Το εργατικό δίκαιο συνιστά έναν ιδιότυπο κλάδο δικαίου –στη μεθόριο μεταξύ ιδιωτικού και δημοσίου δικαίου– στη διαμόρφωση του οποίου η συμβολή της νομολογίας υπήρξε καταλυτική. Ακριβώς η ανάδειξη ορισμένων χαρακτηριστικών περιπτώσεων δικαστικής δικαιοπλασίας στον χώρο του εργατικού δικαίου είναι ο σκοπός της μελέτης.

Η μελέτη πραγματεύεται το ζήτημα του χρόνου εργασίας στην τηλεργασία. Το βασικό συμπέρασμα της μελέτης συνίσταται στην ακαταλληλότητα του υφιστάμενου ρυθμιστικού πλαισίου περί ωραρίου να ανταποκριθεί στις ιδιαιτερότητες της τηλεργασίας, στο βαθμό που το εν λόγω πλαίσιο απηχεί τη λογική μιας διαφορετικής εποχής με εντελώς διαφορετικά δεδομένα ως προς την οργάνωση του χρόνου εργασίας.

Η μονομερής από τον εργοδότη μείωση της υποσχεθείσας, για την περίπτωση εκούσιας αποχώρησης του μισθωτού από την εργασία, οικονομικής παροχής (αποζημίωσης) αποτελεί τροποποίηση της σχετικής μεταξύ τους συμφωνίας και επομένως παράγει αποτελέσματα μόνο εφόσον την αποδεχθεί, ρητά ή σιωπηρά, ο μισθωτός.

Έννομες συνέπειες της ακυρότητας σύμβασης εργασίας μερικής απασχόλησης, ως προς την οποία δεν τηρήθηκε ο αναγκαίος έγγραφος τύπος.