Η επίδραση της πτωχευτικής απαλλοτρίωσης στη σύμβαση εκχώρησης μελλοντικών απαιτήσεων

Η μελέτη πραγματεύεται το ζήτημα της επίδρασης της πτωχευτικής απαλλοτρίωσης στις συμβάσεις εκχώρησης μελλοντικών απαιτήσεων που είχε συνάψει ο πτωχός πριν από την πτώχευση.  Αρχικά εκτίθενται οι προϋποθέσεις έγκυρης προεκχώρησης μελλοντικής απαίτησης, ο χρόνος κατά τον οποίο θα πρέπει να συντρέχουν αυτές και η νομική κατάσταση που δημιουργείται με την εν λόγω εκχώρηση. Έμφαση δίδεται στη διάκριση μεταξύ πλήρως και περιορισμένως μελλοντικών απαιτήσεων. Στη συνέχεια, αναπτύσσεται η έννοια της πτωχευτικής περιουσίας και οι προϋποθέσεις ένταξης ενός περιουσιακού στοιχείο σε αυτή και τονίζεται η διάκριση μεταξύ πτωχευτικής και μεταπτωχευτικής περιουσίας. Αφού εξετασθούν οι προϋποθέσεις ένταξης ενός περιουσιακού στοιχείου στην πτωχευτική περιουσία, γίνεται ακολούθως κριτική στις απόψεις που είχαν διατυπωθεί με βάση τον παλαιό Πτωχευτικό Κώδικα. Τέλος, εξετάζεται το νέο άρθρο 210 παρ. 1 του ν. 4738/2020, που αφορά ακριβώς το εν λόγω ζήτημα, και διατυπώνεται η άποψη πως δεν πρέπει να υιοθετηθεί ερμηνευτικά η θέση που αποτυπώνεται στην αιτιολογική έκθεση, διότι δημιουργεί υπέρμετρη αξιολογική αντινομία. Υποστηρίζεται, αντιθέτως, ότι η πτωχευτική απαλλοτρίωση καταλαμβάνει τις μελλοντικές απαιτήσεις που αποκτώνται με τα μέσα της πτωχευτικής περιουσίας, καθώς και τις περιορισμένα μελλοντικές απαιτήσεις, αν δεν έχει ήδη γεννηθεί και εκχωρηθεί το δικαίωμα προσδοκίας που μπορεί να παράξει η βασική έννομη σχέση.

Δείτε περισσότερα εδώ.