Η αξίωση συμμετοχής στα «αποκτήματα» του συντρόφου μετά τη λήξη της ελεύθερης συμβίωσης

Μετά την λύση για οποιονδήποτε λόγο της ελεύθερης ένωσης δύο ανθρώπων, ετερόφυλων ή ομόφυλων, είναι πιθανό η περιουσία του ενός συντρόφου να έχει αυξηθεί με τη συμβολή του άλλου. Στις περιπτώσεις αυτές τίθεται το ερώτημα, κατά πόσο ο ένας σύντροφος μπορεί (και με ποια νομική θεμελίωση) να αξιώσει την επιστροφή της συμβολής του στην αύξηση της περιουσίας του άλλου. Εκ πρώτης όψεως, η κατάφαση της δυνατότητας των συντρόφων να αξιώσουν απόδοση της συμβολής τους μετά τη λήξη της ελεύθερης ένωσης φαίνεται να έρχεται σε αντίθεση με τη φύση αυτής της μορφής συμβίωσης, που χαρακτηρίζεται από την απουσία νομικών «τύπων» και δεσμεύσεων. Από την άλλη πλευρά δεν μπορεί να αμφισβητηθεί ότι πολλές από τις περιουσιακές επιδόσεις, που πραγματοποιούνται από τους συντρόφους, έχουν ως «θεμέλιο» την ελεύθερη ένωση, με την έννοια ότι οι σύντροφοι δεν θα προέβαιναν σ’ αυτές, αν δεν προσδοκούσαν ότι η συμβίωσή τους θα συνεχιστεί για εύλογο χρονικό διάστημα. Για την αντιμετώπιση των περιπτώσεων αυτών ο Έλληνας νομοθέτης όρισε με το άρθρο 6 του ν. 4356/2015 ότι «η τύχη των περιουσιακών στοιχείων που έχουν αποκτηθεί μετά την έναρξη της συμβίωσης (αποκτήματα) κρίνεται κατά τις διατάξεις του αδικαιολόγητου πλουτισμού». Η ρύθμιση όμως αυτή είναι ελλειπτική. Σκοπός, λοιπόν, της παρούσας μελέτης είναι η διερεύνηση πρώτον, της έκτασης εφαρμογής των άρθρων 904 επ. ΑΚ στα «αποκτήματα» της ελεύθερης ένωσης και, δεύτερον, του ενδεχομένου θεμελίωσης της συναφούς αξίωσης των συντρόφων με την αξιοποίηση άλλων νομικών βάσεων από το οπλοστάσιο του δικαίου των συμβάσεων.

Δείτε περισσότερα εδώ.