ΑΠ 1143/2018 (Α2 Τμήμα)
Το συστατικό, ενόσω διατηρείται ο δεσμός του προς το κύριο πράγμα, δεν μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο ιδιαίτερου εμπράγματου δικαιώματος. Αντίθετη συμφωνία είναι άκυρη. Ο ιδιοκτήτης όμως του σύνθετου πράγματος δικαιούται να αποχωρίσει το συστατικό από το κύριο πράγμα.
ΣυμβΕφΑθ 277/2018
Απαλλάσσεται για το έγκλημα της απάτης η κατηγορουμένη, η οποία, παριστώντας ψευδώς ότι ήταν ασφαλίστρια και ότι είχε δικαίωμα να εισπράττει ασφάλιστρα για λογαριασμό εταιρείας, έπεισε τους εγκαλούντες να της καταβάλουν ποσά συνολικού ύψους 51.140 ευρώ, προκειμένου να τα επενδύσει σε ασφαλιστήρια, πλαστογράφησε αποδείξεις που έφεραν το λογότυπο της εταιρείας, καθώς και βεβαιώσεις της τελευταίας, προέβη δε σε χρήση αυτών, ώστε να παραπλανήσει τους εγκαλούντες σχετικά με την αξιοποίηση των καταβληθέντων σε αυτήν χρημάτων, ενώ ιδιοποιήθηκε τα χρήματα κατά παράβαση της εντολής που της είχε δοθεί.
H απόφαση ΔΕΕ Reprobel επί της εύλογης αμοιβής («δίκαιης αποζημίωσης») για αναπαραγωγή έργων προς ιδιωτική χρήση και οι σχέσεις εκδοτών και δημιουργών
Η μελέτη έχει ως αντικείμενο την εύλογη αμοιβή/δίκαιη αποζημίωση για αναπαραγωγή έργων προς ιδιωτική χρήση μετά την απόφαση του ΔΕΕ στην υπόθεση Reprobel. Υποστηρίζεται ότι, με βάση την ερμηνεία της Οδηγίας 2001/29 μετά την ως άνω απόφαση του ΔΕΕ η διάταξη του άρθρου 18 παρ. 3 Ν. 2121/1993 έρχεται σε αντίθεση με το ενωσιακό δίκαιο, στο μέτρο που ορίζει ότι η εύλογη αμοιβή 4% εισπράττεται και από εκδότες.
ΑΠ 108/2019 (Α΄2 Τμήμα)
Αν η εκδοθείσα τελεσίδικη απόφαση αφορά αδικοπραξία διαφορετική από εκείνη επί της οποίας θεμελιώνεται η δεύτερη αγωγή, το παραχθέν δεδικασμένο δεν επηρεάζει την εκκρεμή δίκη, έστω και αν κάποια από τα πραγματικά περιστατικά που παρατίθενται στην πρώτη αγωγή (όπως εκείνα, επί των οποίων θεμελιώνεται η ύπαρξη παράνομης ενέργειας/παράλειψης ή υπαιτιότητας), αυτοτελώς ορώμενα, αποτελούν μέρος και της δεύτερης αγωγής.
ΑΠ 570/2018
Αιτιολογημένως καταδικάσθηκε για παροχή άμεσης συνδρομής κατά συρροή σε αγνώστους αυτουργούς του κακουργήματος της παραλαβής από τα εσωτερικά σύνορα με σκοπό την προώθηση στο εσωτερικό της χώρας δώδεκα υπηκόων τρίτων χωρών (που στερούνταν ταξιδιωτικών εγγράφων και δεν είχαν δικαίωμα εισόδου) ο κατηγορούμενος, ο οποίος, ως οδηγός αυτοκινήτου και λειτουργώντας ως προπομπός, επιτηρούσε προς όλες τις κατευθύνσεις την παραλαβή των αλλοδαπών με σκοπό την προώθησή τους στο εσωτερικό της χώρας, προκειμένου να ενημερώνει τους φυσικούς αυτουργούς του εγκλήματος για την παρουσία αστυνομικών δυνάμεων, στην συνέχεια δε προπορευόταν του φορτωμένου με τους παράτυπους μετανάστες αυτοκινήτου, διευκολύνοντας έτσι την προώθησή τους.
Η ευθύνη του “προπομπού” στο έγκλημα της μεταφοράς παράτυπων μεταναστών ή παραλαβής τους με σκοπό την προώθησή τους στο εσωτερικό της Χώρας
Στην μελέτη εξετάζεται το ζήτημα της ευθύνης του “προπομπού” στο έγκλημα της μεταφοράς παράτυπων μεταναστών ή παραλαβής τους με σκοπό την προώθησή τους στο εσωτερικό της Χώρας (άρθρο 30 παρ. 1 του Ν. 4251/2014). Αρχικά, επιχειρείται η οριοθέτηση της έννοιας της “διευκόλυνσης” στην διευκόλυνση της μεταφοράς, δηλαδή του τρίτου από τους τρόπους τέλεσης του εγκλήματος του άρθρου 30 παρ. 1. Στην συνέχεια εξετάζονται οι συνέπειες αυτής της οριοθέτησης σε σχέση με το ζήτημα της ευθύνης του “προπομπού” σε περίπτωση μεταφοράς παράτυπων μεταναστών, αλλά και σε περίπτωση παραλαβής τους με σκοπό την προώθησή τους ενόψει των νομοθετικών μεταβολών που επήλθαν στο άρθρο 88 παρ. 1 του Ν. 3386/2005.