ΣυμβΠλημΑθ 3384/2019

Άρση της εγγυοδοσίας

Η προσφυγή του κατηγορουμένου κατά του εντάλματος προσωρινής κράτησης ή της ανακριτικής διάταξης με την οποία του επιβλήθηκαν περιοριστικοί όροι θεωρείται “οιονεί ένδικο μέσο”. Κατά τον καθορισμό του ποσού της εγγυοδοσίας κατ’ άρ. 295 του νέου ΚΠΔ πρέπει να τηρείται η αρχή της αναλογικότητας. Διατάσσεται η άρση της επιβληθείσας εγγυοδοσίας στην κατηγορουμένη που φέρεται ότι προκάλεσε εξ αμελείας πλημμύρες κατ’ εξακολούθησιν, από τις οποίες προέκυψε κοινός κίνδυνος για ξένα πράγματα και κίνδυνος για ανθρώπους, στην πρώτη δε εξ αυτών επήλθε θάνατος ανθρώπων, λόγω μη διενέργειας των αναγκαίων για την αποτροπή των πλημμυρών ενεργειών παρά την ιδιαίτερη νομική υποχρέωσή της προς τούτο, απορρέουσα από τον νόμο, διότι έχει λευκό ποινικό μητρώο, δεν είναι φυγόποινη ή φυγόδικη, έχει γνωστή διαμονή, δεν προκύπτει ότι έχει κάνει προπαρασκευαστικές ενέργειες για να διευκολύνει την φυγή της, ενώ έχει παρουσιασθεί ενώπιον της ανακρίτριας όποτε κλήθηκε προς τούτο, και άρα δεν κρίνεται αναγκαία η διατήρηση του περιοριστικού όρου της καταβολής εγγυοδοσίας ή η επιβολή οποιουδήποτε περιοριστικού όρου προς εξασφάλιση της παρουσίας της στο δικαστήριο και της εκτέλεσης τυχόν καταδικαστικής απόφασης.

Δείτε περισσότερα εδώ.