Η ποινική δογματική στη μετανεωτερική συνθήκη. Αντοχή στη ρευστότητα ή το τέλος μιας αυταπάτης;

Στην μελέτη γίνεται δεκτή η θέση ότι η ποινική δογματική μπορεί μέσω της φιλοσοφικής γλώσσας να επιδέχεται διάφορους ορισμούς. Δικαιοπολιτικά ορίζεται ως αντιρρόπηση της αντεγκληματικής πολιτικής, αν και πλέον τα πεδία αυτά αλληλοπεριχωρούνται, ώστε να επιτρέπεται ορισμένη αυτονόμηση της δογματικής. Αυτή, αντανακλώντας και δομικές αλλαγές κατανόησης στις ανθρωπιστικές επιστήμες, επεξεργάζεται λύσεις σε δύσκολα θεωρητικά ζητήματα και συμβάλλει στην επεξεργασία μοντέλων αντεγκληματικής πολιτικής. Αλλά η ποινική δογματική δεν παύει και να ετερονομείται τόσο ενδοδικαιικά (υπερεθνική νομοθέτηση, ώσμωση παραδόσεων, εστίαση στο «λόγο εφαρμογής» του ποινικού δικαίου) όσο και εξωδικαιικά (διαπολιτισμικότητα, επιρροή του λόγου των δικαιωμάτων). Εξετάζοντας περαιτέρω τις αλλαγές βάθους στην ίδια τη συνολική φιλοσοφία του ποινικού συστήματος, η μελέτη συμπεραίνει ότι η ποινική δογματική, αντί να σύρεται από και να υπηρετεί τις οικονομικές και πολιτικές νομοτέλειες, μπορεί να ευνοήσει την ασφάλεια των δικαιωμάτων και να ανοιχθεί προς αιτήματα ουσιαστικής δικαιοσύνης, μη επιτρέποντας τη διαχείρισή τους από ένα «αστυνομικό» τύπο λόγου.

Δείτε περισσότερα εδώ.