Ο όρος πιστωτικής σύμβασης με τον οποίο ο εγγυητής παραιτείται από την ένσταση διζήσεως, ευθυνόμενος αλληλεγγύως και για ολόκληρο το ποσό ως αυτοφειλέτης, απηχεί το περιεχόμενο της ΑΚ 857, χωρίς να εισάγει απόκλιση από αυτήν ή να τη συμπληρώνει∙ πρόκειται επομένως για δηλωτικό όρο που εξαιρείται του ελέγχου καταχρηστικότητας του άρθρου 2 του Ν. 2251/1994.

Επί απιστίας περιουσιακή βλάβη συνιστά και η συγκεκριμένη διακινδύνευση της περιουσίας, εφόσον επιφέρει μείωση της ενεστώσας πραγματικής αξίας της, πρέπει δε να προκύπτει από διαχειριστική πράξη με κατάχρηση της αντιπροσωπευτικής εξουσίας του διαχειριστή.

Η παραβίαση της υποχρέωσης του δικαιοπαρόχου για ένταξη και διαρκή υποστήριξη του δικαιοδόχου, η οποία απορρέει από τη γενική ρήτρα της καλής πίστης του άρθρου 288 ΑΚ, συνιστά πλημμελή εκπλήρωση εκ μέρους του κύριας υποχρέωσής του από τη σύμβαση franchising.

To άρθρο 288 ΑΚ δεν έλκεται σε εφαρμογή επί αξίωσης αποζημίωσης από αδικοπραξία όταν η ζημιογόνος συμπεριφορά έγκειται σε πράξη ή παράλειψη αντίθετη προς την καλή πίστη και τα συναλλακτικά ήθη.

Η απόφαση του ατόμου να τερματίσει την ζωή του σύμφωνα με τις αντιλήψεις του για την ποιοτική ζωή και την αξιοπρέπεια πρέπει να γίνεται σεβαστή από το κράτος και την κοινωνία ως πράξη προσωπικής αυτοδιάθεσης, το δε γερμανικό ομοσπονδιακό συνταγματικό δικαστήριο κρίνει ότι η απαγόρευση του υποβοηθούμενου αυτοχειριασμού σύμφωνα με το άρθρο 217 γερμΠΚ είναι αντισυνταγματική.

Απορρίπτεται ως αβάσιμος ο λόγος αναιρέσεως του κατηγορουμένου περί απολύτου ακυρότητος, συνιστάμενος στο ότι ελήφθησαν υπόψιν κατά τον σχηματισμό δικανικής πεποίθησης οι δοθείσες στην προδικασία καταθέσεις του, αφού η ύπαρξη στην δικογραφία ενόρκων ή μη καταθέσεων του υπόπτου, πριν ο τελευταίος αποκτήσει την ιδιότητα του κατηγορουμένου, και η παράλειψη περιορισμού αυτών στο αρχείο της εισαγγελίας δεν επάγεται ακυρότητα, διότι δεν επηρεάζεται η άσκηση των υπερασπιστικών δικαιωμάτων του κατηγορουμένου.