Είναι γνωστό στους νομικούς ότι ο πολυβραβευμένος ποιητής Οδυσσέας Ελύτης σπούδασε στη Νομική Σχολή της Αθήνας κατά τη δεκαετία του 1930. Τον συγγραφέα από καιρό απασχολούσαν ερωτήματα, όπως ποιες ήταν οι εμπειρίες του νεαρού Οδυσσέα Αλεπουδέλη στη Νομική, ποιους καθηγητές «άκουσε», ποια μαθήματα «πέρασε», με ποιους συμφοιτητές του έκανε παρέα και γιατί τελικά αποφάσισε ή αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τις σπουδές. Η μελέτη είναι μια προσπάθεια αναζήτησης απαντήσεων στα παραπάνω ερωτήματα.
Ορθώς και αιτιολογημένως καταδικάσθηκε για υπεξαίρεση κατ’ εξακολούθησιν ο αναιρεσείων, χωρίς την επιβολή ποινής, επειδή, πριν την εκδίκαση της υπόθεσης στον δεύτερο βαθμό και μετά την πρωτοβάθμια δίκη, επέστρεψε όλο το υπεξαιρεθέν ποσό στην εγκαλούσα.
Δικαίωμα του τουριστικού γραφείου ή του ταξιδιωτικού οργανισμού να προβεί αζημίως σε ακύρωση μέρους ή του συνόλου της κράτησης των ξενοχειακών κλινών γεννάται (σε περίπτωση εγγυημένης ξενοδοχειακής κράτησης) μόνο εφόσον ειδοποιηθεί σχετικώς ο ξενοδόχος τουλάχιστον 21 ημέρες πριν από την άφιξη των πελατών.
Στη μελέτη επιχειρείται μια νέα προσέγγιση του προβλήματος της διάκρισης του ενδεχομένου δόλου από την ενσυνείδητη αμέλεια. Προτείνεται ένα αναλυτικό σχήμα για την ερμηνεία των σχετικών κατηγοριών, που υποκαθιστά στη θέση του ασαφούς «ψυχολογικού» ένα σαφές και εύληπτο λογικό πρότυπο σύλληψής τους, με δεοντικό πυρήνα.
Στην γνωμοδότηση εξετάζεται η λειτουργία των άρθρων 261 § 2 ΑΚ και 260 § 3 ΚΠολΔ (260 § 2 προ του Ν. 4842/2021) και η σχέση αυτών προς το άρθρο 49 του Ν.Δ. 496/1974. Η ρύθμιση του άρθρου 260 § 2 ΚΠολΔ/2013 (= 260 § 3 ΚΠολΔ) αποτελεί γνήσιο ερμηνευτικό κανόνα δικαίου, ο οποίος αποσαφηνίζει τη ρύθμιση του άρθρου 261 § 2 ΑΚ, όπως αυτή εισήχθη με το άρθρο 101 του Ν. 4139/2013.
Τίθεται στο αρχείο υπόθεση αφορώσα το αδίκημα της νομιμοποίησης εσόδων προερχομένων από απιστία ή συμμετοχή σε αυτή με κατάθεση σε τραπεζικό λογαρισμό, καθόσον δεν στοιχειοθετείται το έγκλημα, αφού δεν προέκυψε το εγκληματικό προϊόν του βασικού αδικήματος, ούτε στοιχεία που να πληρούν την ποινική υπόσταση ενός εκ των τεσσάρων νομοτυπικών μορφών του εγκλήματος της νομιμοποίησης, ούτε ενδείξεις προσπάθειας νομιμοποίησης.
Η πρόταση του εγγυητή προς κατάργηση μιας σύμβασης εγγύησης μπορεί να γίνει αποδεκτή από την δανειοδότρια τράπεζα, ακόμη και αν παρέλθει μεγάλο χρονικό διάστημα από την περιέλευση της πρότασης στην τράπεζα. Η δε αποδοχή της πρότασης μπορεί να λάβει χώρα με πράξη βούλησης του καθ’ ύλην αρμοδίου οργάνου της τράπεζας, χωρίς να απαιτείται απεύθυνση συναφούς δήλωσης αποδοχής στον εγγυητή.