ΠΟΙΝΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ - ΕΙΔΙΚΟ ΜΕΡΟΣ

Το ενδιαφέρον για τα εγκλήματα του συγκεκριμένου κεφαλαίου αναζωπυρώθηκε την προηγούμενη δεκαετία, με αναφορά στα εγκλήματα «διατάραξης της ασφάλειας» των συγκοινωνιών και αφορμή πολύνεκρα συμβάντα που σχετίζονταν ιδίως με την οδική ή θαλάσσια συγκοινωνία (υποθέσεις Σάμινα, Τεμπών κ.ά.). Η εξέλιξη αυτή μπορεί να συνέβαλε στην καταρχήν άρση προβληματικών παραδοχών σχετικά με τον ενδεχόμενο δόλο στο έγκλημα του άρθρ. 299 ΠΚ, δεν βοήθησε όμως πάντα στην ψύχραιμη εφαρμογή των σχετικών διατάξεων. Γενικότερα, οι υπό συζήτηση ποινικές ρυθμίσεις και η εφαρμογή τους στην πράξη δεν χαρακτηρίζονται διαχρονικά από τη δέουσα σαφήνεια και συνέπεια, ενώ και η συνοχή του κεφαλαίου υπονομεύτηκε ακόμη περισσότερο τα τελευταία χρόνια, με την προσθήκη των διατάξεων των άρθρ. 292Α επ., για την ποινική προστασία της «ασφάλειας» των τηλεφωνικών επικοινωνιών και της λειτουργίας των πληροφοριακών συστημάτων.

Το έργο επιχειρεί να συνδέσει τις προβληματικές αυτές πτυχές με ευρύτερα χαρακτηριστικά της συγκρότησης της νεοελληνικής κοινωνίας, που διεισδύουν στις επιλογές του νομοθέτη αλλά και την εφαρμογή του δικαίου και εξηγούν κάποτε την αμήχανη προστασία κοινωνικών εννόμων αγαθών στην ελληνική ποινική πραγματικότητα. Προσεγγίζονται ακόμη κριτικά παγιωμένες επιστημονικές και νομολογιακές παραδοχές και επιχειρείται να προταθούν συστηματικά συνεπείς λύσεις στα πολλά ερμηνευτικά ζητήματα που ανακύπτουν.