Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Ζακύνθου 105/2021
Απορρίπτεται η υπό κρίσιν προσφυγή του κατηγορουμένου, προσωρινώς κρατουμένου, με την οποία επιβάλλεται προσωρινή κράτηση κατόπιν συμπληρωματικής απολογίας του, αφού ενόψει της βαρύτητας των αποδιδόμενων σε αυτόν πράξεων (μεταξύ άλλων, ηθική αυτουργία σε ανθρωποκτονία εκ προθέσεως) και των ιδιαιτέρων χαρακτηριστικών τους κρίνεται αναγκαία η διατήρηση του εν λόγω μέτρου. Σύμφωνη εισαγγελική πρόταση.
Τριμελές Εφετείο Αθηνών 39/2021
Κηρύσσονται αθώοι οι τρεις πρώτοι κατηγορούμενοι για απιστία σχετική με την υπηρεσία εις βάρος του Δημοσίου, τελεσθείσα από κοινού και κατά μόνας κατ’ εξακολούθησιν με συνολικό όφελος και αντίστοιχη ζημία άνω των 150.000 ευρώ (απιστία εις βάρος του Δημοσίου κατ’ εξακολούθησιν με συνολική ζημία άνω των 120.000 ευρώ υπό τον νΠΚ) και οι τέταρτος και πέμπτος εξ αυτών για κατ’ εξακολούθησιν ηθική αυτουργία σε αυτήν, καθόσον για τους κατηγορουμένους ως αυτουργούς προκύπτει ότι δεν συντρέχει η ιδιότητα του διαχειριστή εν στενή εννοία, αφού αυτοί δεν ήσαν αρμόδιοι για την προμήθεια και την έγκριση των ιατρικών υλικών που φέρονταν να χρησιμοποιούν άνευ ιατρικής ενδείξεως στο πλαίσιο χειρουργικών επεμβάσεων, ούτε είχαν αρμοδιότητα για τον καθορισμό της “παρακαταθήκης” τέτοιων υλικών, ενώ δεν μπορεί να αποτιμηθεί το ύψος της ζημίας από την επίμαχη πράξη, αφού οι έλεγχοι και τα πορίσματα των πραγματογνωμόνων παρουσιάζουν ελλείψεις εξαιτίας των οποίων δημιουργείται αμφιβολία ως προς την βεβαιότητα και την οριστικότητα της ζημίας, για όσους δε κατηγορούνται ως ηθικοί αυτουργοί δεν στοιχειοθετείται ποινική ευθύνη λόγω της αρχής της παρακολουθηματικότητας των πράξεων συμμετοχής από τις κύριες πράξεις.
Άρειος Πάγος 1021/2020 (Ποιν.)
Κρίνεται ως εμπρόθεσμη η κρινόμενη αίτηση αναιρέσεως που ασκήθηκε εντός προθεσμίας είκοσι ημερών από την επίδοση της προσβαλλομένης αποφάσεως που εξεδόθη σε μετ’ αναβολή ρητή δικάσιμο χωρίς την παρουσία του εκκαλούντος, διότι ο “ωσεί παρών” δικαζόμενος εκκαλών κατ’ άρ. 340 παρ. 3 πΚΠΔ θεωρείται απών. Το δικαστήριο απέχει να αποφανθεί έως ότου υποβληθεί εισαγγελική πρόταση επί της ουσίας της υπόθεσης.
Μερικές σκέψεις για τo κακούργημα του άρθρου 38 παρ. 4 του ν. 4624/2019
Με τη θέσπιση του ν. 4624/2019 για την προστασία των προσωπικών δεδομένων τυποποιήθηκε για πρώτη φορά στην παράγραφο 4 το ποσοτικό κριτήριο των 120.000 ευρώ, συνδεόμενο με τον υπερχειλή σκοπό του δράστη. Η κακότεχνη διατύπωση της διάταξης, σε συνδυασμό με την ισχνή νομολογιακή της επεξεργασία, έχουν προκαλέσει σοβαρά ερμηνευτικά προβλήματα. Στην κατεύθυνση αυτή έχουν υποστηριχθεί στην επιστήμη περισσότερες απόψεις σε σχέση με την ορθή προσέγγιση του άρθρου 38 παρ. 4 και τις ακριβείς προϋποθέσεις για τη στοιχειοθέτησή του. Με αφορμή την ΑΠ 686/2021 (η οποία έκρινε ότι ο σκοπός βλάβης του δράστη στοιχειοθετεί κακούργημα ανεξαρτήτως ποσού), εκφράζονται ορισμένες σκέψεις και προβληματισμοί ως προς την ορθότητα της υιοθετούμενης λύσης.
