ΑΠ 1033/2016

Ανθρωποκτονία εξ αμελείας νεογνού. Ιατρική ευθύνη μαιευτήρα.

Εν αντιθέσει προς το αστικό, στο ποινικό δίκαιο γίνεται δεκτό ότι ακόμα και πριν από την ολοκλήρωση του τοκετού, αλλά πάντως μετά την έναρξη αυτού, υφίσταται “τέκνο”, άνθρωπος, οπότε μπορεί να τελεσθεί ανθρωποκτονία εις βάρος του. Ενόψει, δηλαδή, των σοβαρών κινδύνων που συνεπάγεται για το τικτόμενο το γεγονός του τοκετού, προστατεύεται τούτο από το ποινικό δίκαιο ως άνθρωπος, και πριν ακόμη του αναγνωρισθεί η ιδιότητα του “προσώπου” κατά το αστικό δίκαιο. Ορθώς και αιτιολογημένως καταδικάσθηκε για ανθρωποκτονία εξ αμελείας νεογνού ο κατηγορούμενος, μαιευτήρας γυναικολόγος, ο οποίος, μολονότι είχαν παρέλθει οκτώ ώρες από την έναρξη τού με τεχνητή πρόκληση φυσιολογικού τοκετού, δεν είχε διαρκή επαφή, ως όφειλε, με τις ενδείξεις του καρδιοτοκογράφου, ούτε περάτωσε άμεσα με καισαρική τομή τον τοκετό, όταν η καρδιοτοκογραφική καταγραφή παρουσίασε όψιμες επιβραδύνσεις, που αποτελούν δυσμενές προγνωστικό στοιχείο για την αιμάτωση και οξυγόνωση του εμβρύου, αλλά διενήργησε καθυστερημένως την καισαρική τομή, με αποτέλεσμα το νεογνό να γεννηθεί σε κακή κατάσταση και να καταλήξει μετά από δύο ημέρες από βαριά περιγεννητική ασφυξία, αφού η ύπαρξη της ανθρώπινης ζωής δεν αναιρείται από το γεγονός ότι το νεογνό τελικά δεν επέζησε.

Δείτε περισσότερα εδώ.