Ο νέος Ποινικός Κώδικας – Δύο χρόνια μετά
Στη μελέτη εξετάζεται σειρά ζητημάτων που προσπάθησε να επιλύσει με τις ρυθμίσεις του ο νέος Ποινικός Κώδικας (Ν. 4619/2019), τα οποία όμως συνεχίζουν να απασχολούν την θεωρία και την νομολογία. Τα ζητήματα αυτά έχουν να κάνουν τόσο με βασικές δογματικές επιλογές του νομοθέτη του νέου Ποινικού Κώδικα (όπως η εισαγωγή ειδικής διάταξης για την αδυναμία αποφυγής του αδίκου [άρθρο 33], η κατάργηση της απρόσφορης απόπειρας ή η αναμόρφωση του ορισμού της αρχής εκτελέσεως στην απόπειρα [άρθρο 42 παρ. 1]) όσο και με εκτεταμένες μεταρρυθμίσεις στο δίκαιο της ποινής σχετικά με την επιμέτρησή της, τους λόγους μείωσης αυτής και τους τρόπους εκτέλεσής της. Τέλος, γίνεται αναφορά και σε ορισμένες χαρακτηριστικές παρεμβάσεις στο Ειδικό Μέρος.
Επαγωγική και παραγωγική θεμελίωση του ανταλλάγματος ως νόμιμης αιτίας πλουτισμού
Στη μελέτη ενισχύεται η θεμελίωση του κανόνα, κατά τον οποίο αντάλλαγμα που έχει δώσει ο πλουτίσας για την απόκτηση του πλουτισμού συνιστά νόμιμη αιτία πλουτισμού. Πέρα από την επαγωγική θεμελίωση, που για τη συναγωγή του γενικού αυτού κανόνα στηρίζεται στη διαπίστωση επιμέρους περιπτώσεων, όπου μόνο το αντάλλαγμα (όχι η βούληση του ζημιωθέντος ή ο νόμος) μπορεί να συνιστά νόμιμη αιτία πλουτισμού, εξαίρεται και ο άλλος, παράλληλος τρόπος θεμελίωσης, αυτή τη φορά με παραγωγική μέθοδο, δηλαδή με συλλογιστική πορεία από το γενικό (π.χ. από γενικές αρχές του δικαίου τις οποίες εξυπηρετεί ο θεσμός) στις ειδικές περιπτώσεις εφαρμογής.
Άρειος Πάγος 192/2020 (Ποιν.)
Αναιρείται εν μέρει η προσβαλλόμενη απόφαση ως προς την περί ποινής διάταξή της, αφού μετά την ισχύ του νΠΚ το έγκλημα της παράβασης του άρ. 29 παρ. 1 του Ν. 2971/2001, τιμωρείται με ποινή φυλάκισης τουλάχιστον ενός έτους “ή με χρηματική ποινή”.
Τριμελές Εφετείο Αθηνών 2805/2021 (Πολ.)
Ταυτόχρονη κατάρτιση αφενός «Συμφωνητικού μετόχων» και αφετέρου «Σύμβασης πώλησης μετοχών». Το δικαστήριο, εφαρμόζοντας τους ερμηνευτικούς κανόνες των άρθρων 173 και 200 ΑΚ, έκρινε ότι οι δύο συμφωνίες τελούν μεταξύ τους σε σχέση κύριας (η πρώτη) προς παρεπόμενη (η δεύτερη), με συνέπεια η αθέτηση της συμφωνίας των μετόχων να δικαιολογεί, μεταξύ άλλων, την υπαναχώρηση από την πώληση (λόγω έκλειψης του συμφέροντος του αγοραστή για διατήρηση της επένδυσής του).
Το ελληνικό φορολογικό ποινικό δίκαιο υπό το φως των νέων κωδίκων και της νέας νομοθεσίας για την ποινική προστασία των ενωσιακών οικονομικών συμφερόντων και την ρύθμιση του διακλαδικού ne bis in idem (Μέρος 2ο)
Σε συνέχεια του πρώτου μέρους της μελέτης, στο δεύτερο μέρος της παρουσιάζονται και αξιολογούνται οι αλλαγές που επέφεραν στον ΚΦΔ και στον ΕΤΚ οι νόμοι 4745 και 4764/2020, με τους οποίους ο Έλληνας νομοθέτης επιχείρησε καταρχήν να εναρμονίσει το ελληνικό φορολογικό κυρωτικό σύστημα με τις επιταγές που απορρέουν από το ά. 4 παρ. 1 του 7ου ΠΠ ΕΣΔΑ και το ά. 50 ΧΘΔ της ΕΕ, όπως αυτά ερμηνεύονται από το ΕΔΔΑ και το ΔΕΕ αντίστοιχα, δημιουργώντας, ωστόσο, τελικά, δυσχερή ερμηνευτικά προβλήματα, ιδίως σε επίπεδο διαχρονικού δικαίου, σε ό,τι αφορά το καθεστώς παραγραφής και τις προϋποθέσεις δίωξης των αδικημάτων του ΚΦΔ.
Άρειος Πάγος 1011/2020 (Πολ.)
Η ανάθεση της άσκησης της γονικής μέριμνας σε τρίτον γίνεται μετά από έλεγχο του ήθους, των βιοτικών συνθηκών και γενικώς της καταλληλότητας του τρίτου και στηρίζεται υποχρεωτικά σε βεβαίωση της αρμόδιας υπηρεσίας. Κατ’ εξαίρεση δεν απαιτείται τέτοια βεβαίωση όταν η άσκηση της γονικής μέριμνας ανατίθεται σε Οργανισμούς ή Ιδρύματα που από το καταστατικό τους έχουν καθήκον να υπηρετούν, να περιθάλπουν και να ανατρέφουν ανήλικα τέκνα που βρίσκονται σε κίνδυνο.