Άρειος Πάγος 1367/2020 (Ποιν.)

Απόλυτη ακυρότητα (άρ. 171 αριθμ. 1 στοιχ. δ΄ ΚΠΔ). Λήψη υπόψιν βιντεοληπτικού υλικού από τοποθέτηση καμερών

Υπό ποίες προϋποθέσεις κάμπτεται ο κανόνας της απαγόρευσης χρήσεως παρανόμως κτηθέντος αποδεικτικού μέσου. Υπό τον περιορισμό της αρχής της αναλογικότητας ένα τέτοιο “παράνομο” αποδεικτικό μέσο μπορεί να συνεκτιμηθεί από το δικαστήριο, όταν αποτελεί το μοναδικό ενδεχομένως στοιχείο, στο οποίο ο παθών μπορεί να στηρίξει την καταγγελία του για να επιδιώξει την κατ’ άρ. 20 παρ. 1 Συντ. έννομη προστασία του ή όταν αυτό αποτελεί το μόνο προτεινόμενο από τον κατηγορούμενο αποδεικτικό μέσο προς απόδειξη της αθωότητάς του. Άνευ απολύτου ακυρότητος συνεκτιμήθηκε κατά τον σχηματισμό δικανικής πεποίθησης επί καταδίκης του κατηγορουμένου για ληστεία κατά συρροή, κλοπή κατ’ εξακολούθησιν, παράνομη οπλοφορία κατ’ εξακολούθησιν και παράνομη είσοδο στην χώρα βιντεοληπτικό υλικό “καταγραφής καμερών”, τοποθετημένων από τον ιδιοκτήτη του καταστήματος σε σημείο τέτοιο, ώστε να καταγράφονται κινήσεις στις περιοχές εισόδου-εξόδου του καταστήματος, με αποκλειστικό σκοπό την προστασία των αγαθών της επιχείρησης, αφού αφενός μεν το υλικό δεν αφορά στην παρακολούθηση της προσωπικής και ιδιωτικής ζωής, αφετέρου δε, με βάση την αρχή της αναλογικότητας, η ανθρώπινη αξία στο πρόσωπο του απροστάτευτου θύματος αξιοποίνων πράξεων τυγχάνει υπέρτερο έννομο αγαθό άξιο προστασίας έναντι της προστασίας των προσωπικών δεδομένων του διαπράττοντος αξιόποινες πράξεις, και μάλιστα κακουργηματικής μορφής.

Δείτε περισσότερα εδώ.