασης εμπράγματης χρηματοοικονομικής ασφάλειας θα είναι άκυρος, ως σύμβαση δε ενοχική ή/και εμπράγματη μεταβίβασης της χρηματοοικονομικής ασφάλειας θα είναι ανυπόστατη ή άκυρη αντιστοίχως. Αν η συμφωνία για τον τρόπο αποτίμησης είναι ελλιπής, θα εφαρμοσθούν (κατά περίπτωση) οι κανόνες του Αστικού Κώδικα που αφορούν στην ύπαρξη συμφωνίας (άρθρα 195 και 196 ΑΚ) και το αντικείμενο της παροχής (άρθρα 371-373, 379 ΑΚ).
Μεταβίβαση των τιτλοποιούμενων απαιτήσεων επέρχεται με την καταχώριση (δημοσίευση) της σύμβασης μεταβίβασης στο ενεχυροφυλακείο του τόπου της κατοικίας ή της έδρας του μεταβιβάζοντος. Η καταχώριση επέχει θέση πλασματικής αναγγελίας, ανεξαρτήτως αν ο οφειλέτης έλαβε ή όχι πραγματική γνώση της μεταβολής του προσώπου του πιστωτή. Η ΑΚ 460 δεν εφαρμόζεται εν προκειμένω.