Με τον Ν. 5089/2024 (ΦΕΚ Α΄ 27) θεσπίστηκε στην ελληνική έννομη τάξη ο γάμος προσώπων ανεξαρτήτως φύλου. Στη μελέτη αναλύονται οι συνέπειες της νέας ρύθμισης στη θεμελίωση της συγγένειας μέσω υιοθεσίας και σε περίπτωση προσφυγής του ομόφυλου έγγαμου ζεύγους σε μεθόδους ιατρικώς υποβοηθούμενης αναπαραγωγής.
Εάν δεν προκύπτει ότι ορισμένη σύμβαση έχει διαμορφωθεί ως γνήσια σύμβαση υπέρ τρίτου, πρόσωπο εκτός των συμβαλλομένων δικαιούται να απαιτήσει την οφειλόμενη παροχή μόνο κατόπιν εκχωρήσεως της σχετικής απαίτησης. Η σύμβαση υπέρ τρίτου είναι κατ’ αρχήν αιτιώδης, δεν αποκλείεται όμως να προσλάβει και την μορφή αφηρημένης υπόσχεσης.
Στην μελέτη επανεξετάζονται τα ζητήματα που αφορούν γενικά στην εξόφληση των χρηματικών ενοχών, ιδίως εκείνα που σχετίζονται με υφιστάμενες νομοθετικές ρυθμίσεις περιορισμού των πληρωμών με φυσικό χρήμα. Παράλληλα, αναλύεται η έννοια του νομίμου χρήματος και διερευνάται η σκοπιμότητα χάραξης ορίων στον περιορισμό της κυκλοφορίας και της αποδοχής μετρητών, λαμβανομένων υπόψη και των πρόσφατων, ιδιαιτέρως σημαντικών, εξελίξεων στο πεδίο του ενωσιακού δικαίου.
Η κατάλειψη ορισμένου αριθμού ή ποσοστού μετοχών σε καθέναν εκ των κληροδόχων δεν αποτελεί εγκατάσταση στο ίδιο αντικείμενο (με αποτέλεσμα τη σύσταση κοινού κληροδοτήματος), αλλά σύσταση πλειόνων αυτοτελών κληροδοσιών. Αν εκπέσει για οποιονδήποτε λόγο κάποιος από τους αυτοτελείς κληροδόχους, π.χ. λόγω αποποίησης, οι καταλειφθείσες σε αυτόν μετοχές περιέρχονται στον βεβαρημένο (ΑΚ 1981).
Προαπαιτούμενο για την προσφυγή στην προβλεπόμενη στο άρθρο 105 του Ν. 4548/2018 διαδικασία είναι να έχει τεθεί σε εφαρμογή το άρθρο 104 (υποβολή αιτήματος των μετόχων προς το δ.σ. για άσκηση της εταιρικής αγωγής κατά των εταιρικών διοικητών) και να μην έχει τελεσφορήσει η εκεί ρυθμιζόμενη διαδικασία (σχέση επικουρικότητας). Η διαδικασία του άρθρου 104 του Ν. 4548/2018 πρέπει να τηρείται ακόμα και όταν έχει διορισθεί προσωρινή διοίκηση.
Στην μελέτη γίνεται μια προσπάθεια αποτύπωσης της νομοθετικής εξέλιξης του Αστικού Δικαίου από την Ελληνική Επανάσταση του 1821 μέχρι τη θέση σε ισχύ του Αστικού Κώδικα. Γίνεται κατανομή της σχετικής νομοθετικής παραγωγής σε τρεις περιόδους και αναδεικνύονται τα βασικά χαρακτηριστικά κάθε περιόδου. Η μελέτη ολοκληρώνεται με συμπερασματικές παρατηρήσεις, στις οποίες αποτιμάται η μακρά πορεία (εκατό και πλέον ετών) του νομοθετικού έργου που οδήγησε στη σύνταξη του Αστικού Κώδικα.
Στο πλαίσιο κυμαινόμενης ασφάλειας ο ασφαλειοδότης υποχρεούται να αντικαθιστά τα τυχόν εκποιηθέντα πράγματα της ομάδας με άλλα ανάλογης αξίας και να αποστέλλει κάθε τρίμηνο συνοπτική κατάσταση των αντικειμένων της υπέγγυας ομάδας και των μεταβολών της. Σε περίπτωση παραβίασης της ως άνω υποχρέωσης αναπλήρωσης ο ασφαλειοδότης ευθύνεται σε άρση της επιβλαβούς παράλειψής του.