Στα 13 χρόνια που μεσολάβησαν μεταξύ της πρώτης και δεύτερης έκδοσης θεωρία και νομολογία εμπλουτίσθηκαν και άλλαξαν, και μάλιστα ανεξαρτήτως των νομοθετικών αλλαγών του 2019. Ο Μυλωνόπουλος διατηρεί και στη β΄ έκδοση, το ιδιαίτερα υψηλό επίπεδο ενημέρωσης στα πεδία αυτά. H ελληνική θεωρία μπορεί να είναι ασφαλής, γιατί διαθέτει ένα από πάσης πλευράς ενημερωμένο, σύγχρονο και εύληπτο έργο Γενικού Μέρους.

Στη μελέτη επιχειρείται η συνολική σκιαγράφηση του ρυθμιστικού πλαισίου κτήσης και διαχείρισης απαιτήσεων από δάνεια και πιστώσεις του ν. 4354/2015. Έμφαση δίδεται στη σύμβαση μεταβίβασης (εκχώρησης) των απαιτήσεων και ειδικότερα στις προϋποθέσεις έγκυρης κατάρτισής της και στις έννομες συνέπειες που η εν λόγω εκχώρηση επάγεται.

Με την τροποποίηση των άρ. 55α και 68 του Ν. 4174/2013 διά των παρ. 3 και 4, αντιστοίχως, του άρ. 32 του Ν. 4745/2020, ο χρόνος έναρξης της παραγραφής των εγκλημάτων φοροδιαφυγής τοποθετείται εντός του κανόνα που ορίζει ο Ποινικός Κώδικας (θεωρία της συμπεριφοράς), ήτοι ταυτίζεται με τον χρόνο τέλεσης των ως άνω εγκλημάτων και δεν αφετηριάζεται πλέον από την οριστικοποίηση της φορολογικής εγγραφής, αναστέλλεται δε από την έκδοση της πράξης επιβολής προστίμου της Δ.Ο.Υ. έως και την οριστικοποίηση της φορολογικής εγγραφής (χωρίς τον περιορισμό του άρ. 113 ΠΚ).

Η online έκδοση του τεύχους Δεκεμβρίου του περιοδικού Χρονικά Ιδιωτικού Δικαίου είναι ήδη διαθέσιμη.

Διατάσσεται η κήρυξη της ασκηθείσας ποινικής διώξεως για τις παραβάσεις του άρ. 132 παρ. 1-3 Ν. 2725/1999 ως μη γενομένης, καθόσον από την διενεργηθείσα κύρια ανάκριση βεβαιώθηκε όχι ότι δεν κατέστη εφικτή η ανακάλυψη των δραστών, οπότε θα ήταν δικαιολογημένη η θέση της δικογραφίας στο αρχείο αγνώστων δραστών, αλλά ότι δεν προέκυψαν ενδείξεις για την απαγγελία κατηγορίας εις βάρος κάποιου αξιωματούχου των εμπλεκόμενων ποδοσφαιρικών ομάδων ή άλλου προσώπου.

Στη μελέτη εξετάζονται τα ζητήματα που συνδέονται με την αναμόρφωση των διατάξεων του άρθρου 86 του Συντάγματος που καθιερώνουν τον θεσμό της ποινικής ευθύνης των υπουργών και των υφυπουργών της Κυβέρνησης μετά την τέταρτη κατά σειρά αναθεώρηση του καταστατικού χάρτη της Χώρας με το Ψήφισμα της 25ης Νοεμβρίου 2019. Γίνεται δεκτό ότι η προσφάτως αναληφθείσα αναθεωρητική πρωτοβουλία κινήθηκε σαφώς προς την ορθή κατεύθυνση της αποκάθαρσης του υπουργικού δικαίου από ξένα δικονομικά στοιχεία, ενώ επισημαίνεται ότι η ως άνω αναθεωρητική πρωτοβουλία παρέλειψε να αντιμετωπίσει μια σειρά άλλων ερμηνευτικών προβλημάτων που προκαλεί η απόπειρα συστηματικής αξιολόγησης των ειδικότερων ρυθμίσεων του νόμου περί ευθύνης υπουργών.