Η απόφαση γενικής συνέλευσης Οργανισμού Συλλογικής Διαχείρισης πνευματικών δικαιωμάτων (υπό την μορφή αστικού συνεταιρισμού) περί χρησιμοποίησης των εισπραττόμενων εσόδων για σκοπούς άλλους πλην της διανομής στους δικαιούχους, ή περί επιβολής μη επιτρεπτών ή δυσανάλογων κρατήσεων επ' αυτών, ή περί επιβολής υπέρογκων εξόδων διαχείρισης επιβαρύνει τους δικαιούχους με υποχρεώσεις που δεν είναι αντικειμενικά αναγκαίες για την αποτελεσματική διαχείριση των δικαιωμάτων τους (άρθρο 11 § 1 Ν. 4481/2017).

Από τις “γενετήσιες πράξεις”, ήτοι από την συνουσία ή άλλες πράξεις με την ίδια βαρύτητα από πλευράς προσβολής του εννόμου αγαθού της γενετήσιας ελευθερίας, διακρίνονται οι “χειρονομίες γενετήσιου χαρακτήρα”, ήτοι οι πράξεις ήσσονος βαρύτητας, οι οποίες προσβάλλουν μεν την γενετήσια αξιοπρέπεια, χωρίς να όμως εξικνούνται σε γενετήσια πράξη. Παύει οριστικώς η ποινική δίωξη λόγω παραγραφής, κατ’ επιτρεπτή μεταβολή της κατηγορίας της κακουργηματικής πράξης του άρ. 342 παρ. 1 ΠΚ σε πλημμεληματική του άρ. 342 παρ. 2 ΠΚ, διότι κατά την γνώμη της πλειοψηφίας, η πράξη της θωπείας, το κοίταγμα με ηδονιστικό τρόπο προς συγκεκριμένα μέλη του σώματος της ανήλικης και τα λεκτικά προς αυτήν πειράγματα συνιστούν όχι γεννετήσιες πράξεις αλλά ήσσονος βαρύτητας γεννετήσιες προσβολές που τιμωρούνται σε βαθμό πλημμελήματος, και ως εκ τούτου τα αδικήματα αυτά, τελεσθέντα κατ’ εξακολούθησιν, έχουν παραγραφεί (άρ. 111 παρ. 2 ΠΚ). Κατά την γνώμη της μειοψηφίας οι θωπείες φέρουν τον χαρακτήρα “γενετήσιων πράξεων”, ενόψει του βαθμού της έντασής τους και της διάρκειάς τους.

Ενώ το οικογενειακό δίκαιο έχει τύχει τα τελευταία χρόνια επανειλημμένων αναθεωρήσεων και τροποποιήσεων, δεν συμβαίνει το ίδιο με το κληρονομικό δίκαιο. Ωστόσο οι κοινωνικές, δημογραφικές και άλλες μεταβολές που έχουν επέλθει τις τελευταίες δεκαετίες στον κόσμο γενικά και στη χώρα μας ειδικότερα, έχουν καταστήσει μερικές από τις ρυθμίσεις αυτές παρωχημένες. Οι παραπάνω διαπιστώσεις οδηγούν στο πόρισμα ότι επιτακτική προβάλλει η ανάγκη ν’ αρχίσει ένας διάλογος στο πλαίσιο της ελληνικής νομικής επιστήμης με αντικείμενο τον εκσυγχρονισμό του κληρονομικού μας δικαίου.

Η online έκδοση του τεύχους Ιανουαρίου του περιοδικού ΧΡΟΝΙΚΑ ΙΔΙΩΤΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ είναι διαθέσιμη.

Στην μελέτη παρουσιάζεται η ιδιαίτερη ταυτότητα της τεχνητής νοημοσύνης ως της πλέον προκλητικής για το δίκαιο σύγχρονης τεχνολογικής εξέλιξης, με ανάδειξη κομβικών ζητημάτων που τίθενται με αυτήν ειδικά για τους επιμέρους κλάδους του ποινικού δικαίου.

H πραγματογνωμοσύνη αποτελεί ιδιαίτερο είδος αποδεικτικού μέσου, διαφορετικό από τα έγγραφα, και ως εκ τούτου για την πληρότητα της αιτιολογίας δεν αρκεί μόνη η αναφορά στα έγγραφα, αλλά απαιτείται να μνημονεύεται αυτή ειδικά, ώστε να προκύπτει με βεβαιότητα ότι ελήφθη υπόψιν. Αναιρείται λόγω ελλείψεως αιτιολογίας η προσβαλλόμενη καταδικαστική απόφαση για παράνομη εισαγωγή, εμπορία, διάθεση και κατοχή όπλων, διότι α) μεταξύ των αποδεικτικών μέσων δεν περιλαμβάνονται οι αναφερόμενες στα πρακτικά, ως αναγνωσθείσες, δύο εκθέσεις εργαστηριακής πραγματογνωμοσύνης, β) ως προς τον πρώτο αναιρεσείοντα εμφιλοχωρεί αντίφαση σε σχέση με τον παράνομο χαρακτήρα των πράξεων, καθώς και ως προς το αν έγιναν χωρίς άδεια της αρμόδιας αστυνομικής αρχής και του Υπουργού Προστασίας του Πολίτη, και γ) ως προς τον δεύτερο δεν διαλαμβάνονται αιτιολογίες αναφορικά με την άσκηση εκ μέρους του φυσικής εξουσίας επί των όπλων.