ΑΠ 1806/2019

Απόλυτη ακυρότητα (άρ. 171 αριθμ. 1 στοιχ. δ΄, 510 παρ. 1 στοιχ. Α΄ ΚΠΔ). Παραβίαση του τεκμηρίου αθωότητας.

Όταν πρόκειται για ποινικές υποθέσεις, στην έννοια της “δίκαιης δίκης” κατοχυρώνεται το δικαίωμα κάθε κατηγορουμένου να θεωρείται (“τεκμαίρεται”) αθώος μέχρι να αποδειχθεί νομίμως η ενοχή του, η δε παραβίαση του ανωτέρω δικαιώματος επάγεται απόλυτη ακυρότητα. Αναιρείται λόγω απολύτου ακυρότητος, ελλείψεως αιτιολογίας και εσφαλμένης εφαρμογής του άρ. 47 ΠΚ η προσβαλλόμενη καταδικαστική απόφαση για απλή συνέργεια σε κατοχή ναρκωτικών ουσιών από κοινού, διότι, καίτοι στο σκεπτικό αναφέρεται ότι ο δεύτερος αναιρεσείων κατείχε κάνναβη βάρους 38.444 γραμμαρίων, ευρεθείσα στο αυτοκίνητο που οδηγούσε, στο διατακτικό αναφέρεται αντιφατικώς ότι παρέσχε συνδρομή σε κατά συναυτουργίαν κατοχή από τους συγκατηγορουμένους του, πριν και κατά την τέλεση της κύριας πράξης, ποσοτήτων ακατέργαστης κάνναβης και αριθμού δενδρυλλίων κάνναβης υδροπονικής καλλιέργειας, μέρος των οποίων αποτελεί η ποσότητα των 38.444 γραμμαρίων, β) δεν προσδιορίζεται αν ο δεύτερος αναιρεσείων γνώριζε την τέλεση της κύριας πράξης από τους αυτουργούς συγκατηγορουμένους του και θέλησε να συμβάλει με την συνδρομή του υλικά ή ψυχικά στην πραγμάτωσή της, και γ) τόσο ο δεύτερος όσο και ο πρώτος αναιρεσείων αθωώθηκαν για από κοινού καλλιέργεια των δενδρυλλίων ινδικής κάνναβης, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να καταδικασθεί ο δεύτερος για συμμετοχή σε κατοχή των εν λόγω δενδρυλλίων από τον πρώτο.

Δείτε περισσότερα εδώ.