ΑΠ 2090/2017
Σε περίπτωση ανυπαίτιας αδυναμίας εκπλήρωσης της αναληφθείσας με προσύμφωνο υποχρέωσης του οφειλέτη (πωλητή) να μεταβιβάσει το ακίνητο, ο από το προσύμφωνο αγοραστής δικαιούται να αξιώσει ως περιελθόν, με βάση το άρθρο 380 ΑΚ, το τίμημα της –συνεπαγόμενης την αδυναμία παροχής– πώλησης του ακινήτου σε τρίτον.
ΤρΕφΑθ 5727, 6671/2017
Κηρύσσεται ένοχος για εξ αμελείας (μη συνειδητής) ανθρωποκτονία ο κατηγορούμενος, που παρείχε εναλλακτικές θεραπείες για την αντιμετώπιση προβλημάτων υγείας, ο οποίος, παρά το γεγονός ότι επέβλεπε ως θεράπων επί σειρά ετών τον παθόντα και γνώριζε την βεβαρημένη, λόγω χρόνιου αλκοολισμού, κατάσταση της υγείας του, την μη αποχή του από την κατανάλωση αλκοόλ, καθώς και τις μη ικανοποιητικές εξετάσεις αίματος στις οποίες ο τελευταίος είχε προσφάτως υποβληθεί, επέτρεψε σε αυτόν να ξεκινήσει νέα αγωγή με βάση την επικίνδυνη και απαγορευμένη στην Ελλάδα ουσία “ιμπογκαΐνη”, συνεπεία της οποίας υπέστη καρδιακή προσβολή και απεβίωσε.
Το σύστημα κυρώσεων του ν. 4481/2017: η εποπτεία της συλλογικής διαχείρισης και η καταστολή των διαδικτυακών προσβολών
Ο πολυσήμαντος ρόλος των οργανισμών συλλογικής διαχείρισης στην κυκλοφορία και εκμετάλλευση των πνευματικών έργων, ιδιαίτερα στο ψηφιακό περιβάλλον, και η εν τοις πράγμασι μονοπωλιακή θέση τους στις εγχώριες αγορές αποτελούν τη δικαιοπολιτική βάση επιβολής κρατικής εποπτείας στο σύνολο της δραστηριότητάς τους. Ενόψει της καταλυτικής σημασίας της συλλογικής διαχείρισης, η μελέτη καταγράφει κατά τρόπο συστηματικό το νεοεισαχθέν με τον Ν. 4481/2017 σύστημα κυρώσεων, που επιβάλλονται στους οργανισμούς συλλογικής διαχείρισης σε περίπτωση παράβασης της ισχύουσας νομοθεσίας περί πνευματικής ιδιοκτησίας.
Η μετατροπή της κατηγορίας από επικίνδυνη σωματική βλάβη σε βαριά, μετά την επ’ ακροατηρίω διαπίστωση της επελεύσεως του βαρύτερου αποτελέσματος, και η δικονομική αντιμετώπισή της
Στην παρούσα μελέτη εξετάζεται, με αφορμή την υπ’ αριθμ. 2295/2018 του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών, το ζήτημα του επιτρεπτού ή μη της μεταβολής της κατηγορίας, όταν διαπιστώνεται, το πρώτον επ’ ακροατηρίω, ότι η πράξη του κατηγορουμένου είχε διαφορετικό αποτέλεσμα, και δη βαρύτερο, από το αρχικώς περιγραφόμενο στην κατηγορία. Η απάντηση στο ερώτημα αυτό απαιτεί τον εννοιολογικό προσδιορισμό του αντικειμένου της ποινικής δίκης μέσα από την οριοθέτηση της έννοιας της δικονομικής «πράξης». Επίσης, στην μελέτη εξετάζεται το ζήτημα της δικονομικής αντιμετώπισης της ανεπίτρεπτης μεταβολής της κατηγορίας, και ιδίως αν η εφαρμογή του ά. 120 παρ. 3 ΚΠΔ, σε αυτές τις περιπτώσεις, είναι ορθή.
ΑΠ 1852/2017
Χαρακτηρισμός μιας σύμβασης ως πώλησης (εν προκειμένω ως σύμβασης πώλησης μετοχών) ή προσυμφώνου αυτής. Η εξαντλητική ρυθμιστική πληρότητα της εξεταζόμενης συμφωνίας δεν αποκλείει το ενδεχόμενο αυτή να συνιστά προσύμφωνο και όχι οριστική σύμβαση, ιδίως ενόψει του είδους και του μεγέθους του οικονομικού αντικειμένου της συναλλαγής.
ΜονΠλημΑθ 2295/2018
Επιτρεπτώς, κατ’ άρ. 371 παρ. 3 ΚΠΔ, το δικαστήριο προσδιορίζει με περισσότερη ακρίβεια και σαφήνεια, βάσει των πραγματικών περιστατικών που προέκυψαν κατά την αποδεικτική διαδικασία, τα στοιχεία που συγκροτούν την ειδική υπόσταση της εγκληματικής πράξης για την οποία ασκήθηκε η ποινική δίωξη, ή διορθώνει, συμπληρώνει και βελτιώνει τα ιστορικά στοιχεία, χωρίς να μεταβάλλει ουσιωδώς την ταυτότητα της ερευνώμενης πράξης, ή αποδίδει απλώς σε αυτήν τον ορθό νομικό χαρακτηρισμό, αφού υποχρεούται να εξετάζει την κρινόμενη πράξη υπό όλες τις μορφές οι οποίες θα καλύπτονται από το δεδικασμένο της απόφασής του. Διαβιβάζεται η υπόθεση στον αρμόδιο Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Αθηνών, προκειμένου να αξιολογήσει τον βαθμό του δόλου του κατηγορουμένου και να ασκήσει ποινική δίωξη για βαριά, σκοπούμενη ή μη, σωματική βλάβη, καθότι θα επερχόταν ανεπίτρεπτη μεταβολή της κατηγορίας αν το παρόν δικαστήριο προέβαινε στον ορθό νομικό χαρακτηρισμό της πράξης, δεδομένου ότι η ασκηθείσα ποινική δίωξη αφορά στο ουσιωδώς ελαφρότερο έγκλημα της επικίνδυνης σωματικής βλάβης και δεν έχει προηγηθεί κύρια ανάκριση.