Άρειος Πάγος 45/2021 (Συμβ. – Ποιν.)

Παρατηρήσεις Αθανασίας Διονυσοπούλου

Αρμοδιότητα για την επιβολή του μέτρου της δέσμευσης της περιουσίας επί ανακρίσεως για νομιμοποίηση εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες

Όταν υπάρχουν βάσιμες υπόνοιες ότι τίτλοι, χρηματοπιστωτικά προϊόντα ή θυρίδες περιέχουν χρήματα ή πράγματα τα οποία προέρχονται από την τέλεση είτε του αδικήματος της νομιμοποίησης (υπό την έννοια του άρ. 2 του Ν. 4557/2018) είτε των βασικών αδικημάτων (υπό την έννοια του άρ. 4 του ανωτέρω νόμου) ή σε κάθε περίπτωση υπόκεινται σε δήμευση (κατά τις προβλέψεις του άρ. 40 του ίδιου νόμου), καθώς και σε περίπτωση ύπαρξης υπονοιών ότι κάποιο ακίνητο έχει αποκτηθεί από το εκάστοτε ελεγχόμενο πρόσωπο µε χρήματα αποκτηθέντα µέσω της τέλεσης των ανωτέρω αδικημάτων και επιπλέον συντρέχει επείγουσα περίπτωση, ο Πρόεδρος της Αρχής Καταπολέμησης της Νομιμοποίησης Εσόδων από Εγκληματικές Δραστηριότητες μπορεί να απαγορεύσει αφενός μεν την κίνηση κάθε είδους λογαριασμών, τίτλων ή χρηματοπιστωτικών προϊόντων που τηρούνται σε πιστωτικό ίδρυμα ή χρηματοπιστωτικό οργανισμό, αφετέρου δε το άνοιγμα των θυρίδων θησαυροφυλακίου, αλλά επιπλέον να απαγορεύσει και την εκποίηση ή την µε οποιοδήποτε τρόπο μεταβίβαση ορισμένου ακινήτου του ελεγχομένου για νομιμοποίηση εσόδων προσώπου και στην συνέχεια να διαβιβάσει τα σχετικά µε την δέσμευση στοιχεία, μαζί µε αντίγραφο του φακέλου της υπόθεσης, στον αρμόδιο Εισαγγελέα, χωρίς αυτό να παρακωλύει την συνέχιση της έρευνας από την Αρχή. Ποιες είναι οι τρεις προϋποθέσεις για την έκδοση Απόφασης του Προέδρου της Αρχής για δέσμευση περιουσιακών στοιχείων. Παραπέμπεται στην Τακτική Ολομέλεια του Αρείου Πάγου ο λόγος αναιρέσεως περί υπερβάσεως εξουσίας που περιέχεται στην αίτηση αναιρέσεως του εισαγγελέως, αφού με διαφορά μίας ψήφου κρίθηκε ότι έπρεπε να απορριφθεί, διότι ορθώς με το προσβαλλόμενο βούλευμα έγιναν δεκτές οι αιτήσεις για την άρση της Διατάξεως της Προέδρου της Αρχής Καταπολέμησης της Νομιμοποίησης Εσόδων από Εγκληματικές Δραστηριότητες για την δέσμευση περιουσιακών στοιχείων των αιτούντων, επειδή κατά την διεξαγωγή τακτικής ανάκρισης μετά την άσκηση ποινικής δίωξης εις βάρος των τελευταίων για τα αδικήματα της εγκληματικής οργάνωσης, της φοροδιαφυγής και της νομιμοποίησης εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες αρμόδιος να διατάξει το εν λόγω μέτρο ήταν ο ανακριτής και το δικαστικό συμβούλιο και όχι ο Πρόεδρος της ως άνω Αρχής. Κατά την γνώμη της μειοψηφίας η αρμοδιότητα της εν λόγω Αρχής και της Προέδρου της μπορεί να ασκείται παράλληλα µε την ποινική διαδικασία, ο δε λόγος αναιρέσεως έπρεπε να γίνει δεκτός.

Δείτε περισσότερα εδώ.