Σχετικά με την έννοια της εγκληματικής οργάνωσης [άρθρο 187 παρ. 1 ΠΚ]
Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι η ανάδειξη επιμέρους ζητημάτων που αφορούν στον νομοθετικό ορισμό της εγκληματικής οργάνωσης του άρθρου 187 παρ. 1 ΠΚ, όπως αναδιατυπώθηκε με τον Ν. 4619/2019. Αρχικά, εξετάζεται η έννοια της εγκληματικής οργάνωσης, όπως αυτή έχει αποκρυσταλλωθεί στη σύγχρονη θεωρία του ποινικού δικαίου. Εν συνεχεία, παρουσιάζεται η έννοια της εγκληματικής οργάνωσης υπό δικαιοσυγκριτικό πρίσμα με αναφορά σε αλλοδαπές έννομες τάξεις (του γερμανόφωνου χώρου). Τέλος, επιχειρείται η προσέγγιση τριών βασικών ερμηνευτικών προβλημάτων που θέτει η ισχύουσα διατύπωση της παρ. 1 του ως άνω άρθρου, που αφορούν στην ερμηνεία: πρώτον, του όρου «επιχειρησιακά δομημένη οργάνωση»· δεύτερον, της έννοιας της διαρκούς «εγκληματικής» δράσης της οργάνωσης και τρίτον, της έννοιας της συμμορίας.
Πενταμελές Εφετείο Ιωαννίνων 126/2019
Γίνεται δεκτή η αίτηση του κατηγορουμένου και αναστέλλεται υπό όρους η εκτέλεση της απόφασης που εκδόθηκε επί της εφέσεώς του, μέχρι να εκδοθεί αμετάκλητη απόφαση επί της κατ’ αυτής ασκηθείσης αιτήσεως αναιρέσεώς του, αφού κρίνεται ότι η συνέχιση της έκτισης της ποινής που του επιβλήθηκε (κάθειρξη έξι ετών για απλή συνέργεια σε ληστεία με κεκαλυμμένα χαρακτηριστικά προσώπου) θα είχε ως συνέπεια την πρόκληση ανεπανόρθωτης βλάβης για την οικογένειά του.
Ποινική απόδειξη και αναιρετικός έλεγχος
Στην παρούσα μελέτη εξετάζεται πότε είναι εμπεριστατωμένα αιτιολογημένη μια ποινική καταδίκη. Είναι γεγονός ότι η αρχή της ηθικής απόδειξης, που κυριαρχεί στην ποινική δίκη, μπορεί να παρασύρει τον δικαστή της ουσίας σε αυθαιρεσίες, αν η ελεύθερη εκτίμηση των αποδείξεων δεν πειθαρχηθεί με την έλλογη αιτιολόγηση του συμπεράσματος στο οποίο απολήγει. Ως εκ τούτου προηγουμένως ο αναιρετικός έλεγχος πρέπει να εστιαστεί στο αν αναφέρονται αναλυτικά τα αποδεικτικά μέσα που φέρονται ότι λήφθηκαν υπόψιν από τον δικαστή της ουσίας, ή τουλάχιστον τα ουσιώδη αποδεικτικά μέσα, ή εν πάση περιπτώσει να συνάγεται με βεβαιότητα από την απόφαση ότι έχουν εκτιμηθεί όλα, ένα προς ένα, δηλαδή όσα αποδεικτικά μέσα λήφθηκαν υπόψιν και αξιολογήθηκαν από το δικαστήριο. Άλλωστε, όπως ορθά έχει αναφερθεί, σωστή αιτιολογία της ποινικής απόφασης σημαίνει πρωτίστως σωστή αιτιολόγηση της ποινικής απόδειξης. Η μελέτη καταλήγει με την επισήμανση ότι τα ανωτέρω δεν θίγουν ούτε την εκτίμηση των αποδείξεων ούτε την ανέλεγκτη περί πραγμάτων κρίση του δικαστηρίου της ουσίας.