Το ΕΔΔΑ έχει κρίνει ότι δεν αναγνωρίζεται από την ΕΣΔΑ δικαίωμα δικαστικής αναγνώρισης της πατρότητας προσώπων που, ενώ γνώριζαν την ταυτότητα του φερόμενου ως βιολογικού πατέρα, άσκησαν την σχετική αγωγή με μεγάλη καθυστέρηση. Οι αξιολογικές σταθμίσεις της ΕΣΔΑ αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της ελληνικής έννομης τάξης και πρέπει να λαμβάνονται υπόψη κατά την οριοθέτηση της κατ’ ΑΚ 33 διεθνούς δημόσιας τάξης. Η αναγνώριση με ισχύ δεδικασμένου στην Ελλάδα αλλοδαπής απόφασης, η οποία αντιβαίνει προς τις αξιολογικές σταθμίσεις της ΕΣΔΑ, θα προσέκρουε σε θεμελιώδεις ηθικές, κοινωνικές και δικαιικές αντιλήψεις και θα διατάρασσε τον έννομο ρυθμό που κρατεί στη χώρα μας.

Στην μελέτη γίνεται δεκτή θέση ότι ενόψει της συνταγματικώς καθιερούμενης αρχής των χωριστών δικαιοδοσιών (άρθρο 94 παρ. 1 Σ), επί εκδόσεως αποφάσεως οργάνου της φορολογικής Διοίκησης ή διοικητικού δικαστηρίου που διαγιγνώσκει την παραγραφή των φορολογικών αξιώσεων του Δημοσίου, τυχόν ποινική καταδίκη κατηγορουμένου για αδίκημα φοροδιαφυγής ή/και για ξέπλυμα βρώμικου χρήματος δεν είναι συνταγματικώς ανεκτή.

Οι ρυθμίσεις του Αστικού Κώδικα που τάσσουν αποσβεστική προθεσμία άσκησης του δικαιώματος αναγνώρισης της πατρότητας (όπως π.χ. το άρθρο 1483 παρ. 1 εδ. β΄ ΑΚ) απηχούν θεμελιώδεις αξίες της ελληνικής έννομης τάξης σχετικά με την περιφρούρηση του γάμου και της οικογένειας. Τυχόν απόφαση ελληνικού δικαστηρίου (σχετική με την αναγνώριση του δεδικασμένου αλλοδαπής απόφασης) που παραβλέπει ότι κατά το ελληνικό ουσιαστικό δίκαιο η άσκηση του δικαιώματος για αναγνώριση της πατρότητας τέκνου υπόκειται σε εύλογα χρονικά όρια παραβιάζει την ελληνική δημόσια τάξη.

Κηρύσσεται αθώος α) ο πρώτος κατηγορούμενος για δωροδοκία βουλευτή και ηθική αυτουργία στην πράξη του δεύτερου κατηγορουμένου και β) ο δεύτερος για δωροληψία βουλευτή, καθόσον η πράξη έλαβε χώρα στο πλαίσιο της άσκησης κοινοβουλευτικού ελέγχου από τον δεύτερο κατηγορούμενο (υποβολή επίκαιρης ερώτησης σε Υπουργό), με συνέπεια να μην στοιχειοθετούνται αντικειμενικά τα αδικήματα των άρ. 235 και 236 ΠΚ λόγω μη υπαγωγής της ιδιότητας του βουλευτή σε εκείνη του υπαλλήλου, η δε υπό κρίσιν περίπτωση δεν εμπίπτει στην διάταξη του άρ. 159 παρ. 1 νΠΚ, αφού αυτή θεσπίσθηκε μετά την τέλεση της πράξης.

Ορθώς και αιτιολογημένως καταδικάσθηκε ο αναιρεσείων, Μητροπολίτης, για παραβίαση του άρ. 1 παρ. 1 του Ν. 927/1979, ο οποίος προέτρεψε μέσω διαδικτύου με πρόθεση σε πράξεις ή ενέργειες που μπορούν να προκαλέσουν διακρίσεις, μίσος και βία κατά ομάδας προσώπων που προσδιορίζονται με βάση τον σεξουαλικό προσανατολισμό τους (ομοφυλόφιλοι), δημοσιεύοντας στο προσωπικό του ιστολόγιο άρθρο, με τον τίτλο «Αποβράσματα της κοινωνίας σήκωσαν κεφάλι! Ας μιλήσουμε έξω από τα δόντια, φτύστε τους!», του οποίου έλαβε γνώση αόριστος αριθμός πολιτών, και προσδιορίζοντας με διακριτό τρόπο τα πρόσωπα που ανήκουν στην ως άνω ομάδα προσώπων με βάση τον σεξουαλικό προσανατολισμό τους, οι δε προτροπές ήταν πρόσφορες να προκαλέσουν τρόμο και ανησυχία στα μέλη της εν λόγω ομάδας κατά τρόπο που εκθέτει σε κίνδυνο την ειρηνική συμβίωση και τα ατομικά δικαιώματά τους, εν τέλει δε την δημόσια τάξη.

Άνευ ελλείψεως νομίμου βάσεως κρίθηκε ότι δεν συντρέχει περίπτωση εφαρμογής του κατ’ άρ. 15 παρ. 2 νΠΚ λόγου μείωσης της ποινής, αφού από το περιεχόμενο του σκεπτικού της προσβαλλόμενης απόφασης σε συνδυασμό με το διατακτικό της προκύπτει με σαφήνεια ότι η «μη δράση» του αναιρεσείοντος δεν εμπεριείχε λιγότερο άδικο ή λιγότερη ενοχή, το δε δικαστήριο της ουσίας έκρινε ανελέγκτως ως προς την εφαρμογή της διάταξης του άρ. 15 παρ. 2, ενώ ουδόλως αναφέρθηκε σε αυτήν, καθόσον δεν υπεβλήθη σχετικό αίτημα από τους πληρεξουσίους δικηγόρους του κατηγορουμένου. Κατά την γνώμη της μειοψηφίας α) η ως άνω διάταξη θα πρέπει ως ευμενέστερη να εφαρμόζεται αυτεπαγγέλτως, ενώ β) υπάρχει ασάφεια αναφορικά με το εάν το δικαστήριο επέβαλε ποινή δεκαπέντε μηνών, αναγνωρίζοντας μόνο το ελαφρυντικό του άρθρου 84 παρ. 2 στοιχ. α΄ ΠΚ, χωρίς να εφαρμόσει και την διάταξη του άρ. 15 παρ. 2 ΠΚ ή εφαρμόζοντας και αυτήν, με αποτέλεσμα να καθίσταται ανέφικτος ο αναιρετικός έλεγχος της εφαρμογής του άρ. 85 ΠΚ.