Παροχή εμπράγματης ασφάλειας εν αγνοία της παραγραφής της ασφαλιζόμενης απαίτησης

Η μελέτη πραγματεύεται την τύχη της εμπράγματης ασφάλειας (υποθήκης-ενεχύρου) στην περίπτωση που αυτή συστήθηκε προς εξασφάλιση ήδη παραγεγραμμένης απαίτησης και εν αγνοία της παραγραφής αυτής. Στο πλαίσιο αυτό διερευνάται καταρχάς η σχέση της ΑΚ 272 παρ. 2 εδ. β΄, σύμφωνα με την οποίαν η παροχή ασφάλειας είναι έγκυρη έστω και αν έγινε εν αγνοία της παραγραφής της ασφαλιζόμενης απαίτησης, με την ΑΚ 1320, η οποία ορίζει ότι με την παραγραφή της απαίτησης επέρχεται απόσβεση της υποθήκης. Το ζήτημα εξετάζεται τόσο υπό την εκδοχή ότι την εμπράγματη ασφάλεια παρέχει ο ίδιος ο προσωπικός οφειλέτης, όσο και υπό την εκδοχή ότι την παρέχει τρίτος (υποθηκικός ή ενεχυρικός οφειλέτης). Εν συνεχεία η μελέτη διερευνά και την τυχόν δυνατότητα του προσωπικού οφειλέτη ή του τρίτου, που παρείχαν εμπράγματη ασφάλεια εν αγνοία της παραγραφής της ασφαλιζόμενης απαίτησης, να επιτύχουν την ακύρωση της εμπράγματης δικαιοπραξίας (μονομερούς δικαιοπραξία ή σύμβασης) δια της οποίας παραχωρήθηκε η ασφάλεια, με επίκληση των διατάξεων περί πλάνης.

Δείτε περισσότερα εδώ.