Με τον Ν. 4689/2020, ο οποίος ενσωμάτωσε σχετική ενωσιακή Οδηγία, αντικαταστάθηκε η ρύθμιση για το έγκλημα της απάτης εις βάρος των οικονομικών συμφερόντων της Ευρωπαϊκής Ένωσης που ίσχυε με τον Ν. 2803/2000 (κυρωτικό της Σύμβασης PIF). Στον Ν. 4689/2020 τα τέσσερα σχετικά με την απάτη εις βάρος των οικονομικών συμφερόντων της Ε.Ε. αδικήματα περιέχουν ρήτρα επικουρικότητας, επομένως υπερισχύουν έναντι αυτών οι διατάξεις των άρ. 386, 386Α και 386Β ΠΚ, επειδή προβλέπουν εν γένει βαρύτερη ποινή, εφόσον σε αυτά απειλείται σωρευτικώς με την ποινή φυλάκισης και χρηματική ποινή. Αχρεώστητη είσπραξη συνιστά η λήψη ενός μη οφειλόμενου ποσού, ως άμεσο επακόλουθο προδήλως πεπλανημένης περιουσιακής διάθεσης· αχρεώστητη παρακράτηση συνιστά η μη απόδοση ενός ήδη κατ’ αρχήν νομίμως εισπραχθέντος ποσού· η παρακράτηση αντιδιαστέλλεται από την ιδιοποίηση κατά το ότι ο παρακρατών δεν είναι απλώς κάτοχος, αλλά κύριος του αντικειμένου. Ζητήματα διαχρονικού δικαίου.

Αν η καταδίκη αφορά πράξη η οποία με μεταγενέστερο νόμο κατέστη μη αξιόποινη, η καταδικαστική απόφαση διαγράφεται από τα δελτία ποινικού μητρώου. Με το άρ. 469 ΠΚ απαλείφθηκε το αξιόποινο της μη καταβολής χρεών προς το Δημόσιο που προέρχονται από την μη εκτέλεση χρηματικών ποινών οι οποίες επιβλήθηκαν από ποινικό δικαστήριο και των σχετικών με αυτά προσαυξήσεων, τόκων και λοιπών επιβαρύνσεων. Γίνεται δεκτή η αίτηση για διαγραφή από το ποινικό μητρώο του αιτούντος προηγούμενης καταδικαστικής απόφασης για παράβαση του άρ. 25 παρ. 1 του Ν. 1882/1990, διότι η τελευταία με ρητή διάταξη μεταγενέστερου νόμου (άρ. 469 ΠΚ, με το οποίο προστέθηκε εδάφιο γ΄ στην παράγραφο 1 του άρθρου 25 του Ν. 1882/1990) κατέστη ανέγκλητη.

Μη καταβολή χρεών προς το Δημόσιο (Ν. 1882/1990). Χρέος από ιδιωτική σύμβαση, όπως η μίσθωση, με την Εκκλησία της Ελλάδος δεν αποτελεί χρέος με δημόσιο χαρακτήρα και για τον λόγο αυτό δεν πρέπει να συμπεριλαμβάνεται στον πίνακα χρεών της ΔΟΥ, ούτε να συνυπολογίζεται για το συνολικό ύψος του χρέους η μη καταβολή του οποίου στοιχειοθετεί το αδίκημα του άρ. 25 του Ν. 1882/1990.

Παραπέμπονται για παράβαση του νόμου περί πνευματικής ιδιοκτησίας κατ’ επάγγελμα σε εμπορική κλίμακα με ιδιαίτερα μεγάλο όφελος και αντίστοιχη ζημία, πλαστογραφία μετά χρήσεως κατ’ εξακολούθησιν, κατοχή και θέση σε κυκλοφορία προϊόντων που φέρουν αλλότριο σήμα σε εμπορική κλίμακα και κατ’ εξακολούθησιν με ιδιαίτερα μεγάλο όφελος και αντίστοιχη ζημία, οι κατηγορούμενοι, παραγωγοί και διακινητές απομιμητικών προϊόντων με σήματα διάσημων ποδοσφαιρικών ομάδων, οι οποίοι κατασκεύαζαν και εμπορεύονταν σε μαζική κλίμακα αυτοκόλλητα και μεταλλικές ταυτότητες που έφεραν τα σήματα των ομάδων, χωρίς το δικαίωμα χρήσης των σημάτων αυτών.

Μεταβολή της κατηγορίας από την κακουργηματική παράβαση της κατοχής πολεμικών όπλων (άρ. 15 παρ. 1 του Ν. 2168/1993) στην πλημμεληματική μορφή της οπλοκατοχής ενεργού όπλου χωρίς άδεια της αρμόδιας αρχής (άρ. 7 παρ. 1 του Ν. 2168/1993). Απορρίπτεται ο ισχυρισμός περί νομικής πλάνης των κατηγορουμένων, οι οποίοι διέθεταν υψηλή επιστημονική μόρφωση, ο μεν πρώτος ως ιατρός, η δε δεύτερη ως νομικός, ώστε να δύνανται να πληροφορηθούν την υποχρέωσή τους προς έκδοση άδειας οπλοκατοχής, την οποία είχαν άλλωστε ήδη πληροφορηθεί από τις αρμόδιες αρχές κατά την προηγηθείσα κατάσχεση ορισμένων εκ των επίμαχων όπλων. Παύει η ποινική δίωξη για το αδίκημα της κατοχής κυνηγετικών όπλων (άρ. 8 του Ν. 2168/1993) λόγω υφ’ όρον παραγραφής (άρ. 63 του Ν. 4689/2020).

Στην μελέτη σχολιάζεται η χρονική εμβέλεια της προστασίας του απορρήτου των επικοινωνιών αναφορικά με συνομιλίες που διημείφθησαν μέσω της εφαρμογής Messenger της πλατφόρμας κοινωνικής δικτύωσης Facebook.