Η μελέτη πραγματεύεται το ζήτημα του χρόνου εργασίας στην τηλεργασία. Το βασικό συμπέρασμα της μελέτης συνίσταται στην ακαταλληλότητα του υφιστάμενου ρυθμιστικού πλαισίου περί ωραρίου να ανταποκριθεί στις ιδιαιτερότητες της τηλεργασίας, στο βαθμό που το εν λόγω πλαίσιο απηχεί τη λογική μιας διαφορετικής εποχής με εντελώς διαφορετικά δεδομένα ως προς την οργάνωση του χρόνου εργασίας. Υπό το πρίσμα αυτό, τονίζεται η ανάγκη διαμόρφωσης ενός ειδικού πλαισίου ρύθμισης του ωραρίου στην τηλεργασία, το οποίο να εξασφαλίσει, αφενός μεν, την συνυφασμένη με την τηλεργασία ευελιξία ως προς την οργάνωση του χρόνου εργασίας και, αφετέρου, την απαιτούμενη προστασία του τηλεργαζόμενου. Ως προς τη διαμόρφωση του εν λόγω πλαισίου προτείνονται συγκεκριμένοι άξονες, επί των οποίων θα μπορούσε αυτό να δομηθεί. Παράλληλα, όμως, επισημαίνεται και η πολυπλοκότητα του ζητήματος, η οποία καθιστά αναγκαία τη δημιουργική σύνθεση διάφορων ρυθμιστικών μέσων, δηλαδή τόσο της παραδοσιακής νομοθεσίας, όσο και των συλλογικών συμβάσεων εργασίας που μπορούν να εξασφαλίσουν την προσαρμοστικότητα στις ιδιαιτερότητες επιμέρους κλάδων απασχόλησης, επαγγελμάτων ή ακόμα και επιχειρήσεων.
Δείτε περισσότερα εδώ