ΣυμβΕφΑθ 372/2016

Απιστία περί την υπηρεσία (άρ. 256 ΠΚ) και κοινή απιστία (άρ. 390 ΠΚ)

Αντικείμενο του εγκλήματος του άρ. 256 ΠΚ συνιστά μόνον η δημόσια, δημοτική και κοινοτική περιουσία, όπως και η περιουσία των νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου, αποκλειομένης της ανήκουσας σε νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου τα οποία λειτουργούν σύμφωνα με τους κανόνες της ιδιωτικής οικονομίας, καθόσον με το άρ. 263α ΠΚ διευρύνθηκε μόνο η έννοια του “υπαλλήλου” σε σχέση προς εκείνη του άρ. 13 στοιχ. α΄ ΠΚ, χωρίς να προκύπτει σκοπός του νομοθέτη προς αντίστοιχη διεύρυνση της έννοιας της “δημόσιας υπηρεσίας”. Η ιδιότητα του διαχειριστή, κατά το άρ. 390 ΠΚ, εκ της οποίας ιδρύεται η εξουσία αντιπροσώπευσης προς τρίτους, πηγάζει αποκλειστικώς από τον νόμο ή από οποιαδήποτε, έστω και άκυρη, δικαιοπραξία, ως εκ τούτου δε δεν δύναται να είναι ενεργητικό υποκείμενο του εν λόγω εγκλήματος όποιος αυτογνωμόνως και εν τοις πράγμασι, χωρίς οποιοδήποτε νομικό θεμέλιο, προβαίνει σε διαχείριση ξένης περιουσίας, με συνακόλουθη βλάβη της. Είναι επιτρεπτή η μεταβολή της κατηγορίας από απιστία περί την υπηρεσία σε κοινή απιστία. Δεν γίνεται κατηγορία εις βάρος του κατηγορουμένου, γενικού διευθυντή στην Γενική Διεύθυνση για Εμπορεύματα της εταιρείας ΟΣΕ Α.Ε., ο οποίος, κατόπιν απορροφήσεως από την εταιρεία ΤΡΑΙΝΟΣΕ Α.Ε. του αποσχισθέντος από την ΟΣΕ Α.Ε. κλάδου της Εκμετάλλευσης Επιβατικών και Εμπορευματικών Μεταφορών, εκμίσθωσε, εν αγνοία της ΤΡΑΙΝΟΣΕ Α.Ε. και χωρίς εξουσία αντιπροσώπευσης και διαχείρισης της περιουσίας της, σε τρίτους-ιδιώτες αποθηκευτικούς χώρους κυριότητος της τελευταίας, με αποτέλεσμα αυτή να υποστεί ζημία τόσο από το ιδιαιτέρως χαμηλό συμφωνηθέν μίσθωμα όσο και από την αχρεώστητη αποπληρωμή εκ μέρους της των λογαριασμών των εν λόγω ακινήτων, διότι αφενός μεν η περιουσία της ΤΡΑΙΝΟΣΕ Α.Ε. δεν είναι “δημόσια περιουσία” κατά την έννοια του άρ. 256 ΠΚ, αφετέρου δε δεν είχε λάβει χώρα εμπίστευση στον κατηγορούμενο της περιουσίας της ΤΡΑΙΝΟΣΕ Α.Ε., παρά μόνο της ΟΣΕ Α.Ε., ως εκ τούτου δε έπεται ότι οποιαδήποτε αυτογνώμων “διαχειριστική” πράξη του δεν συνιστά “διαχείριση” κατά την έννοια του άρ. 390 ΠΚ.

Δείτε περισσότερα εδώ.