Η διάταξη του άρθρου 14 παρ. 2 του Ν. 3471/2006, που προβλέπει κατώτατο όριο επιδικαζόμενης χρηματικής ικανοποίησης ύψους 10.000 ευρώ σε περίπτωση πρόκλησης ηθικής βλάβης εξαιτίας παραβίασης της νομοθεσίας για τις ανεπιθύμητες κλήσεις, είναι αντισυνταγματική ως αντιβαίνουσα στην αρχή της αναλογικότητας (και ειδικότερα στην πτυχή της εν στενή εννοία αναλογικότητας).

Στην μελέτη παρουσιάζονται οι σημαντικότερες τροποποιήσεις που επήλθαν με τον νΠΚ στις διατάξεις σχετικά με την απόπειρα. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στο ζήτημα της αρχής εκτελέσεως και ειδικότερα στο εάν και σε ποιον βαθμό είναι πλέον επιβεβλημένη η υιοθέτηση της τυπικής-αντικειμενικής θεωρίας, υπό το πρίσμα και της συνταγματικής υποχρέωσης του κράτους προς παροχή ενός κατώτατου ορίου προστασίας (Untermaßverbot). Περαιτέρω, εξετάζονται οι συνέπειες από την κατάργηση του άρθρου 43 ΠΚ για την απρόσφορη απόπειρα και αξιολογούνται οι νέες ρυθμίσεις σχετικά με την υπαναχώρηση.

Αποκλεισμός εταίρου είναι κατ’ αρχήν δυνατός και επί διμελούς ομόρρυθμης εταιρείας, χωρίς να απαιτείται στην περίπτωση αυτή να μνημονεύεται ρητά στην αίτηση αποκλεισμού η πρόθεση του αιτούντος να βρει νέο εταίρο για τη συνέχιση της εταιρείας.

Η αρχή της αναλογικότητας καταλαμβάνει και την άσκηση πειθαρχικής εξουσίας κατά την διάρκεια της ειδικής έννομης σχέσης της εκτέλεσης της ποινής, τα δε λαμβανόμενα μέτρα κατά την ενάσκηση αυτής πρέπει να είναι πρόσφορα, αναγκαία και αναλογικά εν στενή εννοία, προκειμένου να μην παραβιάζεται η σύμφωνη με την αρχή αυτή ανεκτή αναλογία μεταξύ έννομης συνέπειας και πραγματικού, και να μην υπερβαίνουν τα ακραία όρια της διακριτικής ευχέρειας, ο έλεγχος επί των οποίων δεν υπάγεται στην αρχή της αναλογικότητας. Γίνεται δεκτή η προσφυγή, εξαφανίζεται η καθ' ης απόφαση του Πειθαρχικού Συμβουλίου Καταστήματος Κράτησης και επιβάλλεται η πειθαρχική κύρωση των 30 βαθμών ποινής ως σύμφωνη με την αρχή της αναλογικότητος. Αντίθετη εισαγγελική πρόταση.

Στη μελέτη εκφράζονται γενικότεροι δικαιοκρατικής φύσεως προβληματισμοί για την κατ’ έγκληση δίωξη των περιουσιακών εγκλημάτων και καταγράφονται ζητήματα που έχουν ανακύψει στην πράξη σχετικά με τους φορείς του δικαιώματος υποβολής της έγκλησης ή της κατ’ άρθρο 464 ΠΚ δήλωσης συνέχισης της ποινικής διαδικασίας σε περιουσιακά εγκλήματα που στρέφονται κατά νομικών προσώπων, όπως σε περιπτώσεις τέλεσης του εγκλήματος από το νόμιμο εκπρόσωπο του νομικού προσώπου, οιονεί καθολικής διαδοχής και αλλοδαπών νομικών προσώπων. Ακολουθεί η αντίκρουση των λόγων που προβάλλονται υπέρ της αντισυνταγματικότητας του άρθρου 12 παρ. 3 Ν. 4637/2019, με έμφαση στην παραβίαση του άρθρου 4 Συντ. και προβάλλεται η θέση ότι η εφαρμογή της αρχής της ισότητας στο ποινικό δίκαιο μέσω της αμφισβήτησης των αξιολογήσεων του νομοθέτη οδηγεί σε παραβίαση της αρχής n.c.n.p.s.l. και δημιουργεί κίνδυνο σύγχυσης των εξουσιών.

Η online έκδοση του τεύχους Νοεμβρίου 2020 του περιοδικού ΠΟΙΝΙΚΑ ΧΡΟΝΙΚΑ είναι ήδη διαθέσιμη.