ΣυμβΠλημΑθ 2147/2020
Η μη υποβολή εγκλήσεως για το έγκλημα της κακουργηματικής απιστίας εις βάρος τράπεζας δεν ασκεί έννομη επιρροή, διότι η διάταξη του άρ. 405 παρ. 1 εδ. β΄ νΠΚ κρίνεται αντίθετη στο Σύνταγμα και την ΕΣΔΑ λόγω παραβίασης της αρχής της ίσης μεταχείρισης ουσιωδώς όμοιων περιπτώσεων, καθώς και του δικαιώματος παροχής δικαστικής προστασίας, και συνεπώς η εν λόγω διάταξη καθίσταται ανεφάρμοστη. Η ως άνω διάταξη, ακόμη και αν θεωρηθεί σύμφωνη με το Σύνταγμα και την ΕΣΔΑ, δεν εφαρμόζεται επί τραπεζικών ιδρυμάτων τα οποία κατά τον χρόνο εισαγωγής της στον νέο Ποινικό Κώδικα (18.11.2019) είχαν τεθεί σε καθεστώς ανάκλησης της άδειάς τους και τελούσαν σε καθεστώς ειδικής εκκαθάρισης. Αντίθετη εισαγγελική πρόταση.
ΣυμβΠλημΑθ 2758/2020
Παύει η ποινική δίωξη για τα εγκλήματα της απιστίας από κοινού κατ’ εξακολούθησιν με περιουσιακή ζημία που υπερβαίνει το ποσό των 120.000 ευρώ και της ηθικής αυτουργίας σε αυτήν λόγω εξάλειψης του αξιοποίνου συνεπεία μη υποβολής δηλώσεως συνέχισης της διαδικασίας, η οποία επέχει θέση εγκλήσεως, αναφορικά δε με το έγκλημα της νομιμοποίησης εσόδων θα πρέπει να μην γίνει κατηγορία λόγω της εξάλειψης του αξιοποίνου του ανωτέρω βασικού αδικήματος.
Η αυτοτελής ατομική ευθύνη του αυτοφειλετικά ενεχόμενου εγγυητή και του πρωτοφειλέτη έναντι του δανειστή τους
Η μελέτη επιχειρεί να καταδείξει ότι ακόμα και επί παραιτήσεως από την ένσταση διζήσεως, πρωτοφειλέτης και εγγυητής εξακολουθούν να ευθύνονται διαιρεμένα και αυτοτελώς έναντι του κοινού τους δανειστή. Προς την κατεύθυνση αυτή γίνεται επίκληση τόσο της ρυθμιστικής ασυμβατότητας των υποσυστημάτων των άρθρων 481 επ. και 847 επ. ΑΚ όσο και της μη πλήρωσης στην περίπτωση του αυτοφειλέτη εγγυητή της προϋπόθεσης της ισοδυναμίας των οφειλετών, που αποτελεί βασικό εννοιολογικό γνώρισμα της παθητικής εις ολόκληρον ενοχής.
Ο Χρόνος Εργασίας στην Τηλεργασία
Η μελέτη πραγματεύεται το ζήτημα του χρόνου εργασίας στην τηλεργασία. Το βασικό συμπέρασμα της μελέτης συνίσταται στην ακαταλληλότητα του υφιστάμενου ρυθμιστικού πλαισίου περί ωραρίου να ανταποκριθεί στις ιδιαιτερότητες της τηλεργασίας, στο βαθμό που το εν λόγω πλαίσιο απηχεί τη λογική μιας διαφορετικής εποχής με εντελώς διαφορετικά δεδομένα ως προς την οργάνωση του χρόνου εργασίας.
Η δίωξη της απιστίας μετά τον Ν. 4637/2019
Στη μελέτη εκτίθενται αρχικώς τα πλεονεκτήματα της διευρυμένης κατ’ έγκληση δίωξης των περιουσιακών εγκλημάτων υπό τον νέον ΠΚ. Ακολουθεί σχολιασμός των πρόσφατων νομοθετικών ταλαντεύσεων σε σχέση με την δίωξη της απιστίας στον ιδιωτικό τομέα και η εξέταση ερμηνευτικών ζητημάτων του άρθρου 464 ΠΚ. Οι ΣυμβΠλημΑθ 2758/2020 και οι αντίθετες ΣυμβΠλημΑθ 2165/2020 και 2147/2020 αποτελούν το αντικείμενο του επόμενου κεφαλαίου, στο οποίο αποκρούονται τα επιχειρήματα υπέρ της αντισυνταγματικότητας του άρθρου 405 παρ. 1 εδ. β΄ ΠΚ. Εν κατακλείδι διατυπώνονται ορισμένες σκέψεις για τον δικαστικό αυτοπεριορισμό και τα όρια του ελέγχου της συνταγματικότητας των νόμων.