Με την παρούσα μελέτη επιχειρείται να αναλυθεί το νομικό-θεσμικό πλαίσιο της εκτέλεσης αλλοδαπών ποινικών αποφάσεων στην Ελλάδα, πρωτίστως μεν όταν πρόκειται για αποφάσεις εκδοθείσες σε άλλο Κράτος-Μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ο καταδικασθείς είναι ημεδαπός ή κατοικεί ή διαμένει στη χώρα μας, αλλά και όταν πρόκειται για απόφαση δικαστηρίου άλλου κράτους εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Σε περίπτωση αποδοχής της κληρονομίας με το ευεργέτημα της απογραφής, απαγορεύεται η εκποίηση από τον κληρονόμο των κληρονομιαίων ακινήτων χωρίς άδεια του δικαστηρίου. Ως εκποίηση θεωρείται και η δικαστική διανομή, η οποία επίσης προϋποθέτει προηγούμενη δικαστική άδεια, χορηγούμενη όμως όχι από το δικαστήριο της διανομής, αλλά από το δικαστήριο του άρθρου 1908 ΑΚ.

Παραπέμπεται για προμήθεια και κατοχή υλικού παιδικής πορνογραφίας μέσω συστήματος ηλεκτρονικού υπολογιστή, η παραγωγή του οποίου συνδέεται με την χρησιμοποίηση ανηλίκων που δεν έχουν συμπληρώσει το 15ο έτος, ο κατηγορούμενος που είχε προμηθευτεί και κατείχε αποθηκευμένα σε σκληρούς δίσκους αρχεία εικόνων με γυμνά ανήλικα (εμφανώς νεότερων των 15 ετών) παιδιά, αφού η εξήγησή του ότι υπήρξε θύμα κακόβουλης επίθεσης από ανώνυμο δράστη στο διαδίκτυο, ο οποίος εγκατέστησε τα αρχεία με το υλικό παιδικής πορνογραφίας με πρόθεση να τον στοχοποιήσει, είναι ανεπέρειστη και νομικώς αβάσιμη, δεδομένου ότι η δίωξη αφορά στην κατοχή του υλικού, ο δε κατηγορούμενος είχε φυσική εξουσίαση επί των σκληρών του δίσκων.

Σκοπός της μελέτης είναι η εξέταση των κατηγοριών των ανίκανων προς καταλογισμό προσώπων και της ευθύνης τους έναντι του ζημιωθέντος, όπως τα παραπάνω αποτυπώνονται στα άρθρα 915-918 ΑΚ και έχουν προσεγγιστεί ερμηνευτικά από την θεωρία και την νομολογία. Στο επίκεντρο της έρευνας τίθενται, μεταξύ άλλων, οι ψυχοπνευματικές καταστάσεις που αίρουν την ικανότητα προς καταλογισμό και η νομοθετική διάπλαση των ηλικιακών ορίων που καθορίζουν την κατάφαση ή την άρνηση της ικανότητας προς καταλογισμό.

Η μεταγραφή της αποδοχής κληρονομίας συνεπάγεται την κτήση της κυριότητας επί των κληρονομιαίων ακινήτων αναδρομικά από τον χρόνο του θανάτου του κληρονομουμένου, με την επιφύλαξη των δικαιωμάτων που τρίτοι έχουν αποκτήσει νόμιμα μέχρι τη μεταγραφή. Για την κτήση της πλασματικής νομής δεν απαιτείται η μεταγραφή της αποδοχής κληρονομίας, ενώ είναι αδιάφορη η καλή ή η κακή πίστη του κληρονομουμένου.

Η βασική θέση της μελέτης έγκειται στην αντιμετώπιση του άρθρου 300 ΑΚ ως μίας ακόμη έκφανσης της γενικής ρήτρας της καλής πίστης. Πιο συγκεκριμένα, στην παραπάνω διάταξη περιέχεται κατ’ ουσίαν μια επιταγή για καλόπιστη εκτέλεση της αποζημιωτικής ενοχής. Η δε “διόρθωση” της υποχρέωσης του ζημιώσαντος για καταβολή πλήρους αποζημίωσης στον ζημιωθέντα συντελείται εν προκειμένω όχι απολύτως ελεύθερα, όπως στο πλαίσιο της ρύθμισης του άρθρου 288 ΑΚ, αλλά με δεσμευτική προσφυγή του δικαστή προεχόντως στα κριτήρια της αιτιότητας και της υπαιτιότητας.