Διατάσσεται η κήρυξη της ασκηθείσας ποινικής διώξεως για τις παραβάσεις του άρ. 132 παρ. 1-3 Ν. 2725/1999 ως μη γενομένης, καθόσον από την διενεργηθείσα κύρια ανάκριση βεβαιώθηκε όχι ότι δεν κατέστη εφικτή η ανακάλυψη των δραστών, οπότε θα ήταν δικαιολογημένη η θέση της δικογραφίας στο αρχείο αγνώστων δραστών, αλλά ότι δεν προέκυψαν ενδείξεις για την απαγγελία κατηγορίας εις βάρος κάποιου αξιωματούχου των εμπλεκόμενων ποδοσφαιρικών ομάδων ή άλλου προσώπου.
Η μελέτη εξετάζει αναλυτικά τα ζητήματα που ανακύπτουν από την εφαρμογή των ριζικών αλλαγών που επέφεραν οι πρόσφατοι νόμοι 4714/2020, 4726/2020 και 4735/2020 στο ισχύον καθεστώς αθλητικού αυτοδιοίκητου.
Στη μελέτη εξετάζονται τα ζητήματα που συνδέονται με την αναμόρφωση των διατάξεων του άρθρου 86 του Συντάγματος που καθιερώνουν τον θεσμό της ποινικής ευθύνης των υπουργών και των υφυπουργών της Κυβέρνησης μετά την τέταρτη κατά σειρά αναθεώρηση του καταστατικού χάρτη της Χώρας με το Ψήφισμα της 25ης Νοεμβρίου 2019. Γίνεται δεκτό ότι η προσφάτως αναληφθείσα αναθεωρητική πρωτοβουλία κινήθηκε σαφώς προς την ορθή κατεύθυνση της αποκάθαρσης του υπουργικού δικαίου από ξένα δικονομικά στοιχεία, ενώ επισημαίνεται ότι η ως άνω αναθεωρητική πρωτοβουλία παρέλειψε να αντιμετωπίσει μια σειρά άλλων ερμηνευτικών προβλημάτων που προκαλεί η απόπειρα συστηματικής αξιολόγησης των ειδικότερων ρυθμίσεων του νόμου περί ευθύνης υπουργών.
Η διάταξη του άρθρου 14 παρ. 2 του Ν. 3471/2006, που προβλέπει κατώτατο όριο επιδικαζόμενης χρηματικής ικανοποίησης ύψους 10.000 ευρώ σε περίπτωση πρόκλησης ηθικής βλάβης εξαιτίας παραβίασης της νομοθεσίας για τις ανεπιθύμητες κλήσεις, είναι αντισυνταγματική ως αντιβαίνουσα στην αρχή της αναλογικότητας (και ειδικότερα στην πτυχή της εν στενή εννοία αναλογικότητας).
Στην μελέτη παρουσιάζονται οι σημαντικότερες τροποποιήσεις που επήλθαν με τον νΠΚ στις διατάξεις σχετικά με την απόπειρα. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στο ζήτημα της αρχής εκτελέσεως και ειδικότερα στο εάν και σε ποιον βαθμό είναι πλέον επιβεβλημένη η υιοθέτηση της τυπικής-αντικειμενικής θεωρίας, υπό το πρίσμα και της συνταγματικής υποχρέωσης του κράτους προς παροχή ενός κατώτατου ορίου προστασίας (Untermaßverbot). Περαιτέρω, εξετάζονται οι συνέπειες από την κατάργηση του άρθρου 43 ΠΚ για την απρόσφορη απόπειρα και αξιολογούνται οι νέες ρυθμίσεις σχετικά με την υπαναχώρηση.
Αποκλεισμός εταίρου είναι κατ’ αρχήν δυνατός και επί διμελούς ομόρρυθμης εταιρείας, χωρίς να απαιτείται στην περίπτωση αυτή να μνημονεύεται ρητά στην αίτηση αποκλεισμού η πρόθεση του αιτούντος να βρει νέο εταίρο για τη συνέχιση της εταιρείας.
Η αρχή της αναλογικότητας καταλαμβάνει και την άσκηση πειθαρχικής εξουσίας κατά την διάρκεια της ειδικής έννομης σχέσης της εκτέλεσης της ποινής, τα δε λαμβανόμενα μέτρα κατά την ενάσκηση αυτής πρέπει να είναι πρόσφορα, αναγκαία και αναλογικά εν στενή εννοία, προκειμένου να μην παραβιάζεται η σύμφωνη με την αρχή αυτή ανεκτή αναλογία μεταξύ έννομης συνέπειας και πραγματικού, και να μην υπερβαίνουν τα ακραία όρια της διακριτικής ευχέρειας, ο έλεγχος επί των οποίων δεν υπάγεται στην αρχή της αναλογικότητας. Γίνεται δεκτή η προσφυγή, εξαφανίζεται η καθ' ης απόφαση του Πειθαρχικού Συμβουλίου Καταστήματος Κράτησης και επιβάλλεται η πειθαρχική κύρωση των 30 βαθμών ποινής ως σύμφωνη με την αρχή της αναλογικότητος. Αντίθετη εισαγγελική πρόταση.