Η διάταξη του άρθρου 21 του ν. 1738/1987 θεσπίζει εξαίρεση από τους περιορισμούς της ελευθερίας του διατιθέναι που εισάγονται με τις –εσωτερικής δημοσίας τάξεως– διατάξεις του Αστικού Κώδικα για την νόμιμη μοίρα. Η παρούσα μελέτη προτείνει μία νέα ερμηνευτική προσέγγιση της ως άνω διάταξης, με γνώμονα αφενός τη φύση της ως ουσιαστικού κανόνα ιδ.δ.δ. και αφετέρου την αρχή της εγγύτητας.

Η προοπτική μιας ενδεχόμενης μελλοντικής κωδικοποίησης των ευρωπαϊκών κανόνων σύνδεσης καθιστά αναγκαίες τόσο την διάγνωση και την οριοθέτηση του ρόλου της ιθαγένειας στο πλαίσιο του ενοποιημένου ευρωπαϊκού ιδ.δ.δ. όσο και την επισήμανση τυχόν ρυθμιστικών ελλείψεων που την αφορούν.