Εμβέλεια του τεκμηρίου αθωότητας μετά την αθώωση του κατηγορουμένου, ιδίως στο πλαίσιο διαφορετικών δικαιοδοσιών

Στην παρούσα συμβολή παρουσιάζεται κατ’ αρχάς η συνολική προβληματική της εμβέλειας του τεκμηρίου αθωότητας μετά την αθώωση του κατηγορουμένου τόσο εντός της ποινικής δίκης όσο και εκτός αυτής, στο πλαίσιο μεταγενέστερων (πολιτικών, διοικητικών) διαδικασιών. Με άξονα την σημαντικότερη νομολογία του ΕΔΔΑ επισημαίνονται οι αντιφάσεις και η ανεπάρκεια του υιοθετούμενου κριτηρίου της γλωσσικής διατύπωσης των μεταγενέστερων της αθωώσεως δικαστικών αποφάσεων κατά τον έλεγχο της παραβίασης του τεκμηρίου αθωότητας. Εν συνεχεία, εξετάζονται η φύση και η δομή του τεκμηρίου στο δικαιικό μας σύστημα, το πραγματικό νόημα της “αθωότητας” που αυτό κατοχυρώνει, καθώς και τα χρονικά όρια ισχύος του. Η μελέτη καταλήγει στο συμπέρασμα ότι μετά το πέρας της ποινικής δίκης το επιτρεπτό ή μη των δυσμενών για τον αθωωθέντα διατυπώσεων της πολιτικής/διοικητικής απόφασης δεν εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής του τεκμηρίου αθωότητας, αλλά εξετάζεται υπό το πρίσμα της αναλογικότητας στο πλαίσιο προστασίας του γενικού δικαιώματος στην προσωπικότητα.

Δείτε περισσότερα εδώ.