Ο εναγόμενος με αγωγή διατάραξης ή αποβολής από την νομή μπορεί να αντιτάξει κατά του ενάγοντος μόνο ίδιον δικαίωμα νομής ή οιονεί νομής επί του πράγματος, προκειμένου να αρνηθεί ότι έλαβε χώρα παράνομη ή αυθαίρετη προσβολή της νομής (άρνηση της ιστορικής βάσης της αγωγής). Αντιθέτως, δεν μπορεί να προβάλει ενστάσεις ανατρεπτικές, στηριζόμενες σε δικαίωμα κυριότητας ή σε άλλο εμπράγματο δικαίωμα επί του πράγματος.

Αναιρείται εν μέρει λόγω ελλείψεως αιτιολογίας η προσβαλλόμενη καταδικαστική απόφαση για ανθρωποκτονία εκ προθέσεως ως προς την αποδοχή της ελαφρυντικής περίστασης του προτέρου συννόμου βίου, διότι αφενός μεν, σύμφωνα με τις παραδοχές της προσβαλλομένης στο σκεπτικό επί της ενοχής, δεν απεδείχθη ότι η τέλεση της πράξης εκ μέρους του αναιρεσιβλήτου ήταν άκρως εξαιρετική και περιστασιακή, ενώ όλα τα πραγματικά περιστατικά που προηγήθηκαν της ανθρωποκτονίας, καθώς και οι περιστάσεις υπό τις οποίες τελέσθηκε αυτή, αποκαλύπτουν προσωπικότητα υποδηλώνουσα έλλειψη σεβασμού σε έννομα αγαθά, αφετέρου δε στο σκεπτικό της ίδιας απόφασης ουδεμία αναφορά υπάρχει στα περιστατικά επί των οποίων θεμελιώνεται η συνδρομή της ελαφρυντικής περίστασης, με συνακόλουθη συνέπεια η επιβληθείσα ποινή να μην ευθυγραμμίζεται με την αρχή της αναλογίας.

Κάθε απαλλοτρίωση δεν είναι καταδολιευτική από μόνο τον λόγο ότι ο οφειλέτης σε επιγενόμενο χρόνο κατέστη αφερέγγυος. Ούτε κάθε απαλλοτρίωση πρέπει να διαρρηχθεί με μόνη την αιτιολογία ότι έτσι θα προκύψει μεγαλύτερη υπέγγυα περιουσία για τους δανειστές. Μόνη η εγγενής επικινδυνότητα της επιχειρηματικής δράσης, ή και άλλοι παράγοντες που σχετίζονται με αυτήν, δεν πληρούν την προϋπόθεση του καταδολιευτικού δόλου του οφειλέτη. Επί πλέον, η ύπαρξη του εμφανούς ανταλλάγματος κατ’ αρχήν αποκλείει την καταδολίευση ακόμη και αν αυτό διατίθεται στην επιχειρηματική δράση.

Παύει οριστικώς λόγω παραγραφής η ποινική δίωξη των κατηγορουμένων για από κοινού και κατ’ εξακολούθησιν τέλεση απάτης με συνολικό όφελος και ζημία άνω των 120.000 ευρώ εις βάρος του Δημοσίου και νόθευση εγγράφου από υπάλληλο με συνολικό όφελος ή ζημία άνω των 120.000 ευρώ εις βάρος του Δημοσίου, για ηθική αυτουργία στις ανωτέρω πράξεις κατά συρροή και κατ’ εξακολούθησιν, καθώς και για έκδοση ψευδούς βεβαιώσεως ο υπαίτιος της οποίας είχε σκοπό να προσπορίσει σε άλλον αθέμιτο όφελος άνω των 120.000 ευρώ, υπό την επιβαρυντική περίσταση της νομοθεσίας περί καταχραστών του Δημοσίου (με προκληθείσα κατ’ αυτού ζημία άνω των 150.000 ευρώ, χαρακτηριζόμενη ως ιδιαιτέρως μεγάλης αξίας), αφού από την τέλεση των εν λόγω πράξεων έως και την επίδοση των κλήσεων στους κατηγορουμένους έχει παρέλθει χρόνος μεγαλύτερος των δεκαπέντε ετών, χωρίς να έχει λάβει χώρα πενταετής αναστολή της παραγραφής.

Η online έκδοση του τεύχους Μαΐου του περιοδικού ΧΡΟΝΙΚΑ ΙΔΙΩΤΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ είναι διαθέσιμη. 

Απορρίπτεται η υπό κρίσιν προσφυγή του κατηγορουμένου, προσωρινώς κρατουμένου, με την οποία επιβάλλεται προσωρινή κράτηση κατόπιν συμπληρωματικής απολογίας του, αφού ενόψει της βαρύτητας των αποδιδόμενων σε αυτόν πράξεων (μεταξύ άλλων, ηθική αυτουργία σε ανθρωποκτονία εκ προθέσεως) και των ιδιαιτέρων χαρακτηριστικών τους κρίνεται αναγκαία η διατήρηση του εν λόγω μέτρου. Σύμφωνη εισαγγελική πρόταση.