Η κανονιστική κυριαρχία ως βάση για την θεμελίωση της αυτουργίας του φορέα της ιδιαίτερης ιδιότητας κατά το άρθρο 49 παρ. 1 εδ. β΄ ΠΚ

Στην μελέτη εξετάζεται το πεδίο εφαρμογής της διάταξης του άρθρου 49 παρ. 1 εδ. β΄ ΠΚ, αναζητείται δε το κριτήριο με βάση το οποίο μπορεί να θεμελιωθεί η αυτουργία του φορέα της ιδιαίτερης ιδιότητας που προβλέπεται σε αυτήν. Μετά την παράθεση των απόψεων που έχουν υποστηριχθεί στην ελληνική ποινική θεωρία και με βάση τα χαρακτηριστικά των εγκλημάτων καθήκοντος, υποστηρίζεται ότι το άρθρο 49 παρ. 1 εδ. β΄ ΠΚ εφαρμόζεται και όταν ο φορέας της ιδιαίτερης ιδιότητας συμβάλλει στην τέλεση του εγκλήματος με ασήμαντες εκ πρώτης όψεως συμμετοχικές πράξεις. Στην συνέχεια απορρίπτεται η θέση ότι το κριτήριο της παραβίασης του καθήκοντος από τον φορέα της ιδιαίτερης ιδιότητας μπορεί να τεθεί ως αποκλειστική βάση για την θεμελίωση της αυτουργίας του κατά το άρθρο 49 παρ. 1 εδ. β΄ ΠΚ. Υποστηρίζεται δε ότι για την θεμελίωση της αυτουργίας του κατά την διάταξη αυτή το κριτήριο της παραβίασης του καθήκοντος θα πρέπει να συνδυασθεί με εκείνο της κυριαρχίας επί του εγκληματικού συμβάντος.

Δείτε περισσότερα εδώ.