Αθωωτική Απόφαση – Αιτιολογία – Αυτοτελείς Ισχυρισμοί. In dubio pro reo ή τεκμαιρόμενη αθωότητα;

Στην μελέτη καταδεικνύεται, πρώτον, ότι η αρχή in dubio pro reo έχει ασταθή λειτουργία και ταυτίζεται εν μέρει με την δογματική κατασκευή για το μέτρο απόδειξης στην ποινική δίκη. Δεύτερον, διατυπώνεται μια δογματική η οποία περιγράφει κάθε δυνατό νομικό τεκμήριο, συμπεριλαμβανομένου του τεκμηρίου αθωότητας. Καταδεικνύεται ότι το τεκμήριο αθωότητας είναι ένα τυπικό νομικό τεκμήριο, το οποίο εξοπλίζει τον κατηγορούμενο/ύποπτο με την προεπιλεγμένη κατάσταση της τεκμαιρόμενης αθωότητας. Συγκεκριμένα, το τεκμήριο αθωότητας εξουσιοδοτεί και υποχρεώνει τον δικαστή της ουσίας να σχηματίσει δικανική πεποίθηση για την τεκμαιρόμενη αθωότητα, η οποία θα διατηρηθεί, εκτός αν συντρέξει η νόμιμη απόδειξη της ενοχής. Στην μελέτη εξετάζεται, τρίτον, το ζήτημα των αυτοτελών ισχυρισμών. Η δογματική του τεκμηρίου αθωότητας θα προσφέρει στήριξη στην πάγια νομολογία του Αρείου Πάγου, που διακρίνει μεταξύ αυτοτελών ισχυρισμών (οι οποίοι χρήζουν ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας) και αρνητικών της κατηγορίας ισχυρισμών (οι οποίοι μπορούν να απορριφθούν σιωπηρά). Η δογματική του τεκμηρίου αθωότητας εξηγεί ότι ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας χρήζουν μόνο οι ισχυρισμοί που επιδρούν στην δομή της αιτιολογίας, δηλαδή στον πληθάριθμο του συνόλου που περιέχει τα στοιχεία της νομοτυπικής μορφής του εγκλήματος.

Δείτε περισσότερα εδώ.