28 Φεβρουαρίου 2023
Νομολογία Ποινικά Χρονικά

Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Αθηνών 178/2020

Το σήμα, ως σημείο συνιστάμενο σε διακριτικό γνώρισμα, αποτελεί έγγραφο με την έννοια του νόμου και ως εκ τούτου η τυχόν εκτύπωση ή αλλοίωσή του χωρίς την άδεια του δικαιούχου και η επικόλλησή του σε όμοια προϊόντα, τα οποία προσφέρονται στο κοινό ως προερχόμενα από την επιχείρηση που τα παράγει, θεμελιώνει το έγκλημα της πλαστογραφίας, ενώ η έκθεση των εν γνώσει απομιμητικών προϊόντων σε προθήκες καταστήματος προς πώληση συνιστά το έγκλημα της χρήσεως πλαστού. Παραπέμπονται οι κατηγορούμενοι παραγωγοί και πωλητές απομιμητικών προϊόντων ποδοσφαιρικών ομάδων για τα αδικήματα της πλαστογραφίας μετά χρήσεως κατ’ επάγγελμα και κατ’ εξακολούθηση, της κλοπής πνευματικής ιδιοκτησίας σε εμπορική κλίμακα, της παράβασης των διατάξεων περί εμπορικών σημάτων και των διατάξεων περί αθεμίτου ανταγωνισμού, αξιολογουμένων ως μη πειστικών των ισχυρισμών περί γεωγραφικής διαφοράς της δραστηριότητας των επιχειρήσεων και περί νομικής πλάνης.

6 Ιουνίου 2022
Αρθρογραφία Ποινικά Χρονικά
Αικατερίνη Μαρουλάκη

Μερικές σκέψεις για τo κακούργημα του άρθρου 38 παρ. 4 του ν. 4624/2019

(Με αφορμή την ΑΠ 686/2021)

Με τη θέσπιση του ν. 4624/2019 για την προστασία των προσωπικών δεδομένων τυποποιήθηκε για πρώτη φορά στην παράγραφο 4 το ποσοτικό κριτήριο των 120.000 ευρώ, συνδεόμενο με τον υπερχειλή σκοπό του δράστη. Η κακότεχνη διατύπωση της διάταξης, σε συνδυασμό με την ισχνή νομολογιακή της επεξεργασία, έχουν προκαλέσει σοβαρά ερμηνευτικά προβλήματα. Στην κατεύθυνση αυτή έχουν υποστηριχθεί στην επιστήμη περισσότερες απόψεις σε σχέση με την ορθή προσέγγιση του άρθρου 38 παρ. 4 και τις ακριβείς προϋποθέσεις για τη στοιχειοθέτησή του. Με αφορμή την ΑΠ 686/2021 (η οποία έκρινε ότι ο σκοπός βλάβης του δράστη στοιχειοθετεί κακούργημα ανεξαρτήτως ποσού), εκφράζονται ορισμένες σκέψεις και προβληματισμοί ως προς την ορθότητα της υιοθετούμενης λύσης.