Τριμελές Αεροδικείο Αθηνών 90/2022

Παραβίαση απόφασης ασφαλιστικών μέτρων για την ρύθμιση των όρων επικοινωνίας γονέως – τέκνου. Διαχρονικό δίκαιο και κατάσταση ανάγκης

Η διάταξη του άρ. 169Α παρ. 1 νΠΚ είναι ευμενέστερη έναντι της αντίστοιχης διάταξης του άρ. 232Α παρ. 1 πΠΚ, αφού με την νέα διάταξη περιορίζεται η παραβίαση σε ορισμένη κατηγορία δικαστικών αποφάσεων. Υπό ποίες προϋποθέσεις θεμελιώνεται η κατάσταση ανάγκης που αίρει το άδικο (άρ. 25 παρ. 1 ΠΚ) και υπό ποίες αυτή που αίρει τον καταλογισμό (άρ. 32 παρ. 1 ΠΚ). Απορρίπτονται οι ισχυρισμοί της κατηγορουμένης, μητέρας και τέως συζύγου του εγκαλούντος, περί καταστάσεως ανάγκης, θεμελιουμένης στην ασθένεια του τέκνου και στα υγειονομικά μέτρα πρόληψης για τον κορονοϊό, διότι δεν αποδείχθηκε η συνδρομή, κατά τον χρόνο τέλεσης, αναπότρεπτου με άλλα μέσα κινδύνου που απειλούσε την υγεία της ανήλικης και μπορούσε να αποτραπεί με την ματαίωση της επικοινωνίας της τελευταίας με τον πατέρα της. Κηρύσσεται αθώα η κατηγορούμενη για δύο εκ των οκτώ συνολικά πράξεων, λόγω αμφιβολίας ως προς την πλήρωση της υποκειμενικής υπόστασης για τις πράξεις που αφορούν στις δύο επίμαχες ημερομηνίες, ο χρονικός προσδιορισμός των οποίων δεν προκύπτει με σαφήνεια από την παραβιαζόμενη δικαστική απόφαση και ένοχη για τις υπολειπόμενες έξι πράξεις.

Δείτε περισσότερα εδώ.