Απαλλάσσονται οι κατηγορούμενοι για κατά συναυτουργίαν νομιμοποίηση εσόδων, προερχομένων από αποδοχή εικονικών τιμολογίων κατ’ άρ. 19 του Ν. 2523/1997 (άρ. 66 παρ. 5 εδ. α΄ του Ν. 4174/2013) κατ’ εξακολούθησιν, αφού το ως άνω βασικό αδίκημα είχε τελεσθεί για την μετέπειτα διάπραξη φοροδιαφυγής περί τον ΦΠΑ κατ’ άρ. 66 παρ. 1 στοιχ. β΄, 3 του Ν. 4174/2013, με αποτέλεσμα να μην θεμελιώνεται η αντικειμενική υπόσταση του κατ’ άρ. 4 περ. στ΄ του Ν. 4557/2018 εγκλήματος της νομιμοποίησης εσόδων.

Στην περίπτωση προκήρυξης διαγωνισμού για την πρόσληψη εργαζομένων, αν τελικά δεν πληρωθούν όλες οι προκηρυχθείσες θέσεις, ο αποτυχών υποψήφιος δεν καταλαμβάνει αυτοδικαίως μία από αυτές, εκτός αν από την προκήρυξη, όπως αυτή ερμηνεύεται με βάση τα άρθρα 173 και 200 ΑΚ, συνάγεται ότι οι κενές θέσεις θα συμπληρώνονται από τους επόμενους κατά την σειρά κατάταξης υποψήφιους (επιλαχόντες)

Αν κατά την αξιολόγηση αποδεικτικού υλικού που προέρχεται από νόμιμη άρση του απορρήτου προκύψουν σοβαρές ενδείξεις ότι οι ύποπτοι, των οποίων οι τηλεφωνικές συνομιλίες παρακολουθούνται και καταγράφονται από τις αρμόδιες αρχές, τελούν και άλλα σοβαρά εγκλήματα για τα οποία προβλέπεται εκ του νόμου η δυνατότητα άρσης του απορρήτου των επικοινωνιών, το εν λόγω υλικό συναξιολογείται για την διερεύνηση των σχετικών υποθέσεων. Γίνεται δεκτό το κατ’ άρ. 5 παρ. 10 του Ν. 2225/1994 υποβληθέν αίτημα και διατάσσεται η χρήση σε νέα υπόθεση μέρους του αποδεικτικού υλικού που συνελέγη στο πλαίσιο προηγούμενης υπόθεσης σχετικά με εγκλήματα του Ν. 4139/2013 και του άρ. 187 παρ. 1 ΠΚ κατόπιν άρσεως τηλεφωνικού απορρήτου, αφού η διερεύνηση της νέας υπόθεσης αναφορικά με το έγκλημα της παραποίησης ταξιδιωτικών εγγράφων (άρ. 29 παρ. 5 του Ν. 4251/2014) θα ήταν ειδάλλως αδύνατη ή ουσιωδώς δυσχερής.

Η παραίτηση του κληρονόμου από το δικαίωμά του να προβάλει την ακυρότητα της διαθήκης με αναγνωριστική αγωγή, δεν καθιστά έγκυρη την διαθήκη, αλλά ενδέχεται να αποτελεί εξώδικη ομολογία ως προς την ανυπαρξία ελαττωμάτων που συνεπάγονται ακυρότητα.

Αναιρείται, λόγω εσφαλμένης εφαρμογής του άρ. 22 παρ. 4 του Ν. 2472/1997 και του άρ. 2 παρ. 1 ΠΚ, η προσβαλλόμενη αθωωτική απόφαση για χωρίς δικαίωμα επεξεργασία και ανακοίνωση σε τρίτους ευαίσθητων δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα, διότι κρίθηκε ότι η πράξη κατέστη ανέγκλητη, λόγω κατάργησης της προβλεπόμενης στο άρ. 7 του ως άνω νόμου υποχρέωσης λήψης άδειας από την Αρχή για την επεξεργασία, αφού η επίμαχη διάταξη δεν αποτελεί στοιχείο της νομοτυπικής περιγραφής του αδικήματος του άρ. 22 παρ. 4 του ως άνω νόμου, αλλά τμήμα των διοικητικού χαρακτήρα ρυθμίσεων του νόμου αυτού, η δε αρχή της αναδρομικής εφαρμογής της ευμενέστερης διάταξης δεν καταλαμβάνει “εξωποινικές” ρυθμίσεις.

Η διεκδικητική αγωγή του κυρίου δεν ευδοκιμεί όταν ο νομέας ή ο κάτοχος ξένων χρημάτων τα έχει αναμείξει με δικά του χρήματα (π.χ. ανταλλάσσοντάς τα με άλλα ή καταθέτοντάς τα σε τραπεζικό λογαριασμό).