ΣυμβΕφΕυβ 23/2017

Υπέρβαση της εύλογης διάρκειας ισχύος των περιοριστικών όρων (άρ. 282, 291, 296 ΚΠΔ, άρ. 5 παρ. 3, 6 παρ. 1 ΕΣΔΑ)

Η επί μακρόν διατήρηση περιοριστικών της ελευθερίας μέτρων, ερειδόμενη σε υπόνοιες διάπραξης του κρινόμενου αδικήματος, συνιστά παραβίαση του εκ του άρ. 5 παρ. 3 ΕΣΔΑ δικαιώματος του κατηγορουμένου να παραπεμφθεί συντόμως ενώπιον δικαστηρίου. Οι εγγυήσεις της χρηστής δίκης (άρ. 6 παρ. 1 ΕΣΔΑ) επιτάσσουν τα κράτη να οργανώνουν το δικαστικό τους σύστημα κατά τρόπον, ώστε να ανταποκρίνονται στην υποχρέωση απονομής δικαιοσύνης εντός εύλογης προθεσμίας. Κριτήρια εκτίμησης του εύλογου χρόνου της ποινικής διαδικασίας αποτελούν η πολυπλοκότητα της εκάστοτε υπόθεσης, η συμπεριφορά του κατηγορουμένου και η στάση των αρμοδίων αρχών, σε συνάρτηση με το διακύβευμα της υπόθεσης για τον κατηγορούμενο. Αντικαθίσταται ο περιοριστικός όρος της απαγόρευσης εξόδου από την χώρα με εκείνον της καταβολής εγγυοδοσίας και αίρεται για χρονικό διάστημα τριών μηνών η υποχρέωση εμφάνισης του αλλοδαπού κατηγορουμένου, ο οποίος διαμένει και εργάζεται μόνιμα στην ημεδαπή και στον οποίο αποδίδεται η κακουργηματικού χαρακτήρα πράξη της παραλαβής και κατοχής ναρκωτικών ουσιών με σκοπό την εμπορία, στο Α.Τ. της κατοικίας του, προκειμένου ο τελευταίος να μεταβεί στην γενέτειρά του και να επισκεφθεί την εκεί διαβιούσα σύζυγο μετά των τέκνων τους, εφόσον από τα στοιχεία της δικογραφίας προκύπτει αφενός μεν ότι με την κρινόμενη πράξη του αποσκοπούσε στην χρήση των ναρκωτικών φαρμάκων για ιατρικούς-θεραπευτικούς λόγους, αφετέρου δε ότι η εκδίκαση της εναντίον του κατηγορίας υπερέβη τον εύλογο χρόνο, ενόψει της δυσκίνητης οργάνωσης και λειτουργίας του δικαστικού συστήματος, με αποτέλεσμα να περιορίζεται επί μακρόν, υπέρμετρα, ως προς την άσκηση ζωτικής σημασίας ατομικών του δικαιωμάτων.

Δείτε περισσότερα εδώ.