Η ΠΑΡΟΧΗ ΔΙΚΑΣΤΙΚΗΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΕΠΙ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΚΑΙ ΥΠΟΘΕΣΕΩΝ

Η μονογραφία αυτή ασχολείται με τις θεμελιώδεις έννοιες της διοικητικής δικονομίας, απαραίτητες για τη διάκριση μεταξύ αστικού και διοικητικού δικονομικού δικαίου. Εξετάζεται η επιλογή του συνταγματικού νομοθέτη να διακρίνει τις υπαγόμενες στα δικαστήρια διαφορές και υποθέσεις και να προσδιορίσει αναλυτικά τη δικαιοδοσία και την αρμοδιότητα των δικαστηρίων. Προς τούτο οριοθετεί τη διοικητική και τη δικαστική λειτουργία, τη διοικητική πράξη και τη δικαστική απόφαση, την ιδιωτική διαφορά και την εκουσία δικαιοδοσία, τις υποθέσεις δημοσίου δικαίου σε σχέση με τις υποθέσεις εκουσίας δικαιοδοσίας, αλλά και τις ακυρωτικές διοικητικές διαφορές από τις ουσιαστικές. Προτείνεται η ενοποίηση των δικαιοδοσιών, η υπαγωγή γνησίων υποθέσεων εκουσίας δικαιοδοσίας στη Διοίκηση, η εισαγωγή ενιαίου ενδίκου βοηθήματος για τις διοικητικές διαφορές και η αναγκαία αναθεώρηση των άρθρων 94 και 95 του Συντάγματος.

Η διατριβή φιλοδοξεί, μέσα από την όσμωση πολιτικής και διοικητικής δικαιοσύνης και την προσέγγιση σε δογματικές έννοιες του δικαίου, επικαιροποιώντας το περιεχόμενό τους, να συμβάλει στην ικανοποίηση της απαιτήσεως του άρθρου 20 παρ. 1 Συντ. για ταχεία, πλήρη και αποτελεσματική δικαστική προστασία.