Άρειος Πάγος 691/2023 (Ποιν.)

Ανθρωποκτονία εξ αμελείας και διατάραξη της ασφάλειας των συγκοινωνιών. Ζητήματα αιτιολογίας.

Το αδίκημα της διατάραξης των συγκοινωνιών εξ αμελείας είναι δυνατόν να συρρέει πραγματικά με την πράξη της σωματικής βλάβης εξ αμελείας ή της ανθρωποκτονίας εξ αμελείας, της τελευταίας μη απορροφωμένης από την πρώτη. Όταν η αμέλεια συνίσταται σε σύνολο συμπεριφοράς που προηγήθηκε του αποτελέσματος, τότε για την θεμελίωση της ανθρωποκτονίας εξ αμελείας, ως εγκλήματος διά παραλείψεως τελεσθέντος, απαιτείται η συνδρομή και των όρων του άρ. 15 ΠΚ. Πότε υπάρχει αιτιολογία στην καταδικαστική απόφαση επί συνδρομής ιδιαίτερης νομικής υποχρέωσης. Αναιρείται λόγω ελλείψεως αιτιολογίας η προσβαλλόμενη καταδικαστική απόφαση για ανθρωποκτονία εξ αμελείας και διατάραξη της ασφάλειας συγκοινωνιών εξ αμελείας, διότι σε αυτήν δεν διαλαμβάνονται α) η απόφαση του Γενικού Γραμματέα της Περιφέρειας, με την οποία καθορίσθηκε ότι η συντήρηση της επίμαχης επαρχιακής οδού ανήκει στην αρμοδιότητα της Διεύθυνσης Τεχνικών Υπηρεσιών της οποίας προΐστατο η κατηγορουμένη, β) αν στην εν λόγω Διεύθυνση είχε συσταθεί και λειτουργούσε υπηρεσία με καθήκοντα τον έλεγχο των οδών για την διαπίστωση βλαβών του οδοστρώματος και λοιπών στοιχείων ασφαλείας, γ) αν η κατηγορουμένη ασκούσε την εποπτεία των υπαλλήλων της υπηρεσίας αυτής, δ) αν τηρείτο ειδικό βιβλίο καταγραφής των ευρημάτων από τον έλεγχο των οδών, ε) αν είχε καταγραφεί στο ειδικό βιβλίο η συγκεκριμένη βλάβη στις παρυφές του οδοστρώματος όπου συνέβη το ένδικο θανατηφόρο ατύχημα, ή αν είχε ειδοποιηθεί η υπηρεσία σχετικά με την ως άνω βλάβη, στ) ποια ήταν η πηγή γνώσης της κατηγορουμένης ως προς την ύπαρξη της βλάβης και ποιος ο χρόνος γνώσεως, ζ) αν η κατηγορουμένη είχε την δυνατότητα, με βάση τις προσωπικές της περιστάσεις, ιδιότητες, γνώσεις και ικανότητες και κυρίως λόγω της υπηρεσίας και του επαγγέλματός της, να προβλέψει και αποφύγει το αξιόποινο αποτέλεσμα, η) σε ποια από τις κατηγορίες της παρ. 1 του άρ. 290 νΠΚ εντάσσεται η κατά την παρ. 2 του ιδίου άρθρου αμελής συμπεριφορά της κατηγορουμένης και θ) με δεδομένο ότι η διατάραξη της ασφάλειας των συγκοινωνιών εξ αμελείας φέρεται τελεσθείσα μετά από το θανατηφόρο ατύχημα, αν από την ως άνω πράξη προέκυψε κοινός κίνδυνος για ξένα πράγματα ή για άνθρωπο, με παράθεση σχετικών πραγματικών περιστατικών.

Δείτε περισσότερα εδώ.