Το αδίκημα της διατάραξης των συγκοινωνιών εξ αμελείας είναι δυνατόν να συρρέει πραγματικά με την πράξη της σωματικής βλάβης εξ αμελείας ή της ανθρωποκτονίας εξ αμελείας, της τελευταίας μη απορροφωμένης από την πρώτη. Όταν η αμέλεια συνίσταται σε σύνολο συμπεριφοράς που προηγήθηκε του αποτελέσματος, τότε για την θεμελίωση της ανθρωποκτονίας διά παραλείψεως εξ αμελείας απαιτείται η συνδρομή και των όρων του άρ. 15 ΠΚ. Πότε υπάρχει αιτιολογία στην καταδικαστική απόφαση επί συνδρομής ιδιαίτερης νομικής υποχρέωσης.

Η συναίνεση του ανηλίκου ή η παρ’ αυτού πρωτοβουλία ή και πρόκληση δεν έχει σημασία όσον αφορά την στοιχειοθέτηση του εγκλήματος της προσβολής γενετήσιας αξιοπρέπειας του άρ. 337 παρ. 3. Ορθώς και αιτιολογημένως καταδικάσθηκε για προσβολή της γενετήσιας αξιοπρέπειας ανηλίκου ο αναιρεσείων, ο οποίος, καίτοι γνώριζε ότι η ανήλικη ήταν νεότερη των 15 ετών, επικοινωνούσε συνεχώς μαζί της μέσω του facebook, συναντήθηκε μαζί της και αντάλλαξαν ερωτικά φιλιά, και στην συνέχεια μέσω του facebook τής έστελνε μηνύματα και φωτογραφία των γεννητικών του οργάνων, απαιτώντας από αυτήν να προβεί μαζί του σε γενετήσιες πράξεις.

Στον δόλο του δράστη του αδικήματος της παραβίασης υποχρέωσης διατροφής περιλαμβάνεται και η γνώση της υποχρέωσης αυτής βάσει εκδοθείσας δικαστικής απόφασης, χωρίς να απαιτείται τυπική επίδοση της απόφασης σε αυτόν. Απορρίπτεται ο ισχυρισμός της κατηγορουμένης ότι δεν είχε λάβει γνώση της μεταρρυθμιστικής απόφασης ασφαλιστικών μέτρων, επειδή προκύπτει ότι η ίδια συμμετείχε στην δίκη αυτήν με αίτησή της, και πάντως δεν απαιτείται η τυπική επίδοση της απόφασης σε αυτήν. Εν μέρει αντίθετη εισαγγελική πρόταση.

Παραπέμπεται ο κατηγορούμενος για τα αδικήματα της κατάχρησης ανικάνου προς αντίσταση σε γενετήσια πράξη (άρ. 338 παρ. 1 ΠΚ) και της προσβολής γενετήσιας αξιοπρέπειας (άρ. 337 παρ. 1 ΠΚ), επειδή προκύπτουν σοβαρές ενδείξεις ότι α) προέβη, καταχρώμενος την ελαφρά νοητική καθυστέρηση του ανήλικου παθόντος, σε θωπείες των γεννητικών του οργάνων εξωτερικώς των ενδυμάτων του, και β) απηύθυνε προτάσεις προς τον ανήλικο που αφορούν σε γενετήσιες πράξεις, ζητώντας από τον τελευταίο να του θωπεύσει τα οπίσθια και να του επιδείξει τα γεννητικά του όργανα. Κατά την εν μέρει αντίθετη εισαγγελική πρόταση, οι πράξεις του κατηγορουμένου που συνίσταντο σε θωπείες του γενετικού οργάνου του ανήλικου παθόντος εξωτερικά των ρούχων του δεν στοιχειοθετούν το κακούργημα της κατάχρησης ανικάνου προς αντίσταση σε γενετήσια πράξη, αλλά το ηπιότερο έγκλημα της προσβολής της γενετήσιας αξιοπρέπειας.

Ως “ασελγής πράξη” νοείται όχι μόνον η συνουσία και η παρά φύσιν ασέλγεια, αλλά και όλες οι πράξεις που ανάγονται στην γενετήσια σφαίρα. Η διάταξη του άρ. 337 παρ. 1 ΠΚ, τελούμενη με ασελγείς χειρονομίες ή προτάσεις που αφορούν σε ασελγείς πράξεις, δεν διαφοροποιήθηκε στον νΠΚ ως προς την αντικειμενική και υποκειμενική υπόσταση του οικείου εγκλήματος, το οποίο τελείται με τους ως άνω δύο τρόπους.

Η παραβίαση των όρων της εντολής συνιστά κατάχρηση της εμπιστοσύνης και, επομένως, στοιχειοθετεί το έγκλημα της υπεξαίρεσης, όταν ο εντολοδόχος οικειοποιείται τα αποκτηθέντα για λογαριασμό του εντολέως ή δεν εκτελεί τους όρους της εντολής, κατακρατεί δε ως ίδια τα χρήματα που του δόθηκαν για την εκτέλεση συγκεκριμένων ενεργειών. Δεν είναι παράνομη η ιδιοποίηση, όταν υπάρχει διάταξη νόμου που την επιτρέπει, όπως συμβαίνει με το δικαίωμα επισχέσεως (άρ. 325 ΑΚ)· αν όμως τα πράγματα τα οποία ιδιοποιείται ο κάτοχος είναι ακατάσχετα, η επίκληση της ανταξίωσης προς τον κύριο δεν αναιρεί το παράνομο της ιδιοποίησης.