Η τυχαία ή από παράνομη πράξη τρίτου προκαλούμενη καταστροφή ή απώλεια του εγγράφου της διαθήκης δεν συνιστά ανάκληση και άρα δεν επιδρά στο κύρος αυτής. Αν όμως ο ίδιος ο διαθέτης κατέστρεψε τη διαθήκη, τεκμαίρεται ότι είχε σκοπό να την ανακαλέσει.

Για το ορισμένο του κλητηρίου θεσπίσματος επί συκοφαντικής δυσφημήσεως πρέπει να περιέχονται σε αυτό τα φερόμενα ως ψευδή συγκεκριμένα γεγονότα, χωρίς να απαιτείται η αναγραφή και των αληθών. Δεν αρκεί η αναπαραγωγή απλώς και μόνον ολόκληρου του σχετικού εγγράφου, χωρίς ειδική επισήμανση των ως άνω γεγονότων. Γίνεται δεκτή η ένσταση του κατηγορουμένου και κηρύσσεται η ακυρότητα του κλητηρίου θεσπίσματος, διαβιβάζεται δε η δικογραφία στον αρμόδιο Εισαγγελέα για να πράξει τα νόμιμα.

Αντικείμενο της μελέτης είναι η ερμηνευτική ανάλυση ορισμένων ρυθμίσεων που σχετίζονται με τις συμβάσεις οπτικοακουστικής παραγωγής, ιδίως ζητημάτων σχετικών με την αμοιβή του σκηνοθέτη. Πιο συγκεκριμένα εξετάζεται κατά πόσον είναι νόμιμη η ρήτρα που δεν συμπεριλαμβάνει στα έσοδα εκμετάλλευσης της ταινίας τα χρηματικά ποσά τα οποία καταβάλλονται στον παραγωγό για αγορά δικαιωμάτων από τρίτους, καθώς και τα ποσά που προκαταβάλλονται έναντι των μελλοντικών εσόδων εκμετάλλευσης από τους διανομείς στον αρχικό παραγωγό της ταινίας.

Αντικείμενο της μελέτης είναι η ερμηνευτική προσέγγιση του θεσμού της χρηματικής ποινής, και ιδίως του τρόπου υπολογισμού της, μετά την θέση σε ισχύ του νέου Ποινικού Κώδικα. Αρχικά εξετάζεται το νέο σύστημα υπολογισμού διά των ημερησίων μονάδων, όπως ορίζεται στο άρθρο 57 νΠΚ σε συνδυασμό με την διάταξη του άρθρου 80 νΠΚ. Στην συνέχεια επιχειρείται μια συστηματική ταξινόμηση περιπτώσεων εφαρμογής του παλαιού συστήματος υπολογισμού της χρηματικής ποινής ή του νέου, με κριτήριο τον χρόνο τέλεσης του αδικήματος και την σχέση αυτού με τον χρόνο θέσεως σε ισχύ του νέου Ποινικού Κώδικα. Επίσης λαμβάνεται υπόψιν ο χαρακτήρας του αδικήματος υπό την έννοια της κατάταξής του στον Ποινικό Κώδικα ή σε ειδικούς ποινικούς νόμους. Τέλος, η μελέτη ολοκληρώνεται με την θέση ότι ο τρόπος υπολογισμού της χρηματικής ποινής θα πρέπει να λαμβάνει υπόψιν της το συστηματικό κριτήριο της ενότητας των διατάξεων των άρθρων 57 και 80 νΠΚ, κυρίως δε την διάταξη του άρθρου 2 παρ. 1 νΠΚ.

Σύμφωνα με το νέο άρθρο 724 παρ. 1 ΚΠολΔ, όπως αυτό αντικαταστάθηκε με τον Ν. 4335/2015, είναι πλέον δυνατή η εγγραφή προσημείωσης υποθήκης (και η επιβολή συντηρητικής κατάσχεσης) δυνάμει απλώς οριστικής καταψηφιστικής απόφασης, η οποία μάλιστα δεν είναι απαραίτητο να έχει κηρυχθεί προσωρινώς εκτελεστή.

Η μελέτη εξετάζει το ζήτημα του εννοιολογικού περιεχομένου του όρου «οριστική απόφαση» στο άρθρο 724 ΚΠολΔ, μετά από την τροποποίησή του με τον ν. 4335/2015, ο οποίος καθιέρωσε και την οριστική απόφαση (εκτός από την απόφαση ασφαλιστικών μέτρων και την διαταγή πληρωμής) ως τίτλο για την εγγραφή προσημειώσεως υποθήκης και την επιβολή συντηρητικής κατασχέσεως.