ΑΝΑΓΩΓΗ ΣΥΝΥΠΟΧΡΕΩΝ

Η προβληματική της αναγωγής απαντάται σε πλείστα πεδία του ιδιωτικού δικαίου, ρυθμίζεται δε κατά τρόπο γενικό στα άρθρα 487 και 488 του ΑΚ. Εντός αυτού του πλαισίου η αναγωγή παρουσιάζει το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της πολυπρόσωπης ενοχικής σχέσης. Αυτό το στοιχείο δεν αποτελεί μόνο πηγή προβλημάτων στην εφαρμογή των εν λόγω άρθρων, αλλά και σημείο εξειδίκευσης ποικίλων αξιολογικών σταθμίσεων του νομοθέτη. Στόχος της μελέτης είναι, με αξιοποίηση και της πλούσιας ιστορικής και συγκριτικής συζήτησης, να αναδείξει αυτές τις σταθμίσεις και με αυτόν τον τρόπο να συμβάλει στην δικαιότερη επίλυση των πρακτικών προβλημάτων της αναγωγής.
Κεντρικό πεδίο ανάλυσης αποτελεί η «φύση της αξίωσης αναγωγής» του κάθε συνοφειλέτη και η σημασία της θέσπισής της από τον νομοθέτη του ΑΚ. Μέσω αυτής αποκαλύπτονται οι κρίσιμες αξιολογικές σταθμίσεις που συνοδεύουν το λιτό κείμενο του άρθρου 487 ΑΚ. Αυτές εμβαθύνονται περαιτέρω με την ανάλυση του προβλήματος της «απαλλακτικής ρήτρας», της υποκατάστασης του άρθρου 488 ΑΚ και της διαβόητης προβληματικής της «νόθου οφειλής εις ολόκληρο», όπου ερευνάται και η σχέση της συγκεκριμένης αξίωσης αναγωγής με άλλες αντίστοιχες αξιώσεις αναγωγής του ΑΚ.
Συνολικά, το παρόν έργο εξειδικεύει τον μηχανισμό αναγωγής ως έναν πολυμερή μηχανισμό εκκαθάρισης της εσωτερικής σχέσης που συνδέει τους συνοφειλέτες. Μέσω της ανάδειξης του ερμηνευτικού περιεχομένου και της αυτοτέλειάς της φωτίζεται η αξίωση αναγωγής ως ένας γενικότερος μηχανισμός επιμερισμού των συναλλακτικών κινδύνων. Με αυτή την αφετηρία θεμελιώνεται μια αυτοτελής θεωρητική προσέγγιση της σχέσης αναγωγής ως μιας «κοινότητας κινδύνων», μέσα από την οποία μπορεί να ερευνηθεί η αναλογική εφαρμογή του άρθρου 487 AK και σε άλλα πεδία των σύγχρονων συναλλαγών.