Στη μελέτη επιχειρείται η επίλυση των ερμηνευτικών προβλημάτων που ανακύπτουν κατά την εφαρμογή των ΑΚ 1287 και 1288, ιδίως εκείνων του εύρους των εξουσιών του ενυπόθηκου δανειστή επί της οφειλόμενης από τον ασφαλιστή ή την δημόσια αρχή αποζημίωσης και της σχέσης ενυπόθηκου δανειστή – υποθηκικού οφειλέτη μετά την πραγμάτωση του ασφαλιστικού κινδύνου. Παράλληλα, μέσω της συνεκτικής ένταξης των ως άνω διατάξεων στο υποσύστημα περί υποθηκικής ευθύνης φωτίζεται καλύτερα η πεμπτουσία των εμπράγματων δικαιωμάτων αξίας, η οποία στην πραγματικότητα ελάχιστα επηρεάζεται από τη φύση του συγκεκριμένου περιουσιακού αγαθού που συνιστά το αντικείμενο ικανοποίησης της ασφαλιζόμενης αξίωσης του δανειστή.
Δείτε περισσότερα εδώ.