ΑΠ 1851/2019

Απόλυτη ακυρότητα λόγω λήψεως υπόψιν καταθέσεων του κατηγορουμένου που δόθηκαν στην προδικασία.

Απορρίπτεται ως αβάσιμος ο λόγος αναιρέσεως του κατηγορουμένου περί απολύτου ακυρότητος, συνιστάμενος στο ότι ελήφθησαν υπόψιν κατά τον σχηματισμό δικανικής πεποίθησης οι δοθείσες στην προδικασία καταθέσεις του, αφού αφενός μεν η διαμορφωθείσα τελική κρίση του δικαστηρίου δεν στηρίχθηκε αποκλειστικώς σε αυτές, αφετέρου δε η ύπαρξη στην δικογραφία ενόρκων ή μη καταθέσεων του υπόπτου, πριν ο τελευταίος αποκτήσει την ιδιότητα του κατηγορουμένου, και η παράλειψη περιορισμού αυτών στο αρχείο της εισαγγελίας δεν επάγεται ακυρότητα, διότι δεν επηρεάζεται η άσκηση των υπερασπιστικών δικαιωμάτων του κατηγορουμένου.

Δείτε περισσότερα εδώ.