Η πανδημία του κορωνοϊού (COVID-19) και τα δραστικά μέτρα που έχουν ληφθεί για την αναχαίτισή του έχουν σοβαρό αντίκτυπο στις συμβατικές σχέσεις και το διεθνές εμπόριο. Θέτουν δε τις συμβατικές σχέσεις εκ νέου (μετά την οικονομική κρίση των τελευταίων ετών) στην προκρούστεια κλίνη του δικαίου της ανάγκης. Στο πλαίσιο της μελέτης, εξετάζονται αρχικά οι βασικές επιπτώσεις της πανδημίας στον χώρο του δικαίου των συμβάσεων, με έμφαση στις σχετικές έκτακτες επεμβάσεις του Έλληνα νομοθέτη μέσω των προσφάτως εκδοθεισών ΠΝΠ. Στην συνέχεια, το ενδιαφέρον στρέφεται στην θεμελιώδη έννοια της ανωτέρας βίας και την εν γένει έννομη σημασία της, εξ επόψεως κυρίως του γενικού ενοχικού δικαίου του ΑΚ (άρ. 288, 336 επ., 340 επ., 380, 388, κοκ). Πέραν όμως του ρυθμιστικού πεδίου του ΑΚ, υπάρχει και η έποψη της συναλλακτικής πρακτικής και της ρητής κατανομής κινδύνων από τα ίδια τα συμβαλλόμενα μέρη (βλ. άρ. 361 ΑΚ), ιδίως μέσω των ρητρών ανωτέρας βίας, που βρίσκονται στο επίκεντρο της μελέτης.

Αναιρείται εν μέρει λόγω ελλείψεως αιτιολογίας η προσβαλλόμενη απόφαση, αναφορικά με την απόρριψη του ισχυρισμού περί συνδρομής στο πρόσωπο της αναιρεσείουσας της ελαφρυντικής περίστασης του άρ. 84 παρ. 2 στοιχ. δ΄ ΠΚ, αφού δεν διαλαμβάνεται γιατί η εκ μέρους της κατηγορουμένης καταβολή ποσού 105.050,81 ευρώ προς το Δημόσιο, διά της εκπλειστηριάσεως του ακινήτου της και διά της εκχωρήσεως προς την αρμόδια ΔΟΥ ποσού που προήλθε από κατάσχεση ενοικίου, δεν συνιστά έμπρακτη επιδίωξη μείωσης των συνεπειών της πράξης της.

Aντικείμενο της παρούσας μελέτης αποτελεί η εξέταση της λειτουργίας των βραχυχρόνιων μισθώσεων ακινήτων που καταρτίζονται μέσω ψηφιακής πλατφόρμας (συνήθως της «Airbnb») στο πλαίσιο της οικονομίας του διαμοιρασμού. Εξετάζονται περαιτέρω τα υποκείμενα της βασικής έννομης σχέσης της βραχυχρόνιας μίσθωσης ακινήτων, καθώς και οι εφαρμοστέοι κανόνες σε περίπτωση ανώμαλης εξέλιξης της σχέσης αυτής.

Απορρίπτεται ως αβάσιμος ο λόγος αναιρέσεως του κατηγορουμένου περί απολύτου ακυρότητος, συνιστάμενος στο ότι ελήφθησαν υπόψιν κατά τον σχηματισμό δικανικής πεποίθησης οι δοθείσες στην προδικασία καταθέσεις του, αφού η ύπαρξη στην δικογραφία ενόρκων ή μη καταθέσεων του υπόπτου, πριν ο τελευταίος αποκτήσει την ιδιότητα του κατηγορουμένου, και η παράλειψη περιορισμού αυτών στο αρχείο της εισαγγελίας δεν επάγεται ακυρότητα, διότι δεν επηρεάζεται η άσκηση των υπερασπιστικών δικαιωμάτων του κατηγορουμένου.

Ουσιώδης πλάνη στη δήλωση, που καθιστά τη σχετική σύμβαση ακυρώσιμη, υφίσταται και όταν τρίτος υπογράφει σύμβαση εγγύησης για ξένο χρέος νομίζοντας εσφαλμένα ότι υπογράφει έγγραφο με το οποίο παρέχει δικαίωμα εγγραφής προσημείωσης υποθήκης προς εξασφάλιση του δανειστή.

Η διοικητική κύρωση της “επιτόπου αφαίρεσης της άδειας ικανότητας οδήγησης” από τον αστυνομικό που βεβαιώνει την παράβαση δεν συνιστά ποινή ούτε εμπίπτει στην έννοια της ποινικής κύρωσης.