Τριμελές Εφετείο Αθηνών 39/2021

Αθώωση για απιστία εις βάρος του Δημοσίου σε βαθμό κακουργήματος από ιατρούς (διευθυντές κλινικών) και για ηθική αυτουργία σε αυτήν τελεσθείσες κατ’ εξακολούθησιν

Στοιχεία αντικειμενικής υπόστασης απιστίας. Έννοια “διαχειριστή ξένης περιουσίας”. Ποια όρια πρέπει να υπερβαίνει η παράβαση των κανόνων επιμελούς διαχείρισης. Έννοια “περιουσιακής ζημίας” υπό τον νΠΚ. Η “βέβαιη ζημία”, παρότι δεν οριζόταν ρητώς, απαιτείτο και υπό τον πΠΚ. Στοιχεία υποκειμενικής υπόστασης της απιστίας. Κηρύσσονται αθώοι οι τρεις πρώτοι κατηγορούμενοι για απιστία σχετική με την υπηρεσία εις βάρος του Δημοσίου, τελεσθείσα από κοινού και κατά μόνας κατ’ εξακολούθησιν με συνολικό όφελος και αντίστοιχη ζημία άνω των 150.000 ευρώ (απιστία εις βάρος του Δημοσίου κατ’ εξακολούθησιν με συνολική ζημία άνω των 120.000 ευρώ υπό τον νΠΚ) και οι τέταρτος και πέμπτος εξ αυτών για κατ’ εξακολούθησιν ηθική αυτουργία σε αυτήν, καθόσον για τους κατηγορουμένους ως αυτουργούς προκύπτει ότι δεν συντρέχει η ιδιότητα του διαχειριστή εν στενή εννοία, αφού αυτοί δεν ήσαν αρμόδιοι για την προμήθεια και την έγκριση των ιατρικών υλικών που φέρονταν να χρησιμοποιούν άνευ ιατρικής ενδείξεως στο πλαίσιο χειρουργικών επεμβάσεων, ούτε είχαν αρμοδιότητα για τον καθορισμό της “παρακαταθήκης” τέτοιων υλικών, ενώ δεν μπορεί να αποτιμηθεί το ύψος της ζημίας από την επίμαχη πράξη, αφού οι έλεγχοι και τα πορίσματα των πραγματογνωμόνων παρουσιάζουν ελλείψεις εξαιτίας των οποίων δημιουργείται αμφιβολία ως προς την βεβαιότητα και την οριστικότητα της ζημίας, για όσους δε κατηγορούνται ως ηθικοί αυτουργοί δεν στοιχειοθετείται ποινική ευθύνη λόγω της αρχής της παρακολουθηματικότητας των πράξεων συμμετοχής από τις κύριες πράξεις.

Δείτε περισσότερα εδώ.