Τραπεζική απιστία. Δανειοδότηση ομίλου MME ευρισκομένου σε υψηλό πιστωτικό κίνδυνο. Διαχρονικό δίκαιο.
Μετά την θέση σε ισχύ του Ν. 4619/2019 για την στοιχειοθέτηση του αδικήματος της απιστίας προϋποτίθεται ρητώς βέβαιη βλάβη επελθούσα στην περιουσία του τρίτου και ζημιογόνος πράξη, η οποία τελείται κατά παράβαση των κανόνων επιμελούς διαχείρισης. Δεν θεωρείται ότι συντρέχει η εν λόγω παράβαση όταν οι ενέργειες επιτρέπονται από σύμβαση ή δεν υπάρχει δυνατότητα επωφελέστερης επιλογής, τηρήθηκαν οι νόμιμες διαδικασίες ή εξαντλήθηκαν τα όρια διαπραγμάτευσης. Κηρύσσονται αθώοι οι κατηγορούμενοι για το αδίκημα της απιστίας, καθώς δεν αποδείχθηκε ότι οι ενέργειές τους παραβίασαν τις αρχές της πιστοδοτικής πολιτικής, τις εγκυκλίους της ΤτΕ, τις εσωτερικές εγκυκλίους, ούτε ότι επέφεραν στην περιουσία της τράπεζας βέβαιη ζημία. Αθώος κηρύσσεται και ο κατηγορούμενος (μέλος του ομίλου) για ηθική αυτουργία σε απιστία, εφόσον η σχέση του με τους λοιπούς κατηγορουμένους εξαντλούνταν στην συνήθη κατά την τραπεζική πρακτική και δεν βασιζόταν σε σχέση γνωριμίας και εξάρτησης.
Δείτε περισσότερα εδώ.