ΤρΠλημΑθ 1700, 1717/2020

Αθώωση των κατηγορουμένων (δικαστικών επιμελητών) για ψευδή καταμήνυση, ψευδή κατάθεση, δυσφήμηση (συκοφαντική και απλή) και ηθική αυτουργία σε αυτές

Στοιχεία αντικειμενικής και υποκειμενικής υποστάσεως της ψευδούς καταμήνυσης και της ψευδούς κατάθεσης. Η διάταξη του άρ. 224 παρ. 1 νΠΚ ως προς την ποινή είναι ευμενέστερη έναντι της αντίστοιχης διάταξης (άρ. 224 παρ. 2-1) του πΠΚ, αφού προβλέπει μικρότερο (κατώτατο και ανώτατο) όριο ποινής φυλάκισης. Στοιχεία αντικειμενικής και υποκειμενικής υποστάσεως της συκοφαντικής δυσφήμησης. Έννοια “γεγονότος” και “ισχυρισμού γεγονότος”. Εφόσον ο δράστης δεν γνώριζε το ψευδές του γεγονότος που ισχυρίσθηκε ή διέδωσε ή είχε αμφιβολίες γι’ αυτό, δεν στοιχειοθετείται συκοφαντική δυσφήμηση αλλά απλή. Στην έννοια του τρίτου περιλαμβάνεται οποιοδήποτε (πλην του δράστη και του παθόντος) φυσικό πρόσωπο ή αρχή (όπως ο γραμματέας, ο δικαστικός επιμελητής, οι δικαστές, οι εισαγγελείς κ.λπ.), που έλαβαν γνώση του δυσφημιστικού ισχυρισμού ή της διάδοσης. Αντικειμενικές και υποκειμενικές προϋποθέσεις στοιχειοθέτησης της ηθικής αυτουργίας. Για την υποκειμενική θεμελίωση ηθικής αυτουργίας σε έγκλημα υπερχειλούς ή άμεσου δόλου, όπως η ψευδής καταμήνυση ή η ψευδής κατάθεση, απαιτείται η συνδρομή του ειδικού δόλου και στο πρόσωπο του ηθικού αυτουργού. Ηθική αυτουργία στοιχειοθετείται εφόσον υπάρχει τελικά άδικη κύρια πράξη, αρκεί δε η αντικειμενική τέλεση της τελευταίας λόγω του κατ’ άρ. 46-48 ΠΚ παρακολουθηματικού χαρακτήρα της ηθικής αυτουργίας. Με την εισαγγελική διάταξη του άρ. 47 ΚΠΔ παράγεται οιονεί δεδικασμένο, το οποίο ισχύει μόνο στην προδιωκτική διαδικασία και επιτρέπει την απόρριψη κάθε νέας καταγγελίας από τα ίδια πρόσωπα επί των αυτών πραγματικών περιστατικών και αποδεικτικών μέσων ως νομικώς αστήρικτης. Προϋποθέσεις κάμψης του ως άνω διαδικαστικού κωλύματος. Κηρύσσεται αθώα η πρώτη κατηγορούμενη, δικαστική επιμελήτρια, για τις πράξεις της ψευδούς καταμήνυσης, της ψευδούς κατάθεσης και της συκοφαντικής-απλής δυσφήμησης εις βάρος πρώην συνεταίρων της μέσω υποβολής μηνύσεως κατά των τελευταίων και καταγγελίας πειθαρχικών παραβάσεών τους στον Σύλλογο Δικαστικών Επιμελητών κατά την αναγκαστική εκτέλεση εις βάρος της λόγω έλλειψης δόλου για τα εγκλήματα αυτά. Κηρύσσεται αθώος και ο δεύτερος κατηγορούμενος για ηθική αυτουργία στις πράξεις αυτές, αφού δεν αποδείχθηκε η πρόκληση απόφασης στην πρώτη κατηγορουμένη ούτε η ύπαρξη δόλου.

Δείτε περισσότερα εδώ.