Ηλεκτρονική τραπεζική απάτη – Κατανομή κινδύνου και βάρος απόδειξης

Οι τραπεζικές συναλλαγές μέσω διαδικτύου βρίσκονται το τελευταίο χρονικό διάστημα στο στόχαστρο επιθέσεων «ηλεκτρονικού ψαρέματος». Με διάφορες απατηλές τεχνικές phishing, άγνωστοι υποκλέπτουν τα προσωπικά διαπιστευτήρια ασφαλείας απροσδιόριστου αριθμού χρηστών του i-banking, αποσκοπώντας στο «άδειασμα» των τραπεζικών τους λογαριασμών. Ενόψει της πληθώρας των περιπτώσεων ηλεκτρονικής τραπεζικής απάτης και των αρνητικών συνεπειών της για τα οικονομικά συμφέροντα των χρηστών, οι τελευταίοι θα αξιώσουν από την τράπεζα την επιστροφή των «απολεσθέντων» χρημάτων τους. Στο πλαίσιο αυτό, ανακύπτουν για τον εφαρμοστή του δικαίου δύο κρίσιμα νομικά ζητήματα, μετά από την αμφισβήτηση της επίμαχης συναλλαγής εκ μέρους του θύματος: Η κατανομή του κινδύνου και το βάρος απόδειξης μεταξύ τράπεζας και χρήστη, σε σχέση με την προκληθείσα χρηματική ζημία. Στόχος της μελέτης είναι η διερεύνηση των ζητημάτων αυτών υπό το πρίσμα της ισχύουσας νομοθεσίας για τις υπηρεσίες πληρωμών και της συναφούς νομολογίας των δικαστηρίων της ουσίας, αλλά και η αξιολόγηση των πιθανών επενεργειών της πρόσφατης νομοθετικής πρωτοβουλίας του αρμόδιου Υπουργείου Ανάπτυξης για την αντιμετώπιση του phishing στις εκατέρωθεν θέσεις των συμβαλλόμενων μερών.

Δείτε περισσότερα εδώ.