ΣυμβΕφΘεσ 275/2018

Υπεξαίρεση μνημείων ιδιαιτέρως μεγάλης αξίας από Ιερό Ναό (Ν. 3028/2002). Άμεση συνέργεια.

Ο Ν. 3028/2002 δεν καθιερώνει αυτοτελώς το αξιόποινο της υπεξαίρεσης, αλλά επαυξάνει υπό προϋποθέσεις την ποινή της, καθιστώντας την κακούργημα. Απορρίπτεται η έφεση κατά του παραπεμπτικού βουλεύματος για το κακούργημα της από κοινού υπεξαίρεσης μνημείων ιδιαιτέρως μεγάλης αξίας των κατηγορουμένων (αρχιμανδρίτη, ιερέα και μητροπολίτη), οι οποίοι, κατόπιν εντολής ενός εξ αυτών, μετέβησαν σε Ιερό Ναό, παρέλαβαν ιερά λειτουργικά σκεύη και βιβλία του, τα οποία εμπίπτουν στο πεδίο προστασίας του νόμου περί αρχαιοτήτων, με σκοπό να συντηρηθούν, να επιχρυσωθούν και εν συνεχεία να επιστραφούν, πλην όμως μετέφεραν τα ως άνω αντικείμενα στην Μητρόπολη και, παρά τις συνεχείς και επίμονες οχλήσεις των εκπροσώπων του Ναού, αρνήθηκαν ρητώς και αυθαιρέτως να τα αποδώσουν, τα κατακράτησαν δε χρησιμοποιώντας τα για την κάλυψη των δικών τους προσωπικών αναγκών, σαν να ήταν κύριοι αυτών, διότι αφενός μεν στο εκκαλούμενο βούλευμα περιγράφεται σαφώς η συμμετοχή ενός εκάστου των εκκαλούντων στην αξιόποινη πράξη, αφετέρου δε ο λόγος που επικαλέσθηκαν οι τελευταίοι για να θεμελιώσουν την άγνοιά τους σχετικά με την αξία των αντικειμένων είναι απαράδεκτος, αφού πλήττει την αναιρετικώς ανέλεγκτη ουσιαστική περί πραγμάτων (εφόσον προσδιορίζεται η αξία των αντικειμένων, έστω και συνολικώς) κρίση του Συμβουλίου ως προς την ιδιαιτέρως μεγάλη αξία των υπεξαιρεθέντων, ενώ ο λόγος περί μη τελέσεως υπεξαίρεσης, με το σκεπτικό ότι στην υπό κρίση περίπτωση έχει εφαρμογή ο Ν. 590/1977, κατά τον οποίο ο Μητροπολίτης διαχειρίζεται τα ιερά και άγια πράγματα, απορρίπτεται, καθόσον τυχόν αποδοχή του θα οδηγούσε σε παραβίαση της αρχής της ισότητας.

Δείτε περισσότερα εδώ.