Νομικός χαρακτηρισμός της ενστάσεως συνυπολογισμού ζημίας και κέρδους και η κάλυψή της από το δεδικασμένο
Μολονότι ο καταλογισμός του οφέλους συνδέεται αναπόσπαστα και συμβάλλει στον εννοιολογικό προσδιορισμό της ζημίας, ο ισχυρισμός του εναγομένου στην αποζημιωτική δίκη ότι συγχρόνως με τη ζημία ανέκυψε αιτιωδώς και ωφέλεια για τον ζημιωθέντα, δεν συγκροτεί αιτιολογημένη άρνηση της ιστορικής βάσεως της αγωγής, αλλά κλασσική μορφή καταχρηστικής ενστάσεως. Συνεπώς, αν τα πραγματικά περιστατικά που απαρτίζουν την ωφέλεια καταστούν οπωσδήποτε νόμιμο υλικό της δίκης (από οποιονδήποτε διάδικο), η έννομη συνέπεια της ωφέλειας αυτής λαμβάνεται (και) αυτεπαγγέλτως υπόψη από το δικαστήριο.
Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Λάρισας 19-23/2022
Τα στοιχεία του εγκλήματος της κατάχρησης ανικάνου προς αντίσταση σε γενετήσια πράξη (άρ. 338 παρ. 1 ΠΚ) και, ιδίως, η έννοια των “γενετήσιων πράξεων”. Η προσβολή της γενετήσιας αξιοπρέπειας (άρ. 337 παρ. 1 ΠΚ). Ως “ασελγείς χειρονομίες” νοούνται οι ελαφρότερες ερωτικές πράξεις, οι οποίες δεν φθάνουν στο σημείο της “ασελγούς πράξεως”, αλλά πάντως τελούνται με σωματική επαφή. Γενετήσιες πράξεις με ανηλίκους ή ενώπιόν τους (άρ. 339 παρ. 1 ΠΚ). Η συρροή με το άρ. 338 παρ. 1 είναι αληθής. Η συρροή με το αδίκημα της κατάχρησης ανηλίκων (άρ. 342 παρ. 1 ΠΚ) είναι επίσης αληθής λόγω της ετερότητας των προστατευομένων εννόμων αγαθών και της διπλής κοινωνικής τους απαξίας.
Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών 1231/2021
Κρίνεται αθώος ο κατηγορούμενος οδηγός δίκυκλης μοτοσυκλέτας για το αδίκημα της ανθρωποκτονίας εξ αμελείας, καθόσον: α) η πεζή, ηλικίας 77 ετών, δεν χρησιμοποίησε, ως όφειλε και μπορούσε, την παρακείμενη σε μικρή απόσταση διάβαση πεζών ούτε ήλεγξε την κυκλοφορία, την απόσταση και την ταχύτητα των οχημάτων πριν ξεκινήσει να διασχίζει την οδό, β) ο οδηγός δεν βαρύνεται με αμέλεια εξ αιτίας της αδυναμίας του να προβλέψει ότι η πεζή θα διέσχιζε τη οδό.
Άρειος Πάγος 463/2022 (Πολ.)
Η χρησιμοποίηση του κεφαλαίου της περιουσίας του ανήλικου τέκνου για διατροφικές δαπάνες που αφορούν το ίδιο ή την υπόλοιπη οικογένεια επιτρέπεται μόνο σε περιπτώσεις εξαιρετικής ανάγκης και ύστερα από σχετική δικαστική άδεια. Εφόσον το εν λόγω κεφάλαιο χρησιμοποιήθηκε για τις ανάγκες του ίδιου του τέκνου, δεν γεννάται υποχρέωση απόδοσης σ’ αυτό των δαπανηθέντων.
Αθωωτική Απόφαση – Αιτιολογία – Αυτοτελείς Ισχυρισμοί. In dubio pro reo ή τεκμαιρόμενη αθωότητα;
Στην μελέτη καταδεικνύεται ότι η αρχή in dubio pro reo έχει ασταθή λειτουργία και ταυτίζεται εν μέρει με την δογματική κατασκευή για το μέτρο απόδειξης στην ποινική δίκη. Δεύτερον, διατυπώνεται μια δογματική η οποία περιγράφει κάθε δυνατό νομικό τεκμήριο, συμπεριλαμβανομένου του τεκμηρίου αθωότητας. Στην μελέτη εξετάζεται, τρίτον, το ζήτημα των αυτοτελών ισχυρισμών. Η δογματική του τεκμηρίου αθωότητας εξηγεί ότι ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας χρήζουν μόνο οι ισχυρισμοί που επιδρούν στην δομή της αιτιολογίας, δηλαδή στον πληθάριθμο του συνόλου που περιέχει τα στοιχεία της νομοτυπικής μορφής του εγκλήματος.
Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών 2254/2022
Αν ορισμένη σύμβαση τραπεζικής εγγύησης κριθεί άκυρη με δικαστική απόφαση, ο εγγυητής δικαιούται να αιτηθεί την διαγραφή του από τον κατάλογο της εταιρείας διαχείρισης τραπεζικών δεδομένων Τειρεσίας Α.Ε. Τα αναγκαία δικαιολογητικά τίθενται απευθείας υπόψη της Τειρεσίας Α.Ε., χωρίς να παρεμβάλλεται η δανειοδότρια τράπεζα.
Τριμελές Εφετείο Αθηνών 3529/2022 (Ποιν.)
Μεταβολή της κατηγορίας από την κακουργηματική παράβαση της κατοχής πολεμικών όπλων (άρ. 15 παρ. 1 του Ν. 2168/1993) στην πλημμεληματική μορφή της οπλοκατοχής ενεργού όπλου χωρίς άδεια της αρμόδιας αρχής (άρ. 7 παρ. 1 του Ν. 2168/1993). Απορρίπτεται ο ισχυρισμός περί νομικής πλάνης των κατηγορουμένων, οι οποίοι διέθεταν υψηλή επιστημονική μόρφωση, ο μεν πρώτος ως ιατρός, η δε δεύτερη ως νομικός, ώστε να δύνανται να πληροφορηθούν την υποχρέωσή τους προς έκδοση άδειας οπλοκατοχής, την οποία είχαν άλλωστε ήδη πληροφορηθεί από τις αρμόδιες αρχές κατά την προηγηθείσα κατάσχεση ορισμένων εκ των επίμαχων όπλων. Παύει η ποινική δίωξη για το αδίκημα της κατοχής κυνηγετικών όπλων (άρ. 8 του Ν. 2168/1993) λόγω υφ’ όρον παραγραφής (άρ. 63 του Ν. 4689/2020